eitaa logo
جنسیت و عدالت(ابوالفضل اقبالی)
1.3هزار دنبال‌کننده
282 عکس
15 ویدیو
8 فایل
خوانش عدالت‌محور موضوعات جنسیتی ارتباط با من: @abolfazleqbali https://eitaa.com/eqbali62
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از اندیشکده رهیافت
28.12M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📽 📌بخش دوم 🔰نظام آموزشی موجود تکمیل کننده پازل سبک زندگی مدرن 👤 دکتر پژوهشگر مطالعات جنسیت پاسخ می‌دهد. 📲 تلگرام | اینستاگرام | ایتا | بله | روبیکا 🆔 @RAHYAFTT_IR 🌐 www.RAHYAFTT.IR
خدا رو شکر که مرزها و صف‌بندی‌ها داره روشن‌تر میشه. رو کنید خودتون رو ای متحدانِ داعش!
رفراندوم یا خون؛ مساله این است! ابوالفضل اقبالی این روزها زیاد می‌شنویم که می‌گویند ما نسل جدید، حکومتی که پدران‌مان انتخاب کردند را نمی‌خواهیم. چرا رفراندوم برگزار نمی‌کنید تا ما حکومت دلخواه خودمان را انتخاب کنیم؟ در پاسخ به این سوال چند نکته عرض می‌کنم: اولا شما که رفراندوم را قبول ندارید! شما بارها ثابت کرده‌اید که صندوقی که گزینه شما از آن بیرون نیاید را به رسمیت نمی‌شناسید! رفراندوم از نظر شما یک همه‌پرسیِ دارای یک گزینه است! هر چیزی غیر از حذف جمهوری اسلامی، حتی اگر دارای اکثریت آراء مردم باشد را شما با ادعای تقلب کنار خواهید زد! احتمالا خواهید گفت: اگر رفراندوم تحت نظارت نهادهای بین‌المللی صورت گیرد، ما نتیجه آن را هر چه که باشد خواهیم پذیرفت! اما شوربختانه باید عرض کنم که باز هم دروغ می‌گویید! بگذریم از اینکه رفراندومی که آمریکا و سازمان ملل در این کشور برگزار کنند نتیجه‌اش از قبل معلوم است! ثانیاً در هیچ جای دنیا در طول تاریخ، سراغ نخواهید یافت که نظامات سیاسی با رفراندوم تغییر کرده باشند. نظام جمهوری اسلامی نیز محصول رفراندوم نیست بلکه به پشتوانه‌ی بیش از یک صده مبارزه و قیام بنیان نهاده شده است. اساسا جوامع با «خون» تاسیس و با خون هم ساقط می‌گردند. پدران ما برای آرمان خود جانبازی کردند و این نظام سیاسی را به قیمت جان خود تاسیس کردند. شما هم اگر در واقع دارای آرمان هستید، به جای آنکه عافیت‌طلبانه و نایس مطالبه‌ی رفراندوم از نظام حاکم داشته باشید، کمی به پای این آرمان خودتان جانفشانی کنید! ثالثاً فرض کنیم که همین فردا در این کشور رفراندوم برگزار شد و گزینه مدنظر شما حائز اکثریت آرا گردید. من و رفقام که اقلیت بودیم می‌رویم و چند سالی کار فرهنگی روی مردم انجام داده و مدعی تغییر نظر مردم می‌شویم و بعد از مدتی با شعار «ما بیشماریم» به صحنه بازگشته و مطالبه‌ی رفراندوم از شما می‌کنیم. «گفتگو»، «نقد سازنده»، «اصلاحات از درون» و این صحبت‌ها هم سرمان نمی‌شود! فقط حذف رژیم! حال شما با ما چگونه برخورد می‌کنید؟ آسمان و زمین را هم یکی کنید دو گزینه بیشتر ندارید. یا به ما خواهید گفت: شما توهم اکثریت دارید و با پیشنهاداتی چون «جمع کنید از ایران برید»، «بچرخ تا بچرخیم» و... از ما استقبال می‌کنید. یا می‌پذیرید که مجدداً رفراندوم برگزار کنید. اگر گزینه اول (یعنی حذف ما) را انتخاب کنید(که شما قطعا همین کار را خواهید کرد) که دیگر به چی اعتراض دارید؟ جمهوری اسلامی و هر نظام سیاسی موجود در این عالم هم دارد همین کار را می‌کند! هیچ نظام سیاسی از سرنگونی استقبال نمی‌کند. اگر هم گزینه دوم (پذیرش رفراندوم مجدد) را انتخاب کنید که دیگر سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. با این دست فرمون شما باید هر 5 سال در این مملکت رفراندوم برگزار کنید. چون در عصر سیطره رسانه و گسترش ارتباطات، سرعت تحولات اجتماعی به قدری بالاست که به راحتی می‌توان از تغییرات نسلی در بازه 5 تا 7 سال سخن گفت. مساله اصلی و نهایی میان موافقان و مخالفان جمهوری اسلامی اصلا رفراندوم و این حرفا نیست. اختلاف اصلی بر سر مبنای مشروعیتِ «قانون» در این کشور است. دعوا بر سر این است که چه کسی و با چه سازوکاری باید برای جامعه هنجار و چارچوب و قانون وضع کند؟! به این سوال نیز در پست دیگری خواهم پرداخت.
بر دشمنان "ایران" لعنت...
آینده انقلاب اجباری... ابوالفضل اقبالی همه می‌دانیم که مطالبه‌ی اصلی بزرگترین انقلاب فمینیستی دنیا ! در این دو ماه اخیر، «آزادی» به معنای نفی محدودیت‌های اجتماعیِ اجباری بود. جنبشی که از اساس در نفی «اجبار» شکل گرفت اما در امتداد خود به طرز خشن و عریانی به اجبار متوسل شد. اعتصاب‌های اجباری، موضع‌گیری‌های اجباری، همراهی‌های اجباری، سکوت اجباری، دروغ گفتن‌های اجباری و... همگی نشان دهنده این واقعیت است که این ناجنبشِ فمینیستی در واقعیتِ جامعه ایران، حتی به مرحله انعقاد نطفه نیز نرسید. اما به زور حمایت‌های اجباری در ساحت بازنمایی، اکنون در مرحله تاسیس دولت موقت به رهبری شورای انقلاب قرار دارد! واضح است که جنبشی که مبتنی بر خیزش سراسری و همراهی عمومی مردم بوده و از متن جامعه برخواسته باشد، نیازی به اِعمال خشونت برای همراه سازی مردم ندارد. جنبش‌های مردمی بدون تهدید و ارعاب، بازار را با خود همراه می‌کنند، ارتش را با خود همدل می‌کنند، حمایت اشخاص و چهره‌ها را کسب می‌کنند، توده‌ها و اقشار اجتماعی را در خیابان نگه می‌دارند و... لذا اگر برای همراهی همه اینها از فحش و تهدید استفاده کردیم، یعنی جنبش ما نماینده مردم جامعه نیست. اما به راستی ارمغان این انقلاب اجباری برای ایران چه خواهد بود؟ انقلابی که برای کسب مشروعیت و توفیق خود دست به اجبار همراه با خشونت و ارعاب مردم می‌زند، آیا در امتداد خود «آزادی» را به رسمیت خواهد شناخت؟! آیا اقلیتِ مستبد و سنگدلی که برای کسب مشروعیت انقلاب‌شان با فحش و تهدید و خسارت از مردم و نخبگان اجتماعی یارگیری می‌کنند، در هنگام قدرت به حقوق و آزادی‌های اجتماعی مردم التزام خواهند داشت؟ مردمی که در زمانه‌ی بی‌قدرتیِ این اقلیت، برای شادیِ ملی خود با تمسخر و تعرض مواجه می‌شوند، آیا در زمانه‌ی قدرتمندی آنها امکان انتخاب نوع پوشش، برخورداری از عدالت اجتماعی، آزادی بیان و اندیشه و... را خواهند داشت؟! زهی خیال باطل! انقلابی که بنیادهایش بر «اجبار» استوار است، حکمرانیِ مستبدی نیز خواهد داشت...
توهمِ "انقلابِ حجاب" نزد دختران مکشوفه، ترحم‌برانگیز است... !
..🔸برگزاری دومین دوره آموزش مربی مسئله محوری گوی و میدان ..🔸ویژه بانوان🔸.. ..🔸برای ثبت نام از طریق لینک زیر اقدام نمائید https://survey.porsline.ir/s/AeciWSc
برای روشن‌اندیشان و جویندگان حقیقت، این اخراج بهترین نشانه بود... اینها اگر می‌توانستند ایران را از میادین ورزشی هم اخراج می‌کردند! اینکه ما از این اخراج سیگنالِ "لزوم اصلاحِ خودمان" را به جامعه ارسال کنیم عین انفعال است!