#برگی_از_تاریخ در مکتب معماری اصفهان مساجد بر عکس دوره تیموری که دسترسی به فضای داخلی از ورودی اصلی مستقیم بوده است ، غیر مستقیم است به گونه ای که مساجدی چون مسجد شیخ لطف الله به سال ۱۰۱۲ ه ق مسجد جامع عباسی به سال ۱۰۲۰ ه ق    مسجد آقانور به سال ۱۰۳۲ ه ق مسجد ساروتقی به سال ۱۰۵۳ ه ق مسجد حکیم به سال ۱۰۶۷ ه ق که طول مسیر را غیر مستقیم طی می شده و وقتی وارد فضای صحن مسجد قرار میگرفتند رو به قبله بوده اند @esfahanhonarsarayeiran

#برگی_از_تاریخ مسجد شیخ لطف الله چند تفاوت اساسى به دیگر مساجد اصفهان دارد. این مسجد  حیاط، رواق  و مناره  ندارد، حال آنكه مساجد قدیمی دیگر معمولاً حیاط بزرگ و مناره یا مناره هایى نیز دارند. گنبد مسجد شیخ الله با گنبدهاى مساجد دیگر متفاوت است و تک پوشه   است. این مسجد به خلاف مساجد دیگر وسعت چندانى ندارد و در حقیقت نمازخانه‏اى كوچك است. از عجیب‏ترین هنرهاى به كار رفته در این مسجد كه زاییده ذوق و استعداد هنرمندان معمار ایرانى است، حل مشكل قبله در این مسجد است كه در شرق میدان واقع است. پروفسور پوپ در این زمینه چنین نوشته است: … چون مسجد در ضلع شرقى میدان واقع است و خواه ناخواه در ورودى مسجد به سمت شرق میدان خواهد بود، اگر بنا بود مسجد را نیز به همین جهت مى ‏ساختند، كار جهت یابى از لحاظ قبله مختل مى‏ شد. در اینجا با ایجاد یك راهرو كه از ابتداى مدخل مسجد به سمت چپ و سپس به سمت راست مى ‏چرخد، بر این مشكل فائق آمده ‏اند ؛ یعنى اگر چه ساختمان مسجد درمشرق است و از نماى خارجى آن چنین بر مى‏آید كه دیوار جبهه ان در جهت شمال به جنوب است لیكن در همین دیوار محراب بنا شده كه به سوى قبله است و وقتى به عظمت این فكر پى مى ‏بریم كه در بیرون مسجد اثرى از كجى و زاویه به چشم نمى ‏خورد اما به مجرد ورود ناچاریم قبول كنیم كه صحن نیست به نماى خارجى پیچش دارد در صورتى كه گنبد كوتاه مسجد به علت مدور بودن جهت با زاویه مخالفى نشان نمى ‏دهد. @esfahanhonarsarayeiran

#وقایع_و_حکایات_اصفهان اصفهان پس از اسلام در ۸ دوره پایتخت بود ۱-آل زیار (مرداویچ دیلمی مقتول در سال ۳۲۳ در اصفهان) ۲-آل بویه (عمادالدوله در اصفهان و ری و سبزوار و گاهی بغداد) ۳.سلاجقه ( ملکشاه و برخی از جانشینان او) ۴-آق قیونلو (حسن بیک ،یعقوب بیک ،رستم بیک) ۵.صفویه (از شاه عباس کبیر تا شاه سلطان حسین) ۶- در سال ۱۱۶۴ کریم خان زند و ابولفتح خان بختیاری و علیمردان موافقت کردند که میرزا ابوتراب خلیفه سلطانی فرزند میرزا مرتضی صدر را که مادرش، دختر شاه سلطان حسین صفوی بود به سلطنت انتخاب کنند و وی را بنام شاه اسماعیل سوم نامیدند و اصفهان را پایتخت قرار دادند و بعدها کریم خان از طرف وی بعنوان وکیل الدوله ملقب شد. ۷-زندیه (علیمرادخان متوفی بسال ۱۱۹۹ قمری) ۸-باقر خان خوراسگانی در دوره فترت بعد از علیمرادخان برای چند روز ادعای سلطنت کرد و خویشتن را شاه باقر نامید و در اصفهان تاج گذاری کرد. منبع: زندگینامه علامه مجلسی ،تالیف مصلح الدین مهدوی ، صفحه ۲۲ @esfahanhonarsarayeiran

#اصفهان_قدیم پیشینه نام رودخانه زاینده رود ابن رسته نویسنده ی مشهور اصفهانی  در قرن سوم هجری در کتاب خود به نام (اعلاق انفیسه ) رودخانه ی اصفهان را زرین رود می گوید و ابن حوقل بغدادی در توصیف ایالات جبال در قرن چهارم ،آنجا که از اصفهان صحبت می دارد نام رودخانه را (نهر زرندرود ) و در جای دیگر (زرن رود) ذکر می کند. مورخ مشهور اسلامی حمزه ی اصفهانی در قرن چهارم نام رودخانه ی اصفهانی را (زیرن رود) ذکر میکند. در رساله ی محاسن اصفهان مفضل بن سعد بن حسین مافرخی اصفهانی از قرن پنجم هجری و ترجمه ی رساله ی محاسن اصفهان و تالیف حسین بن محمد بن ابی الرضا در قرن هشتم هجری ،نام این رودخانه (زرین رود) و (زنده رود) آمده است. همچنین دکتر حسین ابری در زمینه ی نام (زنده رود) چنین می نویسد: این نام از نام های متداول زاینده رود بوده است ، از جمله یاقوت حموی ،آن جا که می گوید : (مدینه ی اصفهان یا جی که اکنون به شهرستان معروف است و آن بر کنار زنده رود است...). @esfahanhonarsarayeiran