#فاطمیه #شبهات1 خواستگاری حضرت علی ع از #دختر_ابوجهل و #نارحتی حضرت زهرا س آیا درست است پیامبر صلی‌الله علیه و آله حدیث: فاطمه پاره قلب من است را به خاطر بدرفتاری حضرت علی با حضرت فاطمه فرموده‌اند؟ پیامبرص فرمودند: «فاطمه پاره تن من است، هر کس او را بیازارد من را آزرده است» نقلی از برخی منابع وجود دارد که امیرالمؤمنین علیه‌السلام به جهت خواستگاری از دختر ابوجهل، سبب ناراحتی حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها شد و نزد پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله شکایت کرد و ایشان نیز در مقابل امام علی علیه‌السلام و در دفاع از دخترشان، این جمله را بیان فرموده که «فَاطِمَة بَضْعَةٌ مِنِّی یرِیبُنِی ما أَرَابَهَا وَیؤْذِینِی ما آذَاهَا». الف) متن حدیث اهل سنت نقل کرده‌اند «مسور بن مخرمه می‌گوید: علی علیه‌السلام به خواستگاری دختر ابوجهل رفت، فاطمه سلام‌الله‌علیها شنید، نزد پدر آمد و عرض کرد: اطرافیانت گمان می‌کنند برای دخترانت ناراحت و خشمگین نمی‌شوی، علی قصد ازدواج با دختر ابوجهل را دارد، رسول خدا صلی‌الله علیه و آله فرمود: ابوالعاص بن ربیع را به دامادی پذیرفتم چون صادق و راست‌گو بود، همانا بدانید، فاطمه پاره تن من است، دوست ندارم چیزی ناراحتش کند، به خدا سوگند! دختر رسول خدا و دختر دشمن خدا در یکجا جمع نمی‌شوند، پس از این بود که علی از خواستگاری دختر ابوجهل منصرف شد.»(۱) روایات دیگری نیز در کتاب‌های اهل سنت وجود دارد که مضمون آن‌ها شبیه همین روایت است.(۲) ب) اشکالات سندی و محتوای حدیث این احادیث از جهت محتوا و سند دارای اشکالات متعددی هستند. در ادامه ابتدا به معرفی راوی این جریان پرداخته و در بخش بعدی محتوای آن بررسی می‌شود. ۱. اشکالات سندی راوی داستان «الْمِسْوَرِ بن مَخْرَمَة» است؛ این شخص جزء خوارج و از دشمنان امام علی علیه‌السلام است.(۳) او همچنین از دوستداران معاویه بود و به حدی به وی علاقه داشت که با بردن نام معاویه، بر او درود می‌فرستاد.(۴) مسور بن مخرمه از یاران عبدالله بن زبیر نیز بود. دشمنی ابن زبیر با امام، کاملاً مشخص است به‌گونه‌ای که در خطبه‌هایش صلوات فرستادن بر پیامبر را حذف کرده بود و هنگامی‌که علتش را جویا شدند، گفت: برخی از منسوبین رسول خدا صلی‌الله علیه و آله آدم‌های بدی هستند؛ چون از شنیدن نامش گردن‌ها دراز کرده، خوشحال شده و بر خود می‌بالند.(۵) حال آیا شخصی که به عداوت اهل‌بیت علیهم‌السلام و دوستی با دشمنان امام علی علیه‌السلام معروف بوده، سخنش قابل‌پذیرش است؟ از سوی دیگر، «مسور بن مخرمه» بعد از هجرت به دنیا آمده است و بنا بر نقل تاریخ، داستانی را که «مسور» نقل کرده است باید در شش یا هفت‌سالگی او اتفاق افتاده باشد.(۶) چگونه قابل‌پذیرش است که از میان آن‌همه صحابی، فقط یک بچه شش‌ساله آن را شنیده و نقل کرده است؛ مشخص نیست که چرا بقیه اصحاب رسول خدا صلی‌الله علیه و آله که در مسجد حاضر بودند، این قضیه را نشنیده و نقل نکرده‌اند؟ شیخ صدوق روایت مفصلی را دراین‌باره، به نقل از امام صادق علیه‌السلام بیان می‌کند که آن حضرت به افسانه بودن این قضیه تصریح می‌کند، حدیث چنین است: عَلْقَمه می‌گوید: «به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! مردم به ما کارهای زشتی نسبت می‌دهند؛ به‌طوری که سینه ما تنگ شده و شدیداً ناراحت می‌شویم فرمود: ای علقمه انسان نمی‌تواند خشنودی مردم را جلب نموده و جلو زبان آن‌ها را بگیرد. چگونه سالم می‌مانید از چیزی که انبیاء و پیامبران و اوصیاء علیهم‌السلام از او سالم نماندند... آیا درباره پیامبر صلی‌الله علیه و آله نگفتند که او درباره پسر عمویش علی علیه‌السلام نظر شخصی دارد و طبق هوای نفس خود سخن می‌گوید تا اینکه خداوند دروغ آنان را روشن ساخت و این آیه را نازل فرمود: « وَ ما ینْطِقُ عَنِ الْهَوی إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْی یوحی...»؟ آیا نسبت ندادند که او می‌خواهد با دختر ابوجهل با داشتن فاطمه زهرا علیها¬السلام ازدواج کند و اینکه پیامبر در حضور مسلمین بالای منبر از او شکایت کرد و فرمود: «مردم! علی تصمیم گرفته دختر دشمن خدا را بر سر دختر پیامبر خدا بیاورد. آگاه باشید فاطمه پاره تن من است هر که او را آزار دهد مرا آزاد داده و هر که او را خوشحال کند مرا خوشحال کرده و هر که او را به خشم آورد مرا به خشم آورده است».(۷)