🔥🥀🔥🥀🔥🥀🔥🥀🔥🥀 🥀🔥🥀🔥🥀🔥 🔥🥀🔥 🥀 ♡﷽♡ رمان #شُعله🔥 #part181 گوشه تخت توی خودم جمع شده بودم و با استرس گوشه ناخنم رو به دندون گرفته بودم و در همین حال فکر هم میکردم بابد تصمیم میگرفتم ولی عزمش نبود یه فکری توی سرم میچرخید که چندان عاقلانه نبود و خطرناک هم بود اما حسابی قلقلکم میداد دست خودم نبود وابستگی یا علاقه یا کمبود مخبت یا هرچیز دیگه ای، بهم اجازه نمیداد از امیر عباس جدا بشم خودم هم میدونستم بیخود دست و پا میزنم بودن من کنار کسی مثل امیرعباس محاله اما بازم نمیتونستم به خودم بقبولونم که همین الان وسایلم رو جمع کنم و برای همبشه از این خونه برم برم و دیگه امیرعباس رو نبینم! دلم میخواست برای خودم زمان بخرم تصمیمی که توی ذهنم چرخ میخورد اگرچه درمان قطعی نبود بدون شک مسکّن خوبی محسوب میشد تصمیمی که با صدای باز شدن در خونه و اومدن امیرعباس بهش یقین کردم "فعلا به هیچکس هیچی نمیگم! نه امیر و نه شراره به مدت سنگ قلابش میکنم تظاهر میکم باردار نشدم حتی اگر لازم شد این بچه رو سقط میکنم تا بیشتر با امیرعباس باشم!" صداش توی خونه پیچید: هنگامه... کجایی خوابیدی؟! فوری از جا بلند شدم اما ته دلم یه طوری شد به نظر می اومد بد بار باشم! امیدوار بودم احوالات متغیرم مشتم رو پیش امیر عباس باز نکنه اگرچه ترجیح قلبیم این بود که امیرعباس بفهمه از من بچه داره شاید این جای پام رو توی قلبش محکم کنه اما فایده این استحکام چیه؟ همه چیز زندگی من بی معنا و بی فایده بود صرفا جهت حفظ ظاهر لبخندی زدم و وارد پذیرایی شدم: سلام آقا خسته نباشی... لبخند زیبا و کمرنگی زد و جلو اومد: این آقا گفتنت یه لحنی داره که آدم واقعا احساس آقایی میکنه! خندیدم: مگه نیستی؟ شک داری؟! _به این شدت که تو میگی نه! پرش به قسمت اول رمان👇🏻♥️🍂 https://eitaa.com/nonvalghalam/28941 ❌کپی به هر نحو حرام و موجب پیگرد قانونی ست❌ ○•○•••○•○•••○•○•••○•○ http://eitaa.com/joinchat/3450667030Ca49fc47ed7 ○•○•••○•○•••○•○•••○•○ 🥀 🔥🥀🔥 🥀🔥🥀🔥🥀🔥 🔥🥀🔥🥀🔥🥀🔥🥀🔥🥀