⭕️ روزی هزار عَرَفات! 🔹 كسى كه در عَرَفات است فقط از گناهان توبه می‌كند؛ اما سالكى كه می‌خواهد در راه خدا حركت كند روزى هزار عرفات‏ را می‌گذراند. کسی که در راه خدا حركت می‌كند، هر روزِ او عَرَفات‏ است. 🔹 آن حاجی يك بار در عمرش به عرفات می‌رود، ولی این سالک باید هر روز را در عرفات‏ و مَشعر و منَى بگذارند؛ هر روز را بايد با مجاهده و مراقبه، و توی سرِ نفس زدن و مخالفت با هواى نفس بگذراند . 🎙 حضرت آیة الله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔉. #جلسات_پرسش_و_پاسخ، طهران، مجلس 17، (20 شوال 1423) #عرفه #عرفات #سلوک #مراقبه #تهذیب_نفس #باطن https://eitaa.com/erfanvamanaviyat

💠 ضرورت تربیت در مکتب ولایت! 🔹انسان باید خود را در تحت تربیت قرار بدهد! آن کسی که خدا را می‌شناسد، پیغمبر را می‌شناسد، عالم به حقیقت قرآن است، صلاح را از فساد تشخیص می‌دهد، نفوس را می‌شناسد، دوای هر فرد را می‌شناسد، به انسان دستور می‌دهد که: «باید این کار را بکنی!» این می‌شود ولایت. و مردم زیر بار این معنا نمی‌روند! چون مشکل است! مکتب ولایت، مکتب تربیت است و مردم نمی‌خواهند تربیت بشوند؛ چون تربیت، ریاضت دارد. 🔹اسب، دوست دارد مهار خود را پاره کند و خود را در میان مزرعه و زراعت مردم بزند، از طبعِ انسان و از اینکه در تحت اوامری باشد گریزان است. و برای اینکه انسان به مقام کمال برسد، چاره‌ای نیست که تربیت بشود. 🔹بچّه‌ای که می‌رود مدرسه، یک روز دیده نشده که این بچّه با میل، با عشق برود سر کلاس بنشیند؛ تا زنگ تفریح بشود، خوشحال همه می‌ریزند بیرون! اگر یک روز خبر بیاورند که: مدیر مریض است، امروز مدرسه تعطیل است، شادی می‌کنند و به هوا می‌پرند و کلاس را تعطیل کنند! اگر یک روز خبر بیاورند که: «امروز زنگ شما دو برابر شده است و دو ساعت اضافه باید در مدرسه توقّف کنی!» آن روز ماتم می‌گیرند. طبع از تربیت دارد فرار می‌کند، ولی چاره‌ای نیست. بچّه برای اینکه تربیت بشود باید برود و در تحت تعلیم استاد باشد. 🔹هیچ کس از پیش خود چیزی نشد هـیـچ آهـن، خـنـجـر تـیـزی نـشـد 🔹هـیچ حلوائی نشد اسـتاد کار تـا کـه شـاگـرد شـکـر ریـزی نـشـد (مولانا رحمه‌الله) 📝 علامه طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 #مبانی_تشیع، ص 89 #عرفان #ولایت #تربیت #تهذیب_نفس #ریاضت https://eitaa.com/erfanvamanaviyat

🌕 وسعت قبر وابسته به بینشِ فرد! 🔹قبر انسان را تا «مَدِّ بَصَرِه» یعنی «به اندازه‌‌ای که چشم [باطن و معرفت‌ِ] آن مُرده می‌تواند ببیند» باز می‌کنند! آنقدر چشم‌شان تاریک است که نمی‌توانند یک وجب هم جلوی خودشان را ببینند! 🔹اندازۀ قبر معلوم است! اما قبرِ آنها کمتر از آن مقدار است؛ لذا دیوارهای قبرْ استخوان‌های آنها را در هم‌دیگر می‌فشارد! 🔹اما بعضی‌ها دیدِ چشمشان زیاد است؛ یک‌میلیون، دومیلیون، سه‌میلیون، چهار میلیون [کشش دارد!] 🔹مثلاً دیدِ چشمشان به عالَمِ عقل رسیده است و اسماء و صفاتِ خدا را طیّ کرده و به عرش رفته است؛ [یعنی] دیدْ تا آنجاها رفته است! 🔹حالا که مُرده است چشمش را باز می‌کند و قبرِ او به اندازۀ دیدَش گشاده می‌شود. پس هر کس که در قبر خودش می‌رود، مقدار وسعت قبرش به خودش باز می‌گردد و دائر مدار دیدِ او و اندازۀ دیدِ اوست! 🔺[این] دیدْ هم دیدِ ظاهری نیست، بلکه دیدِ دیگری است! 📝 علامه طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 #مبانی_اخلاق، ج 2 ص 61 #مرگ #معاد #قبر #معرفت #علم #تقوا #تهذیب_نفس #ظاهرگرائی https://eitaa.com/erfanvamanaviyat