۱۶ تیر ۱۴۰۳
🌸﷽🌸
امیرالمؤمنین علی(علیهالسلام) فرمودند:
دست به انواع #تجارت و #بازرگانی بزنید؛
که تجارت ها عامل بی نیازی شما
از اموال مردم است
و خداوند؛ شخص صاحب حرفه
و درستکار را دوست دارد.
📚میزانالحکمه،ج۱،ص۵۲۰
لطفا با ما همراه باشید👇
╔═••⚬🇮🇷⚬••═╗
@erisonteb
╚═••⚬🌍⚬••═╝
۱۷ تیر ۱۴۰۳
۱۷ تیر ۱۴۰۳
هدایت شده از سبل السلام
#زونا
🌸﷽🌸
🟢 سوال:
زونا گرفته ام، چه چیزی بخورم و یا پرهیز نمایم تا خوب بشود!؟
✍ پاسخ : هوالشافی
تدابیر بسیار مجرب:
1⃣ پرهیزات:
مرغ بازار، لبنیات، تنقلات، ترشیجات ، شیرینی قنادی ، فست فود
2⃣ خوردنی ها:
شربت عسل
سیب
شیربادام ، فندق
دمنوش بابونه ، بادرنجبویه ، بهارنارنج
3⃣مالیدنی :
روغن بنفشه پایه زیتون به بدن وبثورات
روغن گلسرخ(۱واحد)+سرکه(۴واحد) به محل درد
💚 به لطف الهی، بنا به گزارشات رسیده با رعایت تدابیر فوق ، زونا در کمتر از ۱۰ روز بهبودی حاصل شده است.
✍ #سیدرضا_صالحی
عضو شوید 👇 سبل السَّلام
https://eitaa.com/erisonteb
این پیام را ذخیره نمایید
۱۷ تیر ۱۴۰۳
۱۸ تیر ۱۴۰۳
◼️﷽◼️ا
امام صادق (علیه السلام) میفرمایند:
هیچ گریهکنندهای برای #امام_حسین (صلواتاللهعلیه) گریه نمیکند، مگر اینکه
به فاطمه(سلاماللهعلیها) نیکی و احسان کرده
و ایشان را در عزاداری برای حسین یاری نموده
و رسول الله(صلياللهعلیهوآله) را یاری کرده
و حقّ ما اهلبیت(صلواتاللهعلیهماجمعین) را ادا کرده باشد.
📚 کامل الزيارات، ص 168
─┅═ೋ❅❅ೋ═┅─
https://eitaa.com/erisonteb
─┅═ೋ❅❅ೋ═┅─
۱۸ تیر ۱۴۰۳
۱۸ تیر ۱۴۰۳
۱۸ تیر ۱۴۰۳
هدایت شده از الگوی پیشرفت اسلامی
⚡️ نشست تخصصی: تبیین نظریه فقهی صف روز پنجشنبه ۵ محرم الحرام ۱۴۰۳ (۲۱ تیر ۱۴۰۳) در شهر مبارک مشهد برگزار می شود. (به فضل الهی)
۱- تبیین زیرساخت های هماهنگی و ایجاد وحدت میان مردم
۲- چگونه اختلاف نظر میان مردم را مدیریت کنیم؟!
#فقه_الامام
#نظریه_فقهی_صف
#محرم
https://eitaa.com/olgou4
۱۸ تیر ۱۴۰۳
۱۸ تیر ۱۴۰۳
11.25M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
دوایی که یک بخش بیمارستان را با هم شفا داد.
#یارقیه
─┅═ೋ❅❅ೋ═┅─
https://eitaa.com/erisonteb
─┅═ೋ❅❅ೋ═┅─
۱۸ تیر ۱۴۰۳
صامت بروجردی » اشعار مصیبت »
مدح و مصیبت #رقیه خاتون(ع)
🌸﷽🌸
بود در شهر شام، از حسین دختری
آسیه فطرتی، فاطمه مَنْظری
تالیِ مریمی، ثانیِ هاجری
عفت کردگار، عصمت اکبری
لبْ چو لعلِ بَدَخْش، رخ عقیق یمن
او سه ساله بُد و عقل چِل ساله داشت
با چهل ساله عقل، رویْ چون لاله داشت
لالهی روی او، همچو مه هاله داشت
هاله پرده ز رخ، چون گل ژاله داشت
ژاله آری نکوست، بر گل و نسترن
شد رقیه ز باب، نام دلجوی او
نار طور کلیم، آتش روی او
همچو خیرالنسا، خصلت و خوی او
کس ندیدهست چون، چشم جادوی او
نرگسی در خَتا، آهویی در خُتَن
گرچه اندر نظر، طفل بود و صغیر
گرچه میآمدی، از لبش بوی شیر
لیک چون وی ندید، چشم گردون پیر
دختری با کمال، اختری بینظیر
شوخ و شیرین کلام، خوب و نیکو سخن
از تُخوم زمین، تا نجوم سما
دیده در حُجر او، تربیت ماسوا
قره العین شاه، نور چشم هدا
هم ز امرش روان، هم به حکمش بهپا
عزم گردون پیر، نظم دِیْر کُهن
بر عموها مدام، زینت دوش بود
عمهها را تمام، زیب آغوش بود
خواهران را لبش، چشمهی نوش بود
خُردیاش را خِرَد، حلقه در گوش بود
از ظهور ذُکاء، از وفور فُطَن
بس که نشْو و نُما، با پدر کرده بود
روی دامان او، نازپرورده بود
بابش اندر سفر، همره آورده بود
پیش گفتار وی، بنده پرورده بود
از ازل شیخ و شاب، تا ابد مرد و زن
خندهاش دلربا، گریهاش جانگداز
شاه اقلیم قُرب، ماه برج حجاز
چون برادر بزرگ، چون پدر سرفراز
نزد باب عزیز، آن مه دلنواز
هم جلیس سفر، هم انیس وطن
دیده در کودکی، گرم و سرد جهان
خورده بر ماهِ رخ، سیلی ناکسان
کشفْ کرده سنان، بر زنان بر سنان
رنگ رخسار راِ، از عطش باختْگان
یا چه یعقوب در، کنج بیتالحَزَن
از یتیمی فلک، کار او ساخته
رنگ رخسار را، از عطش باخته
از فراق پدر، گشته چون فاخته
بانگ کو کوی او، شورش انداخته
در زمین و زمان، از بلا و مِحَن
داغ تبخاله را، پای وی پایدار
طوق در گردنش، از رَسَن استوار
وز تپانچه بُدَش، ارغوانی عِذار
گریه طوفان نوح، ناله صوت هَزار
اشک وی جانخراش، آه وی دلشِکَن
در صغیری اسیر، شد چه بعد از پدر
برد با درد و داغ، روز و شب را بهسر
گاه بودی خموش، گه شدی نوحهگر
میشدی گه به پا، میزدی گه بهسر
نه قرارش به جان، نی توانش به تن
در خرابه سُکون، ساختهای در کُرَب
بود «اَیْنَ اَبی»، کار او روز و شب
شامگاهان بهرنج، روزها در تَعَب
ای عجب ای سپهر، از تو ثُمَّ العَجَب
تا کجا دون نداشت، شرمی از خویشتن؟
قدری انصاف کن، آخر ای هرزهگرد
عترت مصطفی، وینقَدَر داغ و درد؟
شد زنانْشان اسیر، یا که شد کشته مَرد
آخر این بیگناه، طفلِ بیکس چه کرد؟
تا که شد مبتلا، اینقدر در فِتَن
در خرابه شبی، خفته و خواب دید
آفتابی به خواب، رفت و مهتاب دید
آنچه از بهر وی، بود نایاب دید
یعنی اندر بهخواب، طلعت باب دید
جای در شاخِ سَرْو، کرد و برگ سمن
شاهزاده به شَه، مدتی راز داشت
با پدر بهرِ راه، جانِ دَمساز داشت
از شکایت ز شِمْر، شور و شهناز داشت
ناگهانش ز خواب، بخت بد باز داشت
گشت بیدار و ماند، شِکْوهاش در دهن
در سراغ پدر، کرد آن مستمند
باز چون عندلیب، آه و افغان بلند
عرش را همچو فرش، در تزلزل فِکَند
ساخت چون نی بلند، ناله از بند بند
جامهی جان ز نو، چاک زد دردمند
زد در آن شب به شام، قَرق آهش عَلَم
سوخت بر حال خویش، جان اهل حرم
باز اهل حرم، ریخت از غم به هم
گشته هر یک ز هم، چاره جو بهر غم
ام کلثوم زار، زینب مُمتَحَن
ناله وی رسید، چون به گوش یزید
کرد بهرش روان، رأس شاه شهید
آن یتیم غریب، چون سر باب دید
زد بهسر دستِ غم، وز دل آهی کشید
همچو (صامت) پرید، مرغ روحش زِ تَن
─┅═ೋ❅❅ೋ═┅─
https://eitaa.com/erisonteb
─┅═ೋ❅❅ೋ═┅─
۱۸ تیر ۱۴۰۳