⭕️کدام نیمه‌ی خرداد؟
🔹سال‌ها تا مصرع «انتظار فرج از نیمه‌ی خرداد کشم» را می‌شنیدم، یاد رحلت #امام_خمینی می‌افتادم و به انتظار او برای عروج می‌اندیشیدم. حالا البته این معنا را رد نمی‌کنم، اما معنای اول این گزاره برایم بیشتر جلوه دارد.
🔹«سال‌ها می‌گذرد، حادثه‌ها می‌آید | #انتظار فرج از #نیمه_خرداد کشم». امام در دل حوادث پیاپی، دلبسته‌ی انتظاری است که البته از زمان خاصی پررنگ و معنادار شده است. حادثه #پانزده_خرداد ۱۳۴۲ ه.ش. مبدأ #انتظار_حقیقی برای کسی چون امام است.
🔹این نشانه‌گذاری نمادین علاوه بر آن که می‌تواند تعریف متفاوت امام از #انتظار_فرج مسلمین یا انتظار فرج موعود را بیان کند، نشانه اهمیت قیام ۱۵ خرداد از منظر امام نیز هست. امام #انقلاب_اسلامی را با #هویت دینی و مردمی آن می‌شناخت و برای حرکت خود، بر اساس قیامی هویت‌سازی کرد که متکی به حضور سیاسی و مبارزه‌جویانه مردم دین‌دار بدون دخالت ایدئولوژی‌های چپ و راست و ملی‌گرا و... بود.
🔹نیمه خرداد ۶۸ البته بسیار مهم است. شوک جهانی درگذشت امام، تشییع ده میلیونی او، تجدید بیعت مردم ایران و جهان با او و نهایتاً انتخاب شبیه‌ترین شاگرد او برای رهبری انقلاب اسلامی هر کدام واقعه‌ای مهمند. اما همه این‌ها ریشه در نیمه خرداد ۴۲ دارند. هرچند در آن سال، نه دامنه #نهضت_امام چندان گسترده شده بود، نه سربازان امام از گهواره‌ها برخاسته بودند و نه کسی باور می‌کرد امواج این قیام مذهبی بتواند همه جریانات معارض و رقیب را درنوردد.
🔹حادثه نیمه خرداد ۴۲ ظاهراً کوچک بود و زود جمع و جور شد، اما ماند و #جهانی شد، چون اصالت و هویت داشت، چون #مردمی، آرمانی و رو به #آینده بود. و امروز همچنان نیمه خرداد زنده است، اگر آنچنان باشیم. و فریب جنود ابلیس، از جمله #یأس را نخوریم.
سال‌ها می‌گذرد، حادثه‌ها می‌آید | انتظار فرج از نیمه خرداد کشم
