#استاد_مطهری #اهمیت_قرآن #نقد_حوزه یکی از فضلای خودمان در حدود یک ماه پیش مشرّف شده بود به عتبات. می‌گفت خدمت #آیت_الله_خویی (سلّمه الله تعالی) رسیدم، به ایشان گفتم: چرا شما درس تفسیری که سابقاً داشتید ترک کردید؟ (ایشان در هفت هشت سال پیش درس تفسیری در نجف داشتند و قسمتی از آن چاپ شده). ایشان گفتند: موانع و مشکلاتی هست در درس تفسیر. گفت من به ایشان گفتم: #علامه_طباطبایی در قم که به این کار ادامه دادند و بیشتر وقت خودشان را صرف این کار کردند چطور شد؟ ایشان گفتند: #آقای_طباطبایی «تضحیه» کرده‌اند؛ یعنی #آقای_طباطبایی خودشان را قربانی کردند، از نظر شخصیت اجتماعی ساقط شدند، و راست گفتند. عجیب است که در حساس‏ترین نقاط دینی ما اگر کسی عمر خود را صرف قرآن بکند، به هزار سختی و مشکل دچار می‌شود؛ از نان، از زندگی، از شخصیت، از احترام، از همه چیز می‏افتد و اما اگر عمر خود را صرف کتاب‌هایی از قبیل‏ #کفایه‏ بکند صاحب همه چیز می‌شود. در نتیجه هزارها نفر پیدا می‌شوند که‏ #کفایه‏ را چهارلا بلدند؛ یعنی خودش را بلدند، ردّ #کفایه‏ را هم بلدند، ردّ ردّ او را هم بلدند، ردّ ردّ ردّ او را هم بلدند، اما دو نفر پیدا نمی‌شود که #قرآن را به درستی بداند!!! از هرکسی درباره یک آیه #قرآن سؤال شود می‌گوید باید به تفاسیر مراجعه شود. عجب‏تر این که این نسل که با #قرآن این طور عمل کرده از نسل جدید توقع دارد که #قرآن را بخواند و #قرآن را بفهمد و به آن عمل کند! استاد مطهری، ده گفتار، ص226