استاد ظریف! ۱) هر دانشجوی سال اول علوم سیاسی می داند اینجا ایران است و در ایران امروز، یک کارهایی نمی شود. از آن جمله وزارت اقلیت های دینی یا مذهبی. فوق فوقش، مشاور یا معاون ... ۲) هر دانشجوی سال دوم علوم سیاسی می داند که افزایش توقعات غیرقابل تحقق، منجر به گشودگی شکاف های اجتماعی و سرریز آن به کف جامعه می شود. ۳) هر دانشجوی سال سوم علوم سیاسی می داند که برای وزیر شدن باید از مجلس رأی گرفت. اگر مجلس همراه نباشد یا باید از رهبری هزینه کرد یا از سرمایه اجتماعی نظام. ۴) هر دانشجوی سال چهارم علوم سیاسی می داند که برای تحقق یک ایده، باید آن را عملی کرد و بر زبان نیاورد. اگر بر زبان بیاوری یا نمی خواهی انجام دهی یا تلاش می کنی هزینه تراشی کنی. ۵) هر دانشجوی ترم اول ارشد علوم سیاسی می داند که الگوی شورایی برای انجام یک کار سیاسی عمدتا برای فرار از پاسخگویی نسبت به عواقب احتمالی آن توسط یک نفر و حواله دادن آن به یک جمع است. کارگروه انتساب وزیران هم چیزی غیر از این نیست. ۶) هر دانشجوی سال دوم ارشد علوم سیاسی می داند وزرا، افراد اجرایی امین رییس جمهور هستند و باید در قالب یک تیم منسجم کار کنند. در آوردن وزیر از کارگروه و با شاخص هایی که از کار تیمی جداست شبیه هدیه گرفتن از لپ لپ است. فقط گاهی ممکن است هدیه خوبی گیرتان بیاید. این را رییس جمهور و مشاورانش هم حتما می دانند. ۷) هر دانشجوی سال اول دکتری علوم سیاسی می داند که کسی که خلاف موارد بالا عمل می کند یا اصلا سیاست نمی داند یا اینکه هم خیلی سیاست می داند‌ هم بازیگر خوبی است و تلاش دارد یا ذهن جامعه را به امور دیگری معطوف کند یا بنا دارد با فشار اجتماعی، هزینه مخالفت با تغییرات را بالا برده به گردن مخالفان بیندازد. ۸) هر دانشجوی سال دوم دکتری علوم سیاسی می داند که نتایج همه کارگروه ها و شوراها و شاخص ها، معرفی چند گزینه غیرقابل انتخاب در کنار یک گزینه مدنظر است که نهایتا همان فرد معرفی خواهد شد و سایر گزینه ها برای نمایش های نخ نمای توجه به اقلیت ها استفاده خواهد شد. ۹) دانش آموختگان علوم سیاسی به کسانی که کارهای بالاتر را انجام می دهند می گویند : استاد. #حکمرانی_شایسته #سرمایه_اجتماعی #ریاست_جمهوری #دولت_چهاردهم #پزشکیان #ظریف به کانال گاه نوشت های خط سبز بپیوندید. @sabzkhat #أخبار«انقلاب اسلامی» 👇 ╭┅───────────┅╮ 🆔 @enqelabeeslami ╰┅───────────┅╯

در ستایش میانه روی پیش از این در چند یادداشت به دولت احتمالی چهاردهم و گفتمان آن اشاره کرده بودم. رای پزشکیان حاصل ائتلاف نانوشته ای میان دو گفتمان تغییر و میانه روی علیه محافظه کاری بود. انتخاب عارف به عنوان معاون اول رییس جمهور نخستین و صریح ترین پیام پس از پیروزی پزشکیان به همه طیف های سیاسی بود که بیانگر رویکرد او در دولت آینده است. پزشکیان با حکم عارف به همه گفت که اولا اصلاح طلب است، ثانیا میانه رو؛ پیامی که به مذاق طیف رادیکال اصلاح طلبان خوش نیامد و پیام های انتقادی آنان را روانه رسانه ها کرد. معرفی کابینه را می توان تیر خلاصی بر پیکر رادیکال ها دانست که آینده دولت چهاردهم را در مسیری تازه قرار خواهد داد. پزشکیان با معرفی این کابینه، در گزینش میان دو گفتمان تغییر و محافظه کاری، تغییر حداقلی با رویکرد میانه روی را برگزید تا شاید نشان دهد که اولویت نخست او نه تغییرات ایدئولوژیک و سیاسی که کار و کارآمدی است. اینک و با کابینه ای که به میانه طیف سیاست و چهره هایی چون عارف و لاریجانی و قالیباف نزدیکتر است و احتمالا در مجلس، با مهار نیروهای رادیکال، کار دشواری در کسب رای اعتماد نخواهد داشت(جز در موارد خاص و حتی کمتر از کابینه سیزدهم) روشن تر از گذشته می توان گفت که چالش اساسی دولت چهاردهم، ائتلاف نانوشته میان دو جبهه مشارکت و پایداری و همگرایی این دو جریان تندرو در تقابل با زیست بوم میانه روی -که زمینه رشد گفتمان تندروی را محدود می سازد- خواهد بود و پزشکیان به مثابه یک بندباز باید از این دره عمیق به آرامی، سلامت و تعادل گذر کند. #حکمرانی_شایسته #سرمایه_اجتماعی #ریاست_جمهوری #دولت_چهاردهم #پزشکیان #تندروی #میانه_روی به کانال گاه نوشت های خط سبز بپیوندید. https://eitaa.com/sabzkhat #أخبار«انقلاب اسلامی» 👇 ╭┅───────────┅╮ 🆔 @enqelabeeslami ╰┅───────────┅╯