7⃣ #بخش_هفتم_مصاحبه ⭕️ خط قرمز روضه‌خوان‌های قدیمی ⛔️ یکی از معضلات بزرگ نوحه‌های امروز، بداهه‌خوانی است. یعنی نوحه زمانی به دست مداح می‌رسد که دیگر فرصت نقد و اصلاح ندارد. مثلا یک ساعت یا دو ساعت قبل از جلسه و حتی همزمان با شروع به دست مداح می‌رسد و او باید بداهه بخواند. ⛔️ دومین مشکل ما افراط در قتلگاه‌سرایی است. این موضوع، مشکلی ندارد. ولی ما افراط داریم!! روضه‌خوان‌های‌قدیمی،آخرین جمله‌شان این بود که «الشمر جالس علی صدره» بعد از این جمله، اتفاقات بسیاری افتاده است؛ اما آن‌ها خود را موظف می‌دانستند تا انتهای روضه‌ها را ذکر نکنند. ✅ #مقام_معظم_رهبری یک مرتبه فرمودند: برخی از اتفاقات را نباید بیان کرد و روضه‌اش را خواند. زیرا همان خواندن، نوعی وهن اهل بیت(ع) است. بنابراین نباید صِرف اینکه مطلبی در کتاب‌های مقتل آمده است، نباید بیان شود و تبدیل به نوحه شود. در بسیاری از نوحه‌ها کلمه‌ی چکمه، نیزه و ... است. این‌ها مطالبی است که قدیمی‌ها از بیان آن در روز عاشورا هم اجتناب می‌کردند. چه‌برسد به شعری که در طول سال خوانده شود! این مطالب، #ذائقه_مخاطب را به سمتی می‌برد که سالِ بعد باید یک چیزی وحشتناک‌تر و بالاتر از این خوانده شود!! یعنی مطالب سال قبل را داشته باشد و چند درجه قتلگاهش بیش‌تر هم باشد. این موجب می‌شود که شاعر به منابع غیرمعتبر و داستان‌سرایی‌های بی‌اساس روی بیاورد. 🔷🔹 شهید مطهری می‌گوید: ما ایرانیان به چای پُررنگ خوردن عادت داریم ده‌تا چای کم‌رنگ هم بخوریم، می‌گوییم پُررنگ را بیاور. در روضه‌ خوانی هم به #روضه_قصابی عادت کردیم!! این اشتباه است که افراطی به این موضوعات بپردازیم. باید حد و حریم را نگه‌داریم... 💢 ادامه دارد... 🌐 گفت‌وگوی خبرگزاری فارس با حجت‌الاسلام والمسلمین جواد محمدزمانی ( شاعر و نوحه سرای آیینی)