📜 #متن |🔰ما به اندازه‌ی رنجمان کافریم و به اندازه‌ی کفرمان در عذابیم... 🔸 كسى كه هدايت خدا را نخواست و اين همه ذكر و يادآورى و شكست و تجربه را نديد، به چه هدايتى روى مى ‏آورد؟ بگو كه هدايت خدا، تمامى هدايت است و ما به اين هدايت مأموريم كه تمامى وجود را به رب ‏العالمين و پروردگار هستى تسليم كنيم و در سرزمين وجودمان جز او حاكمى نخواهيم؛ «قُلْ انَّ هُدىَ اللَّهِ هُوَ الْهُدى‏ وَ امِرْنا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعالَمينَ». 🔸و كسى كه اين هدايت را نخواست ناچار از تمامى دنيا رنج مى ‏برد كه او از دنيا طالب لذت است و به دنبال ميوه ‏ى رؤياهايى است كه هيچ ‏وقت سبز نمى ‏شوند و پا نمى ‏گيرند و ناچار اين كفر به انسان و قدر او و نقش او، درگيرى ‏ها مى ‏آفريند، كه ساخت انسان و ساخت دنيا با اين غرورها، هماهنگ نيست و تنوع وسرگرمى را و لذت و عيش و نوش را نمى ‏پرورد، كه در اوج لذت ‏ها خود آگاهى تو و فكر تو رنج فردا را دارد و ترس جدايى را و عذاب و رنج از دست دادن را. 🔸تنها كسى مى ‏تواند رنج ‏ها و دردهاى دنيا را تبديل كند و از آنها ذكر و درس بسازد و به فراغت برسد و حتى با رنج ‏ها راه برود كه رفعت ذكر و وسعت صدرى دارد و مى ‏داند كه در كجاست و بايد چگونه حركت كند. براى او، ديگر درگيرى نيست كه هدف او با ساخت او، با ساخت دنيا هماهنگ است. 🔸اين حيرت و ضيق و اين عذاب و انحراف و زيغ، آثار قطعى كفر هستند و ما مى ‏توانيم از مقدار حيرت و دلتنگى و از مقدار درد و رنجمان و عذابمان به مقدار كفرمان برسيم كه ما به اندازه ‏ى رنجمان كافريم و به اندازه ی كفرمان در عذابيم. و شوخى نيست كه بايد كفر و ايمان را از علامت ‏هايش شناخت؛ كه امروز هر ادعايى را مى ‏توان شنيد كه همه در همند و باهمند و تنها علامت ‏هاست كه آنها را از يكديگر جدا مى ‏كند. ❛❛ عین‌صاد 📚 #تطهیر_با_جاری_قرآن_جلد_اول| ص ۲۸۱ ╭✤ @ eslam20