🖋این سخن حواشی نامطلوب زیادی از دیشب تا به امروز داشت. این پاسخی برای برخی خلط مفاهیم دانشی این باره است: 🔹️ایدئالیسم چپ هگلی کارل مارکس و انگلس و نقد روح اخلاق سرمایه داری وبری؛همگام با تداول اگزیستانسیالیسم نیچه در نقد رادیکال شاخه های ساختمان پروتستانتیسم بود. در این نگاه ایدئولوژی- که سرمایه داری مصداق آن بود- به معنای آگاهی کاذب به برساختی ضد انسانی برای تثبیت سرمایه داری بود. اینان موجب تشکیل و استحکام بورژوازی در اروپا و آمریکا را در الهیات توجیه گر آن می دانستند. الهیات حامی گرگ انسان در بازار پیوریتانیسم، کالونیسم و تمامی بدعت پروتستانتیسم می دانستند. اما کارکرد مذهب تنها به مشروعیت به ایدئولوژی کاپیتالیستی نمی انجامد. در فضای خفقان حکومت بورژوا ها، امید رهایی را در پناه نجات الهی (مفهومی در الهیات مسیحی) می جست. از این رو مارکس در جمله ای معروف دین را مخدر (داروی نگهداره در برابر رنج کاپیتالیسم) توده ها خواند. دین در نظر او بایستی ایدئولوژی را نفی کند. از آنجا که پروتستانتیسم و بورژوازی دو ستون نگهدارنده و ضامن بقای هستند باید دین ایدئولوژیک کنار رود و علیه سرمایه داری انقلاب کارگری راه بیفتد. در پس این امر سوسیالیسم نظام جایگزین جامعه و بازار می گردد. 🔸️مهم: اینکه این تفکر با بدعت لنین و طرد او از طرف وبر به دوره ای از اقدامات رادیکال علیه کلیسای ارتودکس و سپس عقب نشینی از آن اقدامات کشیده شد موضوع پژوهشی تاریخی است که بايد از تفکر اصیل سوسیالیسم تمایز یابد. 👤سردبیر #تاریخ_اندیشه #ایدئولوژی #نقد_علمی @enegasht_ir