اصلا حسین آمده ما امتحان شویم تا توبه کرده های حسینی نشان شویم باید حسین بود به هرجابه هر لباس تاکی نشسته ایم که هی این و آن شویم؟ با اربعین رساند به امروز قصه را تا متن واقعیت این داستان شویم @esharenakhana

مشهدالرضا رفتن یا نرفتن ما هم حکایتی است شاید چندی ست دیگر از سر احساس صرف و صرفا به جهت به جا آوردن مناسک زیارت، راهی زیارت ائمه نشده باشم. بلکه رفتن یا نرفتن مان هرکدام خبر از یک راه باشد و قصه ای حال چند سالی ست قصه اینطور نوشته شده که راهی مشهد نشوم و چشم بر پشت پای رفتگان بیندازم تا برگردند. و به هر زر و زور و دردیست بگذارم تا «زمان» به من فرصتی برای هضم دهد و مجالی برای رد شدن از چون و چراهایم. چرای نرفتن را باید از «قسمت» پرسید.البته اگر بتوانی قسمت را به حرف بیاوری و قانعش کنی که دست از کتومی و راز داریش بردارد اما خبر ها و نقل ها حاکی از آن است که تا به حال کسی نتوانسته سر از قصه و راز «قسمت» در بیاورد. پس بر این شدم که دست به دامان حافظ شوم، که او سَری در عالم سِر و غیب دارد و هم لسان الغیب اسرار است این شد که به خواجه تفالی زدم و او چنین فرمود: تا سر زلف تو در دست نسيم افتادست دل سودازده از غصه دو نيم افتادست چشم جادوی تو خود عين سواد سحر است ليکن اين هست که اين نسخه سقيم افتادست در خم زلف تو آن خال سيه دانی چيست نقطه دوده که در حلقه جيم افتادست زلف مشکين تو در گلشن فردوس عذار چيست طاووس که در باغ نعيم افتادست دل من در هوس روی تو ای مونس جان خاک راهيست که در دست نسيم افتادست همچو گرد اين تن خاکی نتواند برخاست از سر کوی تو زان رو که عظيم افتادست سايه قد تو بر قالبم ای عيسی دم عکس روحيست که بر عظم رميم افتادست آن که جز کعبه مقامش نبد از ياد لبت بر در ميکده ديدم که مقيم افتادست حافظ گمشده را با غمت ای يار عزيز اتحاديست که در عهد قديم افتادست @EshareNakhana

امروز سالگرد جلال آل احمد بود با رفقا گعده ای و گپ و گفت و شنودی بر سر جلال داشتیم نقل و نوشته هایی هم از بزرگان راجع به جلال خواندیم هرکس از رفقا به نحوی ذکری و یادی از جلال و نقدی بر او کرد در میان نقدها و ذکر ها ناخودآگاه برایم یک آشنایی زدایی از جلال پیش آمد و همین امر مرا برگرداند به سرآغاز مواجهه ام در کودکی با جلال که من و شاید خیلی ها مثل من که جلال برایمان خیلی از حرف هایی که حال درباره ی او میشنویم یا حتا خودما ن گاه به زبان می آوریم نبوده جلال برای ما روشنفکر بودن یا نبودنش نبود جلال برای ما درست یا غلط بودن کتابهایی چون غرب زدگی و روشنفکری و سفر به سرزمین ازرائیل و غیره اش نبود او و داستانهایش گویا برای ما ورای درست و غلط های کتاب هایش آیینه ای بود که تند و تیز خودمان را به چشم خودمان با خیلی از حسن و نقص ها و درست و غلط های خودمان روبرو میکرد جلال کم و بیش مارا به مصاف خودمان میبرد تا بر سر صدق و صفای درونیمان یا غالب شویم و یا مغلوب که این هر دو کارش این بود که به نحو آدمی بفهمیم با خودمان چند چندیم و مواجهه مان با خودمان چطور مواجهه ایست به قول عمان سامانی: من از مفصل این نکته مجملی گفتم تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل ۱۸/شهریور/۱۴۰۳ @EshareNakhana

نزدیک،،، این حوالی در یک شب خیالی آب و هواش عالی از درد و رنج خالی آری درست آن شب "در فکر مرگ بودم" ۳/اسفند/۹۸ @EshareNakhana