بسم الله الرحمن الرحیم

⬅️شهیدی که روز عرفه به آرزویش رسید

🖊با بغضی در گلو و اشکی بر چشم که هر لحظه امکان دارد سرازیر شود می گوید : 
«واقعا نمی‌دونم که چرا از جنگ تا اینجا رسیدم.
ولی خدا را شاهد می‌گیرم که هیچ روزی نیست که از واماندگی از این کاروان غبطه و حسرت نخورم و قطعا گیر در خودمه، از خدا می‌خوام به حق حضرت فاطمه زهرا(س) من دوست داشتم در نیروی هوایی شهید بشم، ولی در نیروی زمینی دوران شهادت ما فرابرسد و از خدا فقط همین رو می‌خوام، اگه که کاری کردم، رزمنده‌ای بودم، اگرم گناهکار هستم به خاطر دوستان شهیدم خدا مار و ببخشه و ما شرمنده نشیم و سرافکنده نباشیم، نمی‌خوام غیراز شهادت به اون دنیا وارد بشم».
این را شهید احمد کاظمی در جلسه در مراسم تودیعش از نیروی هوایی می گوید.
شهید کاظمی می گفت همیشه دوست داشتم در نیروی هوایی باشم تا شهادتم در آنجا و در آسمان رقم بخورد.
او با اینکه در نیروی زمینی بود اما در روز عرفه سال 84 به آرزویش در آسمان رسید.

🖊 شهید احمد کاظمی روحیه مبارزاتی خاصی داشت.
در سن 18 سالگی به مبارزین جنوب لبنان پیوسته بود و سرآغاز انقلاب اسلامی ایران به وطن بازگشت و جزو اولین کسانی بود که به سپاه پاسداران پیوست.
🖊شهید احمد کاظمی، با شروع جنگ ایران و عراق، با یک گروه ۵۰ نفره در جبهه‌های آبادان حضور یافت و مبارزه را با عراق آغاز کرد.
 در پایان جنگ، این گروه ۵۰ نفره به یکی از لشکرهای مهم سپاه (لشکر زرهی ۸ نجف اشرف) به فرماندهی احمد کاظمی تبدیل شد.

🖊کاظمی و آرزوی شهادت
خیلی از سرداران دفاع مقدس که به قافله همرزمان شهیدشان نپیوستند، آرزوی شهادت داشتند؛ اما کاظمی آرزوهایش را به زبان می آورد.

🖊او در 2 سال فرماندهی جبهه فیاضیه آبادان، 6 سال فرماندهی لشکر ۸ نجف و پس از جنگ نیز یک سال فرماندهی لشکر ۱۴ امام حسین (ع)، 7 سال فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهدا و قرارگاه رمضان و 5 سال فرماندهی نیروی هوایی سپاه بر عهده داشتند

🖊حضور مستقیم در خط مقدم جبهه باعث شد از ناحیه پا، دست، و کمر بارها مجروح شود و یک بار نیز انگشت دستش قطع شد، اما به آرزویش برای شهادت نرسید.

🖊شهید کاظمی در زمانی که سال 84 از سوی فرمانده کل سپاه به فرماندهی نیروی زمینی منصوب شد هم دست از آرزویش نکشید و در هر جلسه ای که حاضر می شد از آرزوی شهادتش می گفت.
تا اینکه در حین ماموریت و در 19 دی 1384 بر اثر سقوط هواپیمای جت فالکون در نزدیکی ارومیه به آرزویش رسید.
#شهید_عرفه

🖊شهید قاسم سلیمانی می گوید :

«هیچوقت فکر نمی کردیم بنا باشد ما برای احمد صحبت کنیم، خاک برسرما که امروز ما زنده ایم و احمد در میان ما نیست و من برای او بناست صحبت کنم، این هم یکی از رسم های روزگار است. پسر شهید احمد یک جمله قشنگی می گفت روز شنیدن خبر احمد گریه می کرد، زمزمه می کرد با خودش و می گفت: «هی ما را لوس کردی، به خودت عادت دادی، حالاما چه باید بکنیم». 
شاید در نبود شهید کاظمی بهتر می شود از او حرف زد.
دیگر نیست بگوید: «ول کن پسر، خوشت می آید»،
می گفت: حال می کنم وقتی دژبان ها جلوی مرا می گیرند، هل می دهند، دلم می خواهد به من بگویند چکاره ای؟ 

این ها بخشی از صحبت های شهید قاسم سلیمانی بعد از شهادت شهید کاظمی است.

🖊احمد کاظمی پس از شهادت دوست صمیمی‌‌اش مهدی باکری شاهد مصیبت سخت دیگری شد.
شهادت دوست بسیار صمیمی‌‌اش حسین خرازی در عملیات کربلای ۵ احمد را بسیار متأثر کرد.
او منتظر بود که در لحظات پایانی جنگ به دوستان شهیدش بپیوندد، اما مصلحت چیز دیگری بود.

🖊سردار سلیمانی می گوید: 
احمد کاظمی 19 سال در فراق شهید حسین خرازی گریست.
 «کسی هر وقت یک عزیزی را از دست می دهد، یکسال، 2 سال یا 40 روز به یادش هست، ازش اسم می برد، کمتر اتفاق می افتد یک مدت طولانی آدم درگیر کسی بشود که از دست می دهد، 19 سال احمد، حسین حسین می کرد به یاد شهید خرازی. هیچ جلسه ای، هیچ خلوتی، جلسه رسمی، جلسه دوستانه، جلسه خانوادگی، مسافرتی وجود نداشت که او یاد باکری، خرازی، همت و این شهدا را نکند. هیچ نمازی ندیدم، که احمد بخواند و در قنوت یا در پایان نماز گریه نکند و پیوسته این ذکر: «یا رب الشهدا، یا رب الحسین، یا رب المهدی » ورد زبان احمد بود و بعد گریه می کرد.
حیف شد این شخصیت با این جایگاه، با این تأثیرش، از بین ما رفت»
#شهید_عرفه
#شهید_احمد_کاظمی

♦️پخش زنده شبکه یک که غیر منتظره و یکباره پخش شد و صدا و سیما نتوانست سانسورش کند
💥مافیای پزشکی