ورود حضرت مسلم بن عقیل(علیه‌السلام)
به کوفه در ۵ شوال سال۶۰ هجرى قمرى
پس از دعوت کوفیان از امام حسین(علیه السلام) و ارسال نامه هاى بى شمار براى وى و درخواست از آن حضرت جهت رفتن به کوفه و بر عهده گرفتن رهبرى قیام بر ضد یزید بن معاویه، آن حضرت، پسرعمویش مسلم بن عقیل(علیه السلام) را با نامه اى به سوى کوفیان اعزام کرد. مسلم بن عقیل(علیه السلام) در پانزدهم ماه مبارک رمضان سال ۶۰ قمرى از مکه معظمه خارج گردید و از آن جا به مدینه منوره رفت و پس از تجدید دیدار با خانواده خویش و زیارت قبر شریف پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و وداع با آن مضجع مطهر، به سوى کوفه حرکت کرد و در روز پنجم شوال همان سال وارد شهر عظیم کوفه گردید(۱) و در خانه مختار بن ابى عبیده ثقفى، که از شیعیان مبارز و از مخالفان سرسخت بنى امیه بود، سکونت گزید.
شیعیان مخلص و انقلابیون کوفه، که از حضور مسلم بن عقیل(علیه السلام)، به عنوان نماینده و سفیر امام حسین(علیه السلام) در این شهر آگاه شدند، دسته دسته به سوى وى شتافته و به وى خیر مقدم گفتند. هنگامى که گروهى از آنان در حضور مسلم(علیه السلام) اجتماع مى کردند، وى نامه امام حسین(علیه السلام) را براى آنان مى خواند و مردم به خوبى گوش فرا داده و از شوق دیدار قریب الوقوع آن حضرت، گریه مى کردند. پس از آمادگى نسبى مردم، مسلم بن عقیل(علیه السلام) از آنان براى امام حسین(علیه السلام) بیعت گرفت و تعداد هیجده هزار تن از انقلابیون کوفه، در نخستین روزهاى ورود مسلم، با وى بیعت کردند. مسلم بن عقیل(علیه السلام)، نامه اى به محضر امام حسین(علیه السلام) نوشت و آن حضرت را از وضعیت کوفه و بیعت مردم با وى، با خبر گردانید و از امام حسین(علیه السلام) درخواست نمود، که به سوى کوفه حرکت کند، تا شخصاً رهبرى مردم را بر عهده گیرد.
از آن سو، هواداران بنى امیه و طرفداران یزید بن معاویه، همانند عبدالله بن مسلم حضرمى، عمارﺓ بن عقبه و عمر بن سعد، که از صاحب نفوذان کوفه بودند، براى یزید بن معاویه، نامه هایى به شام ارسال کرده و او را از وضعیت کوفه و بیعت شیعیان با مسلم بن عقیل(علیه السلام) آگاه نمودند و از وى درخواست کردند که به جاى نعمان بن بشیر، عامل وى در کوفه، که با قیام مسلم بن عقیل(علیه السلام) برخورد جدى نمى کند، شخص دیگرى بفرستد که داراى عزمى قوى و اراده اى راسخ باشد و در برخورد با مخالفان حکومت، شدت و خشونت به خرج دهد. یزید بن معاویه، پس از مطالعه نامه هواداران خود در کوفه و مشورت با سرجون مسیحى، تصمیم گرفت عبیدالله بن زیاد، عامل خویش در بصره را با حفظ سمت، به حکومت کوفه نیز منصوب کند، تا با قساوت و شدتى که در وى وجود دارد، قیام مسلم بن عقیل(علیه السلام) و شیعیان و محبان اهل البیت(علیه السلام) را در کوفه سرکوب کند.(۲)
۱- وقایع الأیام (شیخ عباس قمى)، ص ۶۹
۲- الارشاد (شیخ مفید)، ص ۳۸۱
#حضرت_مسلم علیه‌السلام
🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
💥 در تحولات عالَم، کسانی می‌توانند همراه با امام بمانند که بزرگ‌تر از دنیا باشند و آمدوشدِ حادثه‌ها و پیشامدها، آنها را زیرورو نکند!
💥 کسی که _ به‌تعبیر ضرب‌المثل _ با یک مویز، گرمی‌اَش میشود و با یک قاشق ماست هم سردی‌اَش میشود، چطور می‌خواهد با امام همراه شود؟
💠 #استاد_میرباقری:
«ما عهدها و قرارهای بزرگی در پیش داریم. انسانی که می‌خواهد در کنار امام زمان باشد باید بزرگ باشد و #شرح_صدر پیدا کند والا نمی تواند با حضرت همراه باشد. سیدالشهداء(ع) فرمودند: : «مَنْ کانَ فِینَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَائِنَا نَفْسَهُ فَلْیرْحَل مَعَنا». کسی که آماده کوچ کردن از این دنیا نیست، نمی‌تواند امام را همراهی کند.
کسی که نگاهش در حد دنیاست، و به تعبیر آن ضرب‌المثل، با یک مویز گرمی‌اَش میشود و با یک قاشق ماست هم سردی‌اَش میشود، فایده ندارد؛ کسی که به این زودی‌ها و در این حوادث، جابه‌جا میشود، نمی تواند کنار امام بایستد.
خدا رحمت کند، یک استادی داشتیم، درباره #حضرت_مسلم می‌گفتند این آدم‌های بزرگ، با تحول احوال، ذره‌ای دگرگونی در آنها ایجاد نمی‌شود؛ دیروز هجده هزار نفر با او بیعت کردند و بعد، حداقل هفت هشت هزار نفر پا به رکابش آمدند، و شب وقتی از مسجد به بیرون می‌آید، تنهاست، اما هیچ تحولی در او پیدا نمی‌شود؛ همان شجاعت و همان استواری در او هست؛ نه تردید می‌کند، نه شک می‌کند، نه سست میشود.
در این تحولاتی که در عالَم پیش می‌آید، کسانی می‌توانند بمانند که #بزرگ باشند و آمدوشدِ این حادثه‌ها و این اتفاقات، آنها را زیرورو نکند.»
کتاب تربیت ولایی، ص۱۷۷
✔️@taherigorgani_ir