⭕️ ریشه های بروز "هفت آسیب رایج فعالان فرهنگی!" 👈 بنظر می رسد وجود چند مساله به چنین وضعیت بغرنجی منجر شده که در عین وجود #خروجی های متعدد ولی شاهد #اثربخشی نیستیم: 1. هیچ کس متولی رشددهی به تشکل‌ها و فعالان فرهنگی نیست و نوعا آموزش های خیلی عمومی یا جهت دهی سخنرانانی که گاها توهمات را نیز تقویت می کنند صرفا ورودی اینهاست و این الگوهای غلط همه چیز را در ساحت زبان، ساده سازی کرده و ذهنیت های ساده انگار را شکل می دهند. 2. برای #عمق فکری تلاشی نکرده اند و نوعا شنیده هایی از دوره دانشجویی یا طلبگی با خود دارند و بخاطر غوطه ور شدن در میدان هم دیگر انگیزه بازگشت به مباحث #معرفتی را ندارند! 3. مساله مهم #تمرکز که ضامنی برای یافتن تخصص و کارآمدی احتمالی است وجود ندارد و افراد به اقیانوس هایی به عمق یک وجب و کنشگرانی در عرصه های متعدد تبدیل شده اند نه یک عرصه خاص! 4. مساله #استمرار که ضامن رسیدن به عمق بیشتر و اشراف بالاتر است نیز وجود ندارد و نوعا با اقداماتی مقطعی یا کوتاه مدت روبرو هستیم. 5. بخاطر ضعف #عقلانیت عملی و غلبه احساسات و فضاسازی ها و #کمپین های سیاسی اجتماعی پیاپی، به امر مهم و طبیعی #استدراج کم توجهی می شود و با این توهم که می شود با #طفره از برخی مراحل، زودتر از زمان طبیعی به نقطه ای کارآمد دست یافت چه درباره نیروها و چه خودشان، عجله کرده و به بادکنک هایی زیبا ولی غیر موثر بدل می شوند. 6. مساله لزوم توجه به #بوم و #ظرفیت های محلی موجود مورد توجه نیست و طراحی ها در همه جا #کلان و بدون لحاظ خصوصیت است. نقطه زنی غیر مطلوب و سر و صدا مطلوب تلقی می شود. 7. وابستگی به نهادها و پول نفت نیز در سطحی و عجولانه و گزارشی شدن اقدامات موثر است و اقدامی درخور هم برای #استقلال فکری و مدیریتی و اقتصادی ندارند. 📍 @komeilialireza

شاید گوش شنوایی باشد... شاید!‏ ‏#سید_محمدصادق_علم_الهدی در میان انبوه حرف‌های یک‌طرفه آمیخته به خشم و هیجان روزهای اخیر، این سخنان ‏رییس قضا امیدوارکننده است (به امید آنکه به عمل درآید و در حد سخن نماند):‏ ‏«باید علل اتفاقات اخیر را ریشه‌یابی کنیم؛ اگر به دنبال منشا مشکل نرویم دوباره تکرار می ‏شود، باید باب گفت‌‍وگو را در کشور گسترش دهیم، باید برای جذب ایرانیان دارای تخصص ‏مقیم خارج برنامه و ایده و ابتکار داشته باشیم.»‏ پی‌نوشت: بسی ساده‌انگارانه و بسیار خطرناک است اگر کسی گمان کند چالش‌های ‏فرهنگی با چماق قابل علاج‌اند!‏ با همه انکارها، وجود شکافی عمیق و روزافزون میان دو قطب اجتماعی متضاد از ‏هم‌وطنان، که هر کدام گرایش‌های فرهنگی متفاوت و مبانی فکری و حتی منابع خبری مجزا ‏دارند و در حال‌حاضر، اصلاً زبان هم را نمی‌فهمند، قابل انکار نیست، و تنها راهِ پرهیز از ‏وقوع گسست اجتماعی لاعلاج، ترمیم این شکاف، با گفتگوی همدلانه است و اتخاذ زبان ‏نو و روش‌های نوین.‏ به امید فردایی بهتر از امروز ‏#عقلانیت #حجاب #بی_حجابی #رئیس_قوه_قضاییه #نهی_ازمنکر #گفتگو ‏ 📚@Alamolhoda_ir