🔹🔻مرگ و زِند در آیین و رسم و رسومات سیستان 🔺🔹 🌹 @ESHGHE30STO 🔹آیین زِند 🔹🔻مراسم عروسی در سیستان #قسمت_هشتم 🔻🔺 «شا ره رو او برده» 🔹🔻در پایان مراسم«سر تراشک»، داماد را به حمام می برند و آن هم مراسم و ترانه های ویژۀ خود را داشت. به حمام بردن داماد و استحمام او را«شا ره رو او برده» می گفتند. 🔻رواَوبردۀ ru ow bardā (روی آب بردن) 🔺یا شا ره رو اَو برده šâ ra ru ow bardā (شاه(داماد) را روی آب بردن) 🔻🔺پس از اصلاح سر وصورت شاه داماد، در مراسم«سرتراشک»، داماد را بر اسبی می نشاندند و به حمّام می برند. در طول این مسیر هم دهل وسرنا آهنگ های ویژه ای می نواخت که ازآن جمله بود آهنگ «شا بالای کو اسپ می تازه، شا پایین کو اجله می سازه šâ bâΙâ e kō āsp mē tâza .šâ pain e kō ejΙa mē sâza» 🔻(شاه(داماد) زمانی درکوه اسب می تازد. شاه(داماد)زمانی هم پایین کوه حجله می بندد) 🔺از این ترانه فقط آهنگش و همین دو بند سخن منظومی که آورده شد، باقی مانده است. هنگامی که داماد را سوار بر اسب به حمّام می بردند و هنگامی هم که از حمّام بر می گرداندند، پسر بچّه ای را جلوی او بر زین اسب سوار می کردند، به این نیّت که فرزند اوّل او پسرباشد یا این که بیشترین فرزندان او پسر باشند. 🔹🔻پس از استحمام هم لباس های نویی تن داماد می کردند وهمزمان با پوشاندن هر قطعه از لباس، پوشانندۀ لباس بلند می گفت که مثلاً:«پیرن نو رسیده»(پیراهن نو رسیده است) و حاضران با شادی وهلهله، دسته جمعی، دست می زدند. پس از این مراسم، داماد را به خانۀ عروس یا محل برگزاری مراسم عروسی می برند. 🔹🔺ارُسی arose (عروسی) (مراسم جشن عروسی) 🔹🔻مراسم عروسی در مجلس بانوان همراه بود وهست با شادی و رقص ونقل وشیرینی و دیدار از نزدیک از عروس خانم، امّا همزمان در جمع مردان شیرینی صرف می شد و دهل وسرنا هم در محوطۀ بازی، بیرون از منزل مردانه نواخته می شد و می شود و شرکت کنندگان در بزم دهل و سرنا، همۀ اهالی شهر یا آبادی بودند وهستند. این شرکت کنندگان، به میل وارادۀ خویش، تا پایان مراسم به رقص های دسته جمعی سیستانی، از جمله رقص چوب یا «چوبازی čow bâzi»می پرداختند و می پردازند. 🔹🔻همچنین در عروسی ها جوانان کشتی محلّی سیستانی می گرفتند وتفنگ میزدند. نسل پیش ازمن نقل می کنند که درعروسی ها اسب می تازانده اند وبوده اند سوارکارانی که هنگامی که اسب به سرعت تاخت می کرده است، در همان حال از صدر زین برزمین خم می شده، کلاهی را که می انداخته اند، از روی زمین برمی داشته اند. همچنین سوارکاران در حال تاخت نشانه هایی را به تیر می زده اند. در مجلس مردانه افراد طبق قرارداد ننوشته ای که با صاحب مجلس داشتند ودارند، مبلغی به عنوان کمکی به او اهدا می کنند. این هم یکی از موارد همیاری در عروسی بود و اکنون هم هست. 🔻🔺در پایان مجلس عروسی، پدر عروس یا بزرگ ترش می آید دست عروس راگرفته، اورا از تخت یا صندلی بلند می کند، پیشانی اش را می بوسد و با دادن هدیه ای، دستش را در دست داماد می گذارد و روانۀ خانۀ بختش می کند، امّا نه به همین سادگی که گفته شد، چراکه همزمان با بلند کردن عروس و آغاز گام برداشتنش برای ترک خانۀ پدری، گروهی از خانوادۀ عروس ترانۀ«ای بِسته بِسته بِسته ē beste beste beste (آهای! بایستید! بایستید! بایستید!)» را می خواندند ومی خوانند. ابیات این ترانه می گوید: 🔻« آهای بایستید بایستید بایستید که چیزی یا کاری به یادمان آمد» و به این گونه می خواهند غیر مسقیم رفتن عروس را به تأخیر بیندازند یا وانمود کنند که به بهانه های گوناگون از رفتن عروس از خانۀ پدرش دلگیرند. 🔹ترانۀ بسیارمعروف وبسیار سوزناک «موکه مه کنجه که تونو mōka me kenjā ke tono (مادر من دخترک تو هستم)» هم ویژۀ همین لحظه از مراسم عروسی سیستانی است. 🔺 این ترانه زبان حال عروس خانم با مادرش است که عروس مرتّب به مادرش می گوید که مگذار مرا ببرند و مادر هم متقابلاً از سرنوشتی می نالد که باعث جدایی او و دخترش می شود. #ادامه_دارد با تشکر از استاد جواد محمدی خمک سکایی سیستانی درکانال عشق سیستو عضو شوید ✅ «عشق سیستو» 🌹 @ESHGHE30STO