🖊شهید قاسم سلیمانی می گوید :

«هیچوقت فکر نمی کردیم بنا باشد ما برای احمد صحبت کنیم، خاک برسرما که امروز ما زنده ایم و احمد در میان ما نیست و من برای او بناست صحبت کنم، این هم یکی از رسم های روزگار است. پسر شهید احمد یک جمله قشنگی می گفت روز شنیدن خبر احمد گریه می کرد، زمزمه می کرد با خودش و می گفت: «هی ما را لوس کردی، به خودت عادت دادی، حالاما چه باید بکنیم». 
شاید در نبود شهید کاظمی بهتر می شود از او حرف زد.
دیگر نیست بگوید: «ول کن پسر، خوشت می آید»،
می گفت: حال می کنم وقتی دژبان ها جلوی مرا می گیرند، هل می دهند، دلم می خواهد به من بگویند چکاره ای؟ 

این ها بخشی از صحبت های شهید قاسم سلیمانی بعد از شهادت شهید کاظمی است.

🖊احمد کاظمی پس از شهادت دوست صمیمی‌‌اش مهدی باکری شاهد مصیبت سخت دیگری شد.
شهادت دوست بسیار صمیمی‌‌اش حسین خرازی در عملیات کربلای ۵ احمد را بسیار متأثر کرد.
او منتظر بود که در لحظات پایانی جنگ به دوستان شهیدش بپیوندد، اما مصلحت چیز دیگری بود.

🖊سردار سلیمانی می گوید: 
احمد کاظمی 19 سال در فراق شهید حسین خرازی گریست.
 «کسی هر وقت یک عزیزی را از دست می دهد، یکسال، 2 سال یا 40 روز به یادش هست، ازش اسم می برد، کمتر اتفاق می افتد یک مدت طولانی آدم درگیر کسی بشود که از دست می دهد، 19 سال احمد، حسین حسین می کرد به یاد شهید خرازی. هیچ جلسه ای، هیچ خلوتی، جلسه رسمی، جلسه دوستانه، جلسه خانوادگی، مسافرتی وجود نداشت که او یاد باکری، خرازی، همت و این شهدا را نکند. هیچ نمازی ندیدم، که احمد بخواند و در قنوت یا در پایان نماز گریه نکند و پیوسته این ذکر: «یا رب الشهدا، یا رب الحسین، یا رب المهدی » ورد زبان احمد بود و بعد گریه می کرد.
حیف شد این شخصیت با این جایگاه، با این تأثیرش، از بین ما رفت»
#شهید_عرفه
#شهید_احمد_کاظمی