من ضحی ام.. اسمم را ضحی گذاشتند چون موقع اذان صبح به دنیا آمدم. قبل از تولد من، پدرم سال‌ها در زندان‌های #اسرائیل اسیر بود؛ دوران اسارت، پدرم را پیر و مریض کرده بود؛ برای همین خیلی زود ما را ترک کرد.. بعد از فوت پدرم، برادرم محمد نان‌آور خانواده بود‌. محمد ۱۹ سال داشت، و چون من تنها خواهرش بودم، خیلی به من توجه می‌کرد. ما در منطقه #شجاعیه در #غزه زندگی می‌کنیم.. #رمضان سال ۲۰۱۴، دشمن صهیونیستی به غزه حمله کرد.. یک شب اسرائیلی‌ها دیوانه‌وار شجاعیه را بمباران می‌کردند.. صدای گریه و فریاد در محله شنیده می‌شد. من از ترس گریه می‌کردم.. از خانه بیرون امدیم که فرار کنیم. من کپ کرده بودم و نمی‌تونستم حرکت کنم... محمد بغلم کرد و حدود ۷ کیلومتر دوید تا از شجاعیه خارج شدیم و به منزل عمویم رسیدیم... عمو از دیدن ما خوشحال شد؛ من را بغل کرد و از محمد پرسید که از مادربزرگ خبر دارد؟ محمد با نگرانی گفت: حتما در خانه و زیر بمباران است... بعد با برادرم احمد به شجاعیه برگشتند تا مادربزرگم را نجات بدهند.. تا صبح از برادران و مادربزرگم خبری نداشتیم؛ هوا روشن شده بود که احمد را دیدیم.. مادرم از چشم‌های احمد، همه چیز را فهمید... محمد وقتی می‌خواست مادربزرگ ۸۰ساله‌م را نجات بده، زیر موشک‌باران #شهید شد.. مادربزرگم هم که به شدت زخمی شده بود، بعد از یک هفته از دنیا رفت.. . من دوباره #یتیم شدم.. باید قوی باشم و به زندگی ادامه بدم.. . #به_رنگ_غزه ❤️ @enfaaghcharity