بسم الله الرحمن الرحیم بیانیه #هسته_قرارگاه_ائتلاف_نیروهای_مولد #انسجام در پی شهادت اسماعیل هنیه رحمة الله علیه مهمانی از مردم ایران را کشتند. مهمانی که آمده بود تا در جشن وفاق ملی ما شریک شود و برای دولت نوپای ایران دعوتی باشد به سوی عهدی دیرین. عهدی که امروز در غزه تازه شده است و در آن نام شهدای تاریخ تکرار می‌شود. این مهمان همچون مهمانان دیگر مراسم تحلیف نبود که برای تهنیتی آمده باشد، آمده بود تا یادآور معرکه‌ای باشد که اینک برپاست و ما پیشتر برایش قسم خورده بودیم. حضور و لبخند و آغوشی که گشود، تفسیری برای سوگندنامه‌ی دولت ما بود و عهد نهفته در آن را فاش می‌کرد. اسماعیل هنیه، در میان مردمان عصر ما نزدیکترین به شهادت بود و از این رو شهادتش عجیب نیست اما وقتی در خانه ما و پس از بزم مهمانی و شادی به‌هم‌آمدن‌مان، کشته می‌شود یعنی دشمن خبیث هرچند از او کینه داشت اما بیشتر از یادی که با او در دل ما می‌افتاد هراسان بود. شهید هنیه در نهم مرداد 1403 صحن مجلس ایران را به صحنه‌ی جنگی پیوند زد که سرنوشت جهان آینده را در سواحل دریای مدیترانه معلوم خواهد کرد. آنها که او را کشتند، سودای آن را داشتند و دارند که آن ساحل نزدیک از ما فاصله بگیرد و سرنوشت دولت و مردم ما در برهوت خشک معادلات جهانی رقم بخورد. البته ما نیز گاهی در سراب این برهوت، آسودگی خویش را دیده‌ایم و با هزار دلیل معقول از آن جنبشی که ابتدا خود در امواج آن ساحل افکنده بودیم، دوری گزیدیم. ما جهان را آزموده‌ایم و در فاصله از معرکه‌ای که برپاست، آسودگی و امنیت نیافته‌ایم. دوستان‌مان را در همین معرکه یافتیم، باهم همچون ملت متحد شدیم و توانستیم دولتی به نام ایران داشته باشیم. اسماعیل هنیه که پیام‌آور این معرکه و یادآور عهد ما بود، در خاک ایران کشته شد؛ در برابر این خبر نباید سستی کرد. سهل گرفتنِ این خبر کافی است، تا نه تنها در میان کشمکش‌های سیاسی و اقتصادی سردرگم شویم، بلکه از همه‌ی خون‌های جوشانی که تا امروز پشتیبان ما بودند جدا افتیم. یکی از این خون‌ها، خون قاسم سلیمانی است. اینک این شهادت، جلوه تازه‌ای به مراسم تحلیف دولت نوپای ایران بخشیده است. تصویر آن سوگندها و آن آغوش‌ها به‌هم آمیخته و در تاریخ ثبت شد و در آغاز فعالیت دولت چهاردهم قرار گرفت. سوگندهای این دولت با این خون به یاد خواهد آمد و با آن قضاوت خواهد شد. مجازاتی که جمهوری اسلامی ایران برای دشمنان بی‌شرم و خونریز این جنایت تعیین خواهد کرد، هر چه که باشد، نباید سبب حس جبران شود. مجازات اصلی در کیفیت حضور ما و استقامت ما در معرکه فلسطین و در کنار گروه‌های مقاومت، به دشمن تحمیل خواهد شد. سنجه‌ی هر معادله سیاسی و اقتصادی دولت ایران، تقویت جغرافیای مقاومت است. اراده‌ی ما برای تولید این جغرافیاست، که تعهد دولت ایران به سوگند آغازین خویش خواهد بود.