🌷امام مهدی شناسی ۱۳۳۰🌷 🍀‌شناخت و معرفت امام علیهم السلام 💠خداوند متعال هدف نهائی خلقت انسان را اطاعت و بندگی و نیل به کمال و معرفت خودش می‌داند، چنانچه قرآن کریم می‌فرماید: {ما خَلَقْتُ الِجنَّ وَالانْسَ الا لِیَعْبُدُونَ}نیافریدم جن و انسان را مگر اینکه مرا بندگی و عبادت کنند. 💠حال که خداوند هدف اصلی خلقت انسان را عبادت و پرستش خود می‌داند باید ببینیم چه چیزی اساس و پایه این عبادت را تشکیل می‌دهد. 💠با توجه به احادیثی که از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام به دست ما رسیده است؛ اساس و پایه عبادت را همان معرفت خدا دانسته اند. 💠به عنوان نمونه امام رضا علیه السلام می‌فرمایند: اول عبادة الله معرفته. اساس و پایه بندگی خدا شناخت اوست، معرفت خدا اصل و ریشه همه عبادات است. 💠معرفت خداوند به منزله ی روحی است که در کالبد همه اعمال عبادی جریان دارد و بدون آن عاری از حقیقت است. بنابراین؛ معرفت خدا بالاترین معرفت ها و در رأس همه معارف قرار دارد و همه نعمت‌ها از طریق پذیرفتن آن نصیب انسان می‌شود؛ لذا بهترین و با فضیلت ترین واجبات، پذیرفتن معرفت الله است؛ 💠چنانکه امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: إنّ أفضل الفرائض و اوجبها علی الانسان معرفة الرّب و الاقرار له بالعبودیة.همانا با فضلیت ترین و ضروری ترین واجبات بر انسان، معرفت پروردگار و اقرار به بندگی اوست. 💠در این حدیث، (معرفهْ الرّب) به عنوان یک فعل اختیاری - که بر انسان واجب است -مطرح شده است و منظور از عبادت در لسان روایات (در موارد مختلف) همان معرفت دانسته شده است. با این بیان به راحتی تصدیق می‌شود که عبادت بودن اعمالی؛ چون نماز، روزه و حج، به همان معرفتی اطلاق می‌شود که پشتوانه آن قصد قربت و امتثال امر الهی است چرا که تمام اعمال عبادی بندگان، به جهت تسلیم شدن به پیشگاه خداوند و کرنش در مقابل فرامین اوست؛ همین تسلیم محض به پیشگاه پروردگار است که معرفت خداوند نامیده می‌شود. 💠لذا در روایت آمده است که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: العلم اول دلیل و المعرفة آخر نهایة علم و دانش اولین راهنما است و معرفت آخرین درجه و مرحله است. 💠بندگی از علم آغاز و به معرفت پایان می‌پذیرد؛ روایت در مقام بیان این معناست که عبودیت دارای درجات مختلفی است که هرچه انسان این درجات را بیشتر بپیماید به درجات عالی تری از معرفت نائل خواهد شد؛ به عبارت دیگر معرفت و عبودیت مرتبط با یکدیگر بوده و سعی و تلاش انسان در هر کدام باعث سوق بیشتر او در دیگری است. 💠 این سیر بندگی با پشتوانه معرفت ادامه پیدا می‌کند و تا درجاتی که خدای متعال بخواهد، بالا می‌رود تا جائی که انسان به بالاترین معرفت‌ها نائل می‌گردد و بالاترین معرفت‌ها آنگونه که در روایات به آن اشاره شده، همان معرفت الله است؛ 💠 امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرمایند: معرفة الله سبحانه اعلی المعارف. معرفت خدای سبحان بالاترین معرفت‌ها است. 💠نکته قابل توجه اینکه معرفت توأم با عمل است. امام باقر علیه السلام در روایتی این ارتباط را این چنین بیان فرموده اند: لایقبل عمل الا بمعرفة ولامعرفة الابعمل ومن عرف دلّته معرفته علی العمل ومن لم یعرف فلا عمل له. هیچ عملی بدون معرفت پذیرفته نمی شود و هیچ معرفتی هم بدون عمل نخواهد بود و هر کسی معرفت داشته باشد معرفت او راهنمای عملش می‌شود و آن که معرفت ندارد در واقع عملی هم ندارد. 💠معرفت شرط پذیرفتن عمل و عبادت است و از طرفی معرفت، انسان را به عمل وا می‌دارد و بنابراین؛ هیچ معرفتی بدون عمل نمی شود. 📚 #علم_و_معرفت_امام ✍سید رحمت الله موسوی #مهدی_شناسی #قسمت_1330 #امام_زمان ‌‌‌‌‌‌‌‌#الّلهُــمَّ_عَجِّــلْ_لِوَلِیِّکَــــ_الْفَــرَج @entezar_ma313

‌💠معرفت آثاری دارد که در عمل ظاهر می‌شود؛ همواره معرفتِ انسان،راهنمای عمل اوست به طوری که بدون معرفت عمل کاملاً بی ارزش است، درست مانند کالبد بدون روح که هیچ ارزشی ندارد. 💠به این ترتیب هر چه معرفت انسان بالاتر رود ارزش خود انسان و اعمالش بالاتر می‌رود. بعد از مرتبه معرفت خداوند متعال، مرتبه معرفت نسبت به اولیاء و مظاهر آیات حق است که آنان واسطه فیض حق به کافه ممکنات می‌باشند. به این معنا که آن حضرات اگر نبودند هیچ شیئ در عالم موجود نبود. 💠چون غرض کلی از خلقت، وجود حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم و سیزده معصوم دیگر است و جمیع انبیاء الهی که آمدند، همه مقدمه ظهور نور حقیقت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم وکلاً چهارده معصوم علیهم السلام بوده اند. در نهایت آن حضرات، روح تمام آنچه در عوالم است و منشأ جمیع کمالات و مصدر جمیع معارف اند، به این معنا که هر کمالی را که پیامبری از پیامبران خداوند دارد، به سبب ایشان بر خلق بوده و حقیقتش در آن حضرات به وجه اتمّ موجود است. 💠پس جمیع پیامبران الهی از آدم علیه السلام تا حضرت مسیح علیه السلام، خوشه چین علم و حکمت و کمالات معصومین علیهم السلام بوده اند و همان طور که معرفت خدا بر ما واجب است، معرفت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و اوصیاء آن حضرت نیز لازم و واجب است. 💠احادیثی که در باب معرفت واجب بر انسان‌ها آمده است، نوعاً خاص (معرفت الله) نیست؛ به عنوان مثال این حدیث شریف از امام صادق علیه السلام نقل شده است: لیس لله علی خلقه أن یعرفوا و للخلق علی الله ان یعرّفهم و لله علی الخلق اذا عرّفهم ان یقبلوا. حق خدا بر مخلوقات تنها این نیست که معرفت پیدا کنند و حق مخلوقات بر خداوند تنها این نیست که به ایشان معرفت را ارزانی دارد، بلکه حق خدا بر خلق این است که پس از نیل به معرفت، آن را بپذیرند. 💠در روایات و زیارت‌هایی که از ناحیه معصومین علیهم السلام رسیده، معرفت انوار مقدسه معصومین علیهم السلام را هم پایه معرفت خدای تعالی قرار داده اند، مثلاً در زیارت جامعه کبیره عرض می‌کنیم که: «من عرفکم فقد عرف الله؛ هرکس شما ائمه اطهار را بشناسد، تحقیقاً خدا را شناخته است» و همان طوری که پس از معرفت خداوند وظیفه انسان‌ها تسلیم نسبت به خداوند است، معرفت معصومین نیز چنین است و وظیفه ی خلق، تسلیم و پذیرش و قبول اوامر و نواهی آنان است. 💠در حدیث از امام صادق علیه السلام آمده است که: انّ أفضل الفرایض واوجبها علی الانسان معرفة الربّ والاقرار له بالعبودیّة وبعده معرفة الرّسول والشهادة له بالنبوّة وادنی معرفة الرّسول الاقرار بنبوّته وانّ ما اتی به من کتاب اوامر او نهی فذلک من الله عزوجلّ. به درستی که با فضیلت ترین و ضروری ترین واجبات برای انسان، معرفت پروردگار و اقرار به بندگی اوست و پس از آن معرفت رسول و شهادت به پیامبری اوست و کمترین معرفت و شناخت رسول، اقرار به نبوت او و اینکه آنچه او از کتاب یا امر یا نهی آورده از است. 💠بنابراین پس از معرفت خدای تعالی معرفت رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم است. و پس از معرفت رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم، معرفت امام هم که جانشین پیامبر است واجب می‌باشد بلکه از اهم واجبات بوده و از جایگاه خاصی در همه ما می‌دانیم که شناخت و معرفت نسبت به ائمه طاهرین علیهم السلام صرف دانستن نام و نسب ایشان نیست، چرا؟ چون ممکن است منکرین آن حضرات حتی غیر مسلمانان هم چنین اطلاعاتی از آنان داشته باشند. 💠وقتی معرفت امام مطرح می‌شود؛ معنا و مفهوم بالاتری از این دارد و هر کسی باید متناسب با فهم و درک و تلاش خود، معرفت و شناخت پیدا کند. اهمیت شناخت و معرفت امام علیه السلام به خوبی از این حدیث شریف که شیعه و سنی آن را نقل کرده اند روشن می‌شود: من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة. کسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد مرگ و مردنش مردن جاهلی است یعنی در واقع مسلمان از دنیا نرفته است. 💠این نتیجه عدم معرفت و شناخت امام است. 📚 #علم_و_معرفت_امام ✍سید رحمت الله موسوی #مهدی_شناسی #قسمت_1330 #امام_زمان ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌#الّلهُــمَّ_عَجِّــلْ_لِوَلِیِّکَــــ_الْفَــرَج @entezar_ma313