همه شنیده ام که، ماه مبارک رمضان ماه مهمانی خداست! ما مهمان هستیم و خدا میزبان... کلید انس مهمان و میزبان در چیست...؟! چرا در بعضی مهمانی ها ما فقط لحظه شماری می کنیم که مهمانی تمام شود و برویم؟! و چرا در بعضی مهمانی ها، گذشت زمان را متوجه نمی شویم و دلمان نمیخواد مهمانی تمام شود؟! کمی تامل کنیم... این موضوع در مورد ماه مبارک رمضان هم صادق است، عده ای که لحظه شماری می کنند تا تمام شود و عده ای که‌ عمیقأ از تمام شدنش ناراحت می شوند! راز این تفاوت در کجاست؟! ریشه این موضوع را باید در یک کلمه جستجو کرد: سنخیت! اگر مهمان و میزبان دارای سنخیت بودند از کنار هم بودن لذت می برند و اگر سنخیتی وجود نداشت چند دقیقه ای بزور بهم لبخند می زنند و سعی می کنند بهانه ای دست و پا کنند و زودتر مهمانی را تمام کنند! غیر از این است؟! آنها که با خدا سنخیت دارند یا در این ماه سنخیت پیدا می کنند روز آخر ماه مبارک چشمشان پر از اشک است درست مثل بچه ای که نمیخواهد مهمانی تمام شود میخواهد پیش میزبان بماند... و آنها که سنخیت لازم را پیدا نکرده اند با نزدیک شدن به روزهای آخر ماه مبارک خوشحالی شان بیشتر می شود و با رسیدن عید فطر نفس راحتی می‌کشند... باید بدنبال ایجاد سنخیت بود... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ کانالِ #حسین_مختاری 👇 https://eitaa.com/joinchat/600309928Cb4942735c9