ترجمه ای فاطمه! ای انسان با عزت و صاحب یقین! ای دختر كسی كه از همه انسان‌ها برتر است! مگر آن انسان فقیر مستمند را نمی­بینی كه محزون و غمگین به در خانه ما آمده است و به پیشگاه خداوند شكایت می‌كند و از فقر خویش می­نالد و در حالی كه گرسنه و غمگین است، مشكل خویش را برای ما بر زبان می­آورد؟ هر انسانی در گرو عمل خویش است؛ هر كس كار نیكی انجام دهد، خیر بسیار می‌بیند، و جایگاه او در بهشتی خواهد بود كه در گرو اعمال نیك است و خداوند آن را بر بخیل حرام گردانیده است. انسان بخیل، غمگین خواهد بود و آتش دوزخ او را روانه «سجیّن» (نام یك وادی در دوزخ) می‌كند كه نوشیدنی او آب داغ و زردابه خواهد بود و سال‌های سال در آن جا خواهد ماند.

فاطمه سلام الله علیها در پاسخ فرمود (این ابیات را سرود): أمرك سمع یا بن عمّ و طاعه ما بی من لؤم و لا وَضَاعه غُذّیتُ باللبّ بالبَراعَه أرجو إذا أشبعت فی مَجَاعَه أن ألحق الأخیار و الجَماعَه وأدخل الجنّة فی شَفاعَه ای پسرعموی من! امر تو را بر روی چشم می­گذارم و می­پذیرم و كاملاً مورد قبول من است. من انسانی فرومایه و پست نیستم؛ چرا كه از سرچشمه عقل و لیاقت تغذیه شده‌ام، و امیدوارم اگر در هنگام گرسنگی خویش، شخصی را سیر كنم، به گروه نیكان ملحق شوم و به جمع خوبان بپیوندم و با شفاعت وارد بهشت شوم.

پس علی دست به سفره برد وآن چه بر سفره بود، همه را به آن شخص فقیر بخشید و شكم گرسنه خوابیدند و فقط آب نوشیدند. آنها روز بعد را هم روزه گرفتند.

گویا علی ازفاطمه اجازه گرفت چون غذا حاصل هنر دستان فاطمه بود 💔 علی مردخانه بود سه پیمانه جو از همسایه یهودی شمعون به شرط ریسیدن پشم ها گرفته بود. و فاطمه با هنر دستانش وقتی یک سوم آنها را ریسید یک پیمانه از آن جو برداشت و شب نان پخت...

فردا هم فاطمه با هنر دستانش پشم ها را تا بید و ریسید وقتی یک سوم دیگر آن تمام شد یک پیمانه جو برداشت و آسیاب کرد و برای اهل خانه که روزه بودند نان پخت

باز در زمان افطار خانواده سر سفره افطار می نشینند که کوبه در نواخته میشه🎼

این بار یتیمی هست،که تقاضای غذا دارد

پس علی علیه السلام لقمه خویش را بر زمین گذاشت و فرمود (این ابیات را سرود): فاطم بنت السیدِ الكریم بنت نبیّ لیس بالزنیم قد جانا الله بذا الیتیم مَن یرحم الیوم هو الرحیم موعده فی جنة النَّعیم حرَّمها الله علی اللَّئیم وصاحب البُخل یقف ذَمیم تَهوِی به النَّار إلی الجحیم شرابه الصدید و الحمیم ای فاطمه! ای دختر سرور بخشنده، ای دختر پیامبری كه دارای اصل و نسب است، خداوند این یتیم را برای ما فرستاده است؛ هر كس امروز در حق این یتیم مهربانی كند، آن شخص، انسان بخشنده‌ای خواهد بود و جایگاه او در بهشت خرم خواهد بود كه خداوند آن را بر انسان فرومایه حرام گردانیده است. انسان بخیل در آن جا ملامت شده و مذموم خواهد بود كه آتش، او را روانه دوزخ خواهد كرد كه نوشیدنی او، چرك شرمگاه زنان و آبی داغ خواهد بود.

پس فاطمه سلام الله علیها فرمود (این ابیات را سرود): فسوف أعطیه ولا أبالی و أؤثر الله علی عیالی أمسوا جِیاعاً و هم أشبالی أصغرهما یقتل فی القِتال فی كربلا یقتل باغتیال للقاتل الوَیل مع الوَبال تهوی به النار إلی سَفَال كُبُوله زادت علی الأكبال به وی طعام خواهم بخشید و هیچ اهمیتی به گرسنگی خودم نمی­دهم و خداوند را بر خانواده‌ام ترجیح می‌دهم. فرزندان من، شب را گرسنه سر بر بالین نهادند. كوچك‌ترین آنها در جنگ كشته خواهد شد. او در كربلا به طور غافلگیرانه شهید خواهد شد و به قاتل وی، عذاب و محنت خواهد رسید. آتش دوزخ او را به قعر جهنم خواهد فرستاد و غل و زنجیرهای او افزایش خواهد یافت كه از همه زنجیر­ها سنگین‌تر خواهد بود.