🌹 @ArBaoGif متروی تهران ایستگاهی دارد به نام جوانمرد قصاب 🔹این جوانمرد، همیشه با و‌ضو بود.می‌گفتند: عبدالحسین، چه خبر از وضع کسب و کار؟ می گفت: الحمدلله، ما از خدا راضی هستیم، او از ما راضی باشه! 🔹هیچکس دو کفه ترازوی عبدالحسین را مساوی ندیده بود، سمت گوشت مشتری همیشه سنگین تر بود. اگر مشتری مبلغ کمی گوشت میخواست، عبدالحسین دریغ نمی کرد. می‌گفت: «برای هر مقدار پول، سنگ ترازو هست.» 🔹وقتی که میشناخت که مشتری فقیر است، نمی گذاشت بجز سلام و احوالپرسی چیزی بگوید. مقداری گوشت می پیچید توی کاغذ و می داد دستش.‌ کسی که وضع مالی خوبی نداشت یا حدس میزد که نیازمند باشد یا عائله زیادی داشت را دو برابرِ پول مشتری، گوشت می داد. 🔹گاهی برای این که بقیه مشتری ها متوجه نشوند، وانمود می کرد که پول گرفته است.گاهی هم پول را میگرفت و دستش را می برد سمت دخل و دوباره همان پول را می داد دست مشتری و می گفت: «بفرما مابقی پولت.» 🔹عزت نفس مشتریِ نیازمند را نمی شکست! این جوانمرد در ۴۳ سالگی و در یکی از عملیات های دفاع مقدس با ۱۲ گلوله به شهادت رسید. "شهید عبدالحسین کیانی" همان ''جوانمرد قصاب'' است! روحش شاد🙏🌸 ─┅─═इई ❄️☃❄️ईइ═─┅─ #با_این_ستاره_ها_میشود_راه_را_پیدا_کرد #کانال #راهیان_نور_مجازی #بسیج_دانش_آموزی #استان_مرکزی @emtedadenoor 🕊🌸 ┄┅═══✼🍃🌺🍃✼═══┅┄ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

اتفاقی جالب در تفحص یک شهید می گفت:اهل تهران بودم و عضو گروه تفحص و پدرم از تجار بازار تهران.علیرغم مخالفت شدید خانواده و بخاطر عشقم به شهداء حجره پدر را ترک کردم و به همراه بچه های تفحص لشکر۲۷ محمد رسول الله (ص)راهی مناطق عملیاتی جنوب شدم. یکبار رفتن همان و پای ثابت گروه تفحص شدن همان... بعد از چند ماه، خانه ای در اهواز اجاره کردم و همسرم را هم با خود همراه کردم. یکی دو سالی گذشته بود و من و همسرم این مدت را با حقوق مختصر گروه تفحص میگذراندیم. سفره ساده ای پهن می شد اما دلمان،از یاد خدا شاد بود و زندگیمان،با عطر شهدا عطرآگین.تا اینکه... تلفن زنگ خورد وخبر دادند که دو پسرعمویم که از بازاری های تهران بودند برای کاری به اهواز آمده اند و مهمان ما خواهند شد.آشوبی در دلم پیدا شد.حقوق بچه ها چند ماهی می شد که از تهران نرسیده بود و من این مدت را با نسیه گرفتن از بازار گذرانده بودم. نمی خواستم شرمنده اقوامم شوم.با همان حال به محل کارم رفتم و با بچه ها عازم شلمچه شدیم. بعد از زیارت عاشورا و توسل به شهدا کار را شروع کردیم و بعد از ساعتی استخوان وپلاک شهیدی نمایان شد. شهیدسیدمرتضی‌دادگر... فرزند سید حسین اعزامی از ساری... گروه غرق در شادی به ادامه ی کار پرداخت اما من.... استخوان های مطهر شهید را به معراج انتقال دادیم و کارت شناسایی شهید به من سپرده شد تا برای استعلام از لشکر و خبر به خانواده شهید،به بنیاد شهید تحویل دهم. قبل از حرکت با منزل تماس گرفتم و جویای آمدن مهمان ها شدم و جواب شنیدم که مهمان ها هنوز نیامده اند اما همسرم وقتی برای خرید به بازار رفته بود مغازه هایی که از آنها نسیه خرید می کرد به علت بدهی زیاد،دیگر حاضر به نسیه دادن نبودند و همسرم هم رویش نشده اصرار کند.با ناراحتی به معراج شهدا برگشتم و در حسینیه با استخوانهای شهیدی که امروز تفحص شده بود به راز و نیاز پرداختم. "این رسمش نیست با معرفت ها...ما به عشق شما از رفاهمان در تهران بریدیم....راضی نشوید به خاطر مسائل مادی شرمنده خانواده مان شویم. گفتم و گریه کردم. دو ساعت در راه شلمچه تا اهواز مدام با خودم زمزمه کردم: «شهدا! ببخشید... بی ادبی و جسارتم را ببخشید...» وارد خانه که شدم همسرم با خوشحالی به استقبال آمد و خبر داد که بعد از تماس من کسی درب خانه را زده و خود را پسرعموی من معرفی کرده و عنوان کرده که مبلغی پول به همسرت بدهکارم و حالا آمدم که بدهی ام را بدهم.هرچه فکرکردم،یادم نیامد که به کدام پسرعمویم پول قرض داده ام.با خودم گفتم هرکه بوده به موقع پول را پس آورده،لباسم را عوض کردم و با پول ها راهی بازار شدم.به قصابی رفتم.خواستم بدهی ام را بپردازدم که در جواب شنیدم: بدهی تان را امروز پسرعمویتان پرداخت کرده است.به میوه فروشی رفتم،به همه مغازه هایی که به صاحبانشان بدهکار بودم سرزدم،جواب همان بود.بدهی تان را امروز پسرعمویتان پرداخت کرده است.گیج گیج بودم.خرید کردم و به خانه برگشتم و در راه مدام به این فکر می کردم که چه کسی خبر بدهی هایم را به پسرعمویم داده است؟ وارد خانه شدم و پیش از اینکه با دلخوری از همسرم بپرسم که چرا جریان بدهی ها را به کسی گفته با چشمان گریان همسرم مواجه شدم که روی پله های حیاط نشسته بود و زار زار گریه می کرد. جلو رفتم و کارت شناسایی شهیدی را که امروز تفحص کرده بودیم را در دستان همسرم دیدم.اعتراض کردم که: چند بار بگویم تو که طاقت دیدنش را نداری چرا سراغ مدارک و کارت شناسایی شهدا می روی؟ همسرم هق هق کنان پاسخ داد:خودش بود. بخدا خودش بود.کسی که امروز خودش را پسر عمویت معرفی کرد صاحب این عکس بود. کارت شناسایی را برداشتم و راهی بازار شدم.مثل دیوانه ها شده بودم.عکس را به صاحبان مغازه ها نشان می دادم. می پرسیدم:آیا این عکس، عکس همان فردی است که امروز...؟ نمی دانستم در مقابل جواب های مثبتی که می شنیدم چه بگویم.مثل دیوانه هاشده بودم.به کارت شناسایی نگاه کردم، "شهید سید مرتضی دادگر". فرزند سید حسین.. اعزامی از ساری.. وسط بازار ازحال رفتم. "ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون" #با_این_ستاره_ها_میشود_راه_را_پیدا_کرد #کانال #راهیان_نور_مجازی #بسیج_دانش_آموزی #استان_مرکزی @emtedadenoor 🕊🌸 ┄┅═══✼🍃🌺🍃✼═══┅┄ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

#نماهنگ شهید شفیعی که بعد از ۳۰ سال جنازه اش سالم تفحص شر #با_این_ستاره_ها_میشود_راه_را_پیدا_کرد #کانال #راهیان_نور_مجازی #بسیج_دانش_آموزی #استان_مرکزی @emtedadenoor 🕊🌸 ┄┅═══✼🍃🌺🍃✼═══┅┄ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

#بدون_تعارف_با_رفیق_سی_ساله_حاج_قاسم #با_این_ستاره_ها_میشود_راه_را_پیدا_کرد #کانال #راهیان_نور_مجازی #بسیج_دانش_آموزی #استان_مرکزی @emtedadenoor 🕊🌸 ┄┅═══✼🍃🌺🍃✼═══┅┄ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

روایت یک عمر بندگی جانباز قطع نخاع گردن حمید حق شناس #با_این_ستاره_ها_میشود_راه_را_پیدا_کرد #کانال #راهیان_نور_مجازی #بسیج_دانش_آموزی #استان_مرکزی @emtedadenoor 🕊🌸 ┄┅═══✼🍃🌺🍃✼═══┅┄ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

پس دادن زمین اهدایی شهید سپهبد علی صیاد شیرازی #با_این_ستاره_ها_میشود_راه_را_پیدا_کرد #کانال #راهیان_نور_مجازی #بسیج_دانش_آموزی #استان_مرکزی @emtedadenoor 🕊🌸 ┄┅═══✼🍃🌺🍃✼═══┅┄ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

📹 مثل پدر | ماجرای کودکی که در نماز به #حاج_قاسم گُل می‌دهد. 🎙توضیحات و روایتگری #حاج_حسین_یکتا درباره ویدئویی که در ایام شهادت سردار سلیمانی خیلی دست به دست شد. #با_این_ستاره_ها_میشود_راه_را_پیدا_کرد #کانال #راهیان_نور_مجازی #بسیج_دانش_آموزی #استان_مرکزی @emtedadenoor 🕊🌸 ┄┅═══✼🍃🌺🍃✼═══┅┄ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

#روایتگری | #سرباز ⭕️ وقتی دژبان، فرمانده را نشناخت/ واکنشی درس آموز ▫️شهید عباس چراغی برایم تعریف می‌کرد « با آقا مهدی داخل یک وانت نشستیم که خط را بررسی کنیم. موقعی که به دژبانی لشکر ۳۱ رسیدیم، دژبان از ما برگه ماموریت خواست که ما نداشتیم؛ دژبان اجازه عبور نداد. رضا چراغی اشاره‌ای کرد و گفت ایشان آقا مهدی باکری، فرمانده شماست اجازه عبور بدهید. اما دژبان با لهجه آذری گفت من باکری ماکری نمی‌شناسم، فقط برگه بدهید! شهید باکری اصلأ ناراحت نشد و رفتیم گوشه ای نشستیم و منتظر ماندیم تا مسوول دژبانی آمد و او را شناخت و اجازه عبور داد. مدیریت بر دل‌های باکری چنین بود که جایگاهی برای خودش قائل نبود. باعث موفقیت دفاع مقدس این برخوردها بود که حاج قاسم سلیمانی نیز به آن تاکید داشتند که فرماندهان ما به نیروهایشان نمی‌گفتند بروید، بلکه می‌گفتند بیایید. یعنی فرماندهان خودشان جلودار بودند. این نوع برخوردها در روحیه رزمندگان تاثیر می‌گذاشت و این باعث موفقیت بود چرا که مسئولیت، درجه و لباسی در کار نبود بلکه عمل خالص و صداقت موجب شد تا دقیقاً بعد از سالها نیازمندیم دفاع مقدس و اعمال شهدا را بشنویم و چون آنها رفتار کنیم. 🎙راوی: سردار محمد کوثری #با_این_ستاره_ها_میشود_راه_را_پیدا_کرد #کانال #راهیان_نور_مجازی #بسیج_دانش_آموزی #استان_مرکزی @emtedadenoor 🕊🌸 ┄┅═══✼🍃🌺🍃✼═══┅┄ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

#مناسبتی | #مادر_علمدار ▪️یک عمر گریه کردی و گفتی فقط حسین ▪️هر بار بی قراری زینب تو را شکست 🏴 شب رحلت حضرت ام البنین(س) تسلیت ▫️ فردا، روز تکریم مادران والامقام شهدا #با_این_ستاره_ها_میشود_راه_را_پیدا_کرد #کانال #راهیان_نور_مجازی #بسیج_دانش_آموزی #استان_مرکزی @emtedadenoor 🕊🌸 ┄┅═══✼🍃🌺🍃✼═══┅┄ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

شهادت حضرت ام البنین تسلیت . دریای ادب ام بنین مادر عباس #با_این_ستاره_ها_میشود_راه_را_پیدا_کرد #کانال #راهیان_نور_مجازی #بسیج_دانش_آموزی #استان_مرکزی @emtedadenoor 🕊🌸 ┄┅═══✼🍃🌺🍃✼═══┅┄ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

👈آخرین عکس! ➖ سه‌شنبه ۷ بهمن ۱۳۶۵ شلمچه، عملیات کربلای ۵ 🔻 آن روز صبح، کنار «محسن کردستانی» و «سلیمان ولیان» داخل سنگر کوچک‌شان نشسته بودم. سنگر جا برای دراز کشیدن نداشت. محسن پیک دسته بود. جثه‌اش ریز بود، ولی ایمانی قوی داشت. زیر شدیدترین آتش، این طرف و آن طرف می‌دوید و پیام‌ها را می‌رساند. این بار هم دوربینم را همراه آورده بودم. برای این‌که آسیب نبیند، آن را داخل کیسه‌ی پلاستیکی پیچیده بودم و در کیف کوچک کمک‌های اولیه جا داده بودم. محسن گفت: حالا که دوربینت رو تا این‌جا آورده‌ای، دو سه تا عکس از ما بگیر. 📍اصلا به فکرم نرسیده بود. راست می‌گفت. فکر دوربین نبودم. آن را درآوردم و به محسن گفتم: - ژست بگیر می‌خوام یه عکس مشدی ازت بگیرم. با تبسمی ‌دل‌نشین در گوشه‌ی سنگر نشست و من عکس گرفتم؛ چهره‌ی خاک‌گرفته‌ای که خستگی چند روز نبرد مداوم از آن پیدا بود و چشمانی که زودتر از لبانش می‌خندیدند. دوربین را به او دادم و او هم عکسی از من و سلیمان ولیان گرفت که پهلوی هم ته سنگر تکیه داده بودیم. دقایقی بعد رفتم تا به خاکریز عقبی سر بزنم. 🔅 در برگشت، دوان دوان به طرف پست امداد رفتم. جلوی در ورودی، حاج آقا تیموری امدادگر را دیدم که روی مجروحی دولا شده بود و سعی می‌کرد به او کمک کند. مجروح همچنان دست و پا می‌زد و آخرین لحظاتش را می‌گذراند. جلوتر که رفتم، کردستانی را شناختم. سرم گیج رفت. آخر، دقایقی قبل پهلویش بودم و حالا داشت جلوی چشمم جان می‌داد.