اگر فرعون فقط پسران را می‌کشت، صهیونیست‌ها پسر و دختر و زن و مرد را میکشند... ظلم پایدار نیست

رهبران حماس که اهل سنت هستند با رهبران شیعه، بیشترین تعامل را دارند چون همه اسلام مقابل همه کفر ایستاده است

سوره مبارکه آل عمران آیه ۱۱۲ ضُرِبَت عَلَيهِمُ الذِّلَّةُ هر کجا یافت شوند مهر ذلت بر آنها خورده است

جریان منحرف سید صادق شیرازی، سالهای متمادی است که دارد میلیاردها دلار خرج می‌کند تا بین شیعه و سنی تفرقه بیندازد اما بحمدلله امروز شاهد بیشترین حمایت از سوی مسلمانان جهان از مردم غزه هستیم که اهل سنت هستند.

تاکنون هیچ مقام ایرانی از ورود به معرکه جنگ حرفی نزده و عالم و آدم میدانند که سیاست رسمی ایران ورود مستقیم به هیچ جنگی نیست. با این وجود آقای ظریف وظیفه خود میداند که مدام درباره مشکلات بروز "جنگی که نیست" برای مردم روضه بخواند. باشد آقای ظریف! همه فهمیدند شما خائنید و توسو. خداقوت!

یه سر برید توی فضای مجازی ببینید ضد انقلاب بخاطر حرفهای ظریف چه ذوقی کرده...

قاعدتاً غرب زده‌ها خودشون رو با غرب تنظیم می‌کنند... یعنی چشم و گوششون به آمریکاست

همون طوری که یزید و یزیدی‌ها مردم رو از سایه جنگ می‌ترسوندن، منافقین داخلی هم می‌خوان مردم رو از سایه جنگ بترسونن و اراده ها رو سست کنند وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ آل عمران ۱۳۹

این نکات را با دقت بخوانید 👇

امیرالمؤمنین خطاب به حسن بصری که در جنگ جمل طرفدار مخالفان حضرت بود، اما در جنگ شرکت نکرد، فرمود: «هر قومی یک سامری دارند و این(حسن بصری) سامری این امت(در میان بصریون) است، او مانند سامری نیست که از اجتماع می‌ترسید و لا مساس می‌گفت، بلکه از جنگ می‌ترسد و «لَا قِتَال» می‌گوید: امَا إِنَّ لِکُلِّ قَوْمٍ سَامِرِیٌّ وَ هَذَا سَامِرِیُّ هَذِهِ الْأُمَّةِ، أَمَا إِنَّهُ لَا یَقُولُ لا مِساسَ وَ لَکِنْ یَقُولُ لَا قِتَالَ (احتجاج/1/172)

ابوموسی اشعری نیز در روایات متعدد سامری این امت شمرده است؛ او با شعار «لاقتال» یا «جنگ نه!» در واقع آغاز فتنه‌های عظیم و جنگ‌های بزرگ را رقم کرد؛ چون پس از اشعث، او بود که کار امیرالمؤمنین(ع) را سُست کرد و کار را به فتنه‌های بعدی کشاند.

ابوموسی اشعری با شعار «جنگ نباشد» و گفتن اینکه «مردم از جنگ خسته شده‌اند» نتیجۀ یک مذاکرۀ شکست‌خورده‌ را به امیرالمؤمنین(ع) تحمیل کرد که بعد از آن موجب خونریزی‌های فراوانی در جهان اسلام شد. به حدّی که امیرالمؤمنین(ع) بعد از آن ماجرا، رسماً در قنوت نمازش ابوموسی اشعری را لعن می‌کرد. (عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَعْقِلٍ، عَنْ عَلِیٍّ (ع): أَنَّهُ قَنَتَ فِی الصُّبْحِ فَلَعَنَ مُعَاوِیَةَ وَ عَمْرَو بْنَ الْعَاصِ وَ أَبَا مُوسَى وَ أَبَا الْأَعْوَرِ وَ أَصْحَابَهُمْ.(امالی طوسی، 725)