🔗💜🔗💜🔗💜🔗💜🔗 ♡﷽♡ #تاریک‌خانہ🗝 ✍بہ قلمِ #شین_الف🍃 #فانوس_249 ناگهانی چشم باز کرد اتاق عرق تاریکی بود آهی کشید! هنوز صبح نشده باز زود بیدار شدم! خواب طولانی از چشمانش به قهر کوچیده بود غلتی زد و تلاش کرد بخوابد نشد! نگاهی به ساعت گوشی بالای سرش انداخت چیزی به اذان صبح نمانده بود بلند شد تا برای نماز شب وضو بگیرد هوای ایوان سرد بود بعد از وضو برگشت و کنار همان رختخواب و در تاریکی سجاده باز کرد مدتی بود که چشمه ی اشکش خشکیده بود! از همان روزی که او رفت و برایش به اندازه تمام سالهای عمرش گریه کرد هرچه تلاش میکرد با قطره اشکی خودش را سبک کند نمیشد نماز اول را تمام کرد و روی سجاده زانو بغل گرفت نمیخواست با خیالی که درگیر اوست نماز بخواند نمازهایش را خودش هم نمیپسندید! پس به چه امیدی آنها را روانه ی عرش میکرد؟ جسم رنجورش روی سجاده بیتوته کرده بود اما در دم مرغ روحش به پرواز درآمده و به دنبال آن طایر قدسی به عوالم بالا سرک میکشید! چرا به او اعتماد نکردم؟ چرا از خودم راندمش؟ چرا باور کرد؟! سوال آخر را با درد از خود میپرسید! از او انتظار دیگری داشت! توقع نداشت به این راحتی برود و پشت سرش را هم نگاه نکند در این مدت هربار یحیی به دیدن حره می آمد منتظر بود تا باز بیاید و مثل قبل تقلایی کند! در همین مدت کوتاه فهمیده بود زندگی بدون عماد برایش جهنم میشود اگرچه تا آخرین نفس با این میل جنگید اما عاقبت دستهایش را بالا برد حالا چشم بر هر فداکاری و عاقبت اندیشی بسته، روزی هزار بار آرزوی تقاضای دوباره اش را میکشد و این دعا ورد زبانش شده! روزی چند بار آن نامه ی کوتاه و چند خطی را میخواند و اشک میریزد از خود میپرسد از خدا باید به او رسید یا از او به خدا؟ من بدون او این بال شکسته را نمیتوانم بجنبانم پرواز از یادم رفته! صدای اذان که از گلدسته نزدیک ترین مسجد به هوای خنک دم صبح ریخت آه از نهادش بلند شد یک نماز شب دیگر هم از دست رفت! بی عشق چگونه از پیله ی مرده پروانه بسازم؟ آهسته زیر لب زمزمه کرد با بغض: فال حافظ زدم آن رند غزلخوان هم گفت زندگی بی تو محال است تو باید باشی! ... این روزها بیش از همیشه به تا کِی هایش می اندیشید؟ تا کی انزوا؟ تا کی دیگران را به زحمت انداختن؟ تا کی میان حره و یحیی دیوار فاصله کشیدن؟ اما تصمیم گرفتن برایش سخت بود بازگشتن برای اطرافیانش به معنای پذیرش شرایط و عادی شدن بود میترسید از اینکه نتواند عادی باشد روزها و شبهای سختی را میگذراند میدانست آن فرصت از دست رفته میدانست به زودی مادر یحیی که حق مادری بع گردنش دارد سرو سامانی به تنهایی هایش خواهد داد و سر و سامان او را برای همیشه خواهد برد! با افسوسی که به وسعت عمر نامعلومش به دوش میکشد چطور به میان آدمها برگردد؟! اما این سوالها و سردرگمی ها آنقدر محال طولانی شدن نداشتند وقتی میوه برادرش برای رسیدن بی تاب شده بود! 🎙تمامۍحقوق رمان محفوظ و حق انتشار مجازے آن منحصرا بہ کانال ن.والقلم واگذار شده است...👇 http://eitaa.com/joinchat/3450667030Ca49fc47ed7 🚫 #کپۍتحت_هرشرایطۍحرام‌وموجب‌پیگردقانونۍ🚫 🔗💜🔗💜🔗💜🔗💜🔗