🔴چرا حذف صفر از پول ملی یک اولویت نیست؟ ✍ #سید_یاسر_جبرائیلی 🔹حذف چهار صفر از پول ملی، نه ارزش پول ایران را افزایش خواهد داد و نه باعث کاهش تورم خواهد شد. ارزش پول یک کشور به قدرت تولیدی آن کشور بستگی دارد نه به عددی که روی کاغذهای اسکانس آن کشور نوشته می‌شود. تنها- و تنها- اثر چنین اقدامی، همان است که آقای همتی رئیس کل بانک مرکزی گفته‌اند: "حذف ۴ صفر به این معنا است که به جای ۱۰ هزار تومان گفته شود ۱۰ تومان". 🔹اما آنچه آقای همتی نگفته‌اند، هزینه‌های این "گفتن" است. تاکنون برآوردی درباره هزینه‌های حذف چهار صفر از پول ملی ایران توسط مراجع رسمی ارائه نشده و امیدواریم دولت محترم اگر قصد دارد این حرکت تزئینی را روی واحد پول ملی انجام دهد، در اسرع وقت برآورد هزینه‌های این طرح را نیز ارائه کند. بهتر آن است که نمایندگان محترم مردم در مجلس شورای اسلامی، در بررسی لایحه تقدیمی دولت، برآورد هزینه‌های این طرح را از دولت بخواهند. این هزینه‌ها عبارتست از چاپ اسکناس و ضرب سکه‌های جدید، تغییرات نرم‌افزاری در کلیه سیستم‌های بانکی و حسابداری که هم دولت و هم هر فعال بخش خصوصی که سیستم مالی دارد، این هزینه را خواهد پرداخت. 🔹اما پرسش اینجاست که آیا پرداخت چنین هزینه‌ای در شرایط کنونی اقتصادی اولویت دارد؟ یکی از وظایف اصلی ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی، تعیین اولویت برای تخصیص منابع کشور است. تاکنون این ستاد نیز درباره اولویت داشتن چنین طرحی در سبد هزینه‌های ملی اظهار نظر نکرده است؛ هرچند پاسخ این مسئله چندان پیچیده نیست. 🔹تغییر اسمی پول ملی یا Redenomination تاکنون در حدود ۵۰ کشور اجرا شده که رد پای صندوق بین‌المللی پول در اکثر این طرح‌ها به چشم می‌خورد. این صندوق با شعارهایی نظیر "آسان شدن زندگی" این طرح را تجویز و حمایت می‌کند، اما برای کشوری که اولویت‌های اساسی دارد، شعار "آسان شدن زندگی" از طریق آسان‌سازی حساب و کتاب کاملا بی‌معنی است. 🔹تغییر اسمی پول ملی یا همان حذف صفر، برای زمانی است که اقتصاد از تلاطم‌ها عبور کرده، به ثبات رسیده باشد باشد و دولت برای احیای پرستیژ پول ملی که در دوره تلاطم آسیب دیده، چنین هزینه‌ای را انجام دهد. هیچ عقل سلیمی نمی‌پذیرد که نیاز امروز اقتصاد ایران "پرستیژ" یا آسان‌سازی حساب و کتاب باشد. کانال روشنگری من انقلابیم 🇮🇷: #کانال ما درایتا: https://eitaa.com/englabeam313 #کانال ما در سروش: https://sapp.ir/englabeam313

👇 یادداشتی از #سید_یاسر_جبرائیلی 🔴 کره جنوبی اگر راه پهلوی را می‌رفت، اکنون ویرانه بود 🔹اخیرا اندیشکده آمریکایی شورای آتلانتیک، در مقاله‌ای که برای هر انسان آگاهی سوگیری‌های غیرعلمی آن هویداست، اقتصاد ایران در دوره پهلوی را مشابه اقتصاد کره جنوبی در آن دوره دانسته و نتیجه گرفته است که در دوره جمهوری اسلامی، کره پیش رفت و ایران عقب ماند. 🔹این ادبیات مقایسه ایران و کره جنوبی، که در طول ۴۰ سال گذشته علیه انقلاب اسلامی به کار گرفته شده، و متاسفانه جا افتاده، ناشی از کم‌کاری ما و حتی بی‌اعتنایی‌مان به تاریخ اقتصاد سیاسی کره جنوبی است. غربی‌ها نه در ایران بلکه در کل جهان، پیشرفت کره جنوبی را حاصل دوستی با آمریکا و پیروی از مکتب اقتصاد بازار تبلیغ کرده‌اند، که در حالی که واقعیت دقیقا عکس این است. امروز هم کارشان به جایی رسیده که عملکرد پهلوی را شبیه عملکرد دولت وقت کره می‌خوانند و می‌گویند "کره در دهه ۱۹۷۰ همانند ایران تلاش می‌کرد قدرت صنعتی شود"، اما نمی‌گویند کره با توان بومی صنعت ایجاد کرد، و پهلوی نفت فروخت و کارخانه وارد کرد! 🔸چندی است که روی چگونگی پیشرفت کره جنوبی متمرکز شده‌ام و نکات جالبی عایدم شده است. از جمله اینکه برنامه‌های ۵ ساله توسعه کره در دوره ژنرال پارک چانگ هی- که پدر پیشرفت این کشور است- به فارسی که هیچ، حتی به انگلیسی هم ترجمه نشده است و آنچه درباره پیشرفت این کشور گفته می‌شود، صرفا روایت مغشوش غرب است. معدودند کتاب‌هایی انگلیسی که توسط خود کره‌ای‌ها نوشته شده و واقعیات پیشرفت کشورشان در دوره پارک را روایت کرده باشند. 🔹یکی از کتاب‌های خوبی که در این زمینه نوشته شده، کار خوب خانم کیم هیونگ آ. با عنوان Korea's Development Under Park Chung Hee است. این کتاب محصول مطالعات کتابخانه‌ای و همچنین مصاحبه‌های نویسنده با سیاست‌گذاران اصلی کره جنوبی در دوره پارک است. خانم کیم ویژگی‌های دولت پارک را اینگونه جمع‌بندی کرده است: - نفرت پارک از تکیه کره به کمک آمریکا -مدل کره‌ای صنعتی شدن با هدایت دولت -استراتژی پیشرفت سریع پارک -نقش ویژه نخبگان حاکم و اراده سیاسی آنها برای پیشرفت -برنامه هسته‌ای پارک - توسعه صنایع سنگین و شیمیایی در دهه ۱۹۷۰ 🔹امشب در فصل هشتم این کتاب نکته جالبی دیدم که حیفم آمد آن را با شما به اشتراک نگذارم. از اوایل دهه ۱۹۷۰ پیرو تهدیدهای نظامی خارجی، پارک تصمیم به ایجاد کارخانه‌های اسلحه‌سازی می‌گیرد. اما برای تاسیس این کارخانه‌ها سرمایه هنگفتی نیاز است. به هیئت برنامه‌ریزی اقتصادی(EPB) ماموریت اخذ وام از منابع خارجی برای این منظور داده می‌شود، اما پس از ۱۵ ماه مذاکره با آمریکا، اروپا و ژاپن، دهم نوامبر ۱۹۷۱ هیئت اعلام می‌کند که کسی به کره وام نمی‌دهد. در این میان طرحی توسط یکی از مدیران دولتی ارائه می‌شود که این کارخانه‌ها با استفاده از منابع و فناوری‌های موجود در کره و بر مبنای یک تقسیم کار ملی با حمایت دولتی ایجاد شود. طرح آقای "او ونچ اول" روی میز پارک گذاشته می‌شود و رئیس جمهور می‌پذیرد. ایجاد صنایع سنگین و شیمیایی کره به عنوان اولین گام در توسعه صنایع نظامی این کشور آغاز می‌شود و با جزئیاتی که در کتاب تشریح شده، طرح به موفقیت می‌رسد. پیتر بی وون در مقاله خود با عنوان "صنعت دفاعی و تحول اقتصادی کره در دوره پارک"، نشان داده است که این زیرساخت‌های صنعتی که برای دفاع ایجاد شدند و فناوری‌هایی که در این مسیر حاصل شد، چگونه به سایر صنایع سرریز کرده و اقتصاد کره را متحول ساخت. 🔹امیدوارم نخبگان ما این کتاب و نظایر آن را مطالعه کنند تا با توجه به نقش ویژه "نخبگان حاکم" در پیشرفت یک کشور، تجربه تحریف شده کشورهایی نظیر کره که آمریکایی‌ها روایت می‌کنند، ما را درباره مسیر پیشرفت به بیراهه نبرد. _____________________________ کانال روشنگری من انقلابیم 🇮🇷: #کانال ما درایتا: https://eitaa.com/englabeam313 #کانال ما در سروش: https://sapp.ir/englabeam313