شها! چند صباحی بیش نمانده از این عمر حسرتبار... از تماشای این همه طلوع و غروب، بدون خورشید روی دلدار... آه که چ آرزوها که نقش ناکامی بر دل گذاشتند و‌ امید هایی که غلطید همراه مروارید لغزان دیدگان... ... دیگر این دل چگونه سر براه شود وقتی هیچ جاده‌ای به سویت ختم نمیگردد... من آخر خطم و‌ خط آخر این دفتر را می‌نگارم که: حبیبا! من که به دیدارِ سیمایت، #رجاءِ واثق داشتم؛ اینک با این #خوفِ فائق چگونه کنار آیم؟! هراس از ندیدن روزی که «یتصل منک بعدة فنحظی» واهمهء نیافتن #سبیلی که «الیک یابن احمد فتلقی...» دلواپسی از رهی که به پایان آن نمی‌رسی! ای که نیم‌نگاه تو کافیست در بهشتی شدن خیل آدمیان! آیا خواهد شد که این فرومایه‌ترین و نادارترین بردهءتان را عاشقانه خریدار شوی و تدارک فرمایی این عمر بر باد رفته را...؟! https://eitaa.com/entezaaaaaar