🔴 نقد استاد خسرو پناه بر «پایتخت ۶» 🔹🔸به نام حکیم مطلق و خالق هنر و زیبایی دوستانی از بنده خواستند تحلیلی از پایتخت ۶ داشته باشم و اینک بعد از مشاهده قسمت ۱۵، ضمن تشکر از دست‌اندرکاران این سریال و تبریک سال نو و اعیاد رجبیه و شعبانیه به نقدی کلیدی اشاره می‌کنم. البته کارشناسان نقدهای واردی بر آن گرفتند؛ از جمله: 1⃣اختلاط نامحرم 2⃣ترویج بی‌حدرقص و موسیقی 3⃣تعابیر بی‌ادبانه مخصوصاُ نسبت به والدین و بزرگترها 4⃣بی‌احترامی به نماز و حج و غیره ♦️ولکن نقد ریشه‌ای‌تر این سریال به نظر بنده، رویکرد #ایران_گریزی و #ایران_تضعیفی است که متاسفانه از دوره قاجار توسط مستشرقین و بعد روشنفکر نمایان داخلی دنبال می‌شود و کتاب‌ها در باب ناتوانی و مجمع‌الرذایل بودن ایرانیان نوشته می‌شود. ♦️این سریال با نشان دادن ایرانیانی که 1⃣یا قاچاق‌چی (ارسطو) هستند 2⃣یا روانی (بهبود) 3⃣یا مسئول ناتوان و بی‌عرضه و منفعل (نماینده مجلس) 4⃣یا دارای کمبود شخصیت (بهتاش) 5⃣یا نوجوانان غرق در اینستاگرام و فضای مجازی (دختران دوقلو) 6⃣یا مدعیان پرادعای هیچ‌کاره و فرصت‌طلب (نقی) 7⃣یا مروج آرایشگری و رفتارهای نامناسب (رحمت و فهیمه) 8⃣یا عقل کلی که در مواردی احساسی داوری می‌کند (هما) که برای بیننده مخصوصاً بیننده خارجی تصویر بسیار منفی علیه ایران می‌سازد. ❓سوال این است که چرا عده‌ای از نویسندگان و هنرمندان با هم تلاش می‌کنند تا ایرانی را با موفقیت‌ها، مقاومت‌ها و فرهنگ و تمدن بزرگ به ایرانی بی‌عرضه، ناکارآمد و احساسی و فاقد فرهنگ و تمدن معرفی کنند. انتظار این بود لااقل واقعیت‌های ایران اعم از ضعف‌ها و قوت‌ها به نمایش گذاشته شود تا ناامیدی در مخاطب تحقق نیابد. ♦️نکته قابل تامل اینکه چرا پایتخت ۶ (با مشخصات ذکر شده) بعد از پایتخت ۵ (مقابله با داعش) ساخته می‌شود؟ آیا نباید مدیران صدا و سیما در باب جریان‌شناسی سریال‌های ایرانی دقت بیشتری نمایند‌. ✍️ عبدالحسین خسروپناه دزفولی حوزه علمیه قم ۱۶ فروردین ۹۹