پایگاه اطلاع رسانی هیأت های همدان
⭕️ 4 سند از #لطمه_زنی مخدرات اهلبیت
(صلوات الله علیهن) در کتاب شریف لهوف :
1️⃣قالَ الرَّاوِي: فَلَطَمَتْ زَيْنَبُ وَجْهَهَا وَ صَاحَتْ وَ بَكَتْ
●راوی گوید حضرت زینب (سلام الله علیها)
به صورتش #لطمه زد و صیحه کشید و گریه کرد.
📜اللهوف على قتلى الطفوف/ص90
2️⃣و بَكَى النِّسْوَةُ وَ لَطَمْنَ الْخُدُودَ وَ شَقَقْنَ الْجُيُوبَ
●و زنان (اهل حرم) گریستند و بر گونهها #لطمه زدند و گریبان ها دریدند.
📜اللهوف على قتلى الطفوف/ص82
3️⃣فلَمَّا خَطَبَ هَذِهِ الْخُطْبَةَ وَ سَمِعَ بَنَاتُهُ وَ أُخْتُهُ زَيْنَبُ كَلَامَهُ بَكَيْنَ وَ نَدَبْنَ وَ لَطَمْنَ وَ ارْتَفَعَتْ أَصْوَاتُهُنَّ
●هنگامی که امام حسین علیه السلام (در روز عاشورا) خطبه خواند ( و لشکر گفتند تا تو را نکشیم رهایت نمی کنیم)؛ دخترانش و خواهرش زینب(سلاماللهعلیهن) کلامش را شنیدند و گریستند و ندبه کردند و #لطمه زدند و صداهایشان بلند شد.
📜اللهوف على قتلى الطفوف/ص87
4️⃣قالَ الرَّاوِي وَ لَمَّا رَجَعَ نِسَاءُ الْحُسَيْنِ (علیه السلام) وَ عِيَالُهُ مِنَ الشَّامِ وَ بَلَغُوا الْعِرَاقَ قَالُوا لِلدَّلِيلِ مُرَّ بِنَا عَلَى طَرِيقِ كَرْبَلَاءَ فَوَصَلُوا إِلَى مَوْضِعِ الْمَصْرَعِ فَوَجَدُوا جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيَّ رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةً مِنْ بَنِي هَاشِمٍ وَ رِجَالًا مِنْ آلِ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَدْ وَرَدُوا لِزِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ (علیه السلام) فَوَافَوْا فِي وَقْتٍ وَاحِدٍ وَ تَلَاقَوْا بِالْبُكَاءِ وَ الْحُزْنِ وَ اللَّطْمِ وَ أَقَامُوا الْمَآتِمَ الْمُقْرِحَةَ لِلْأَكْبَادِ وَ اجْتَمَعَ إِلَيْهِمْ نِسَاءُ ذَلِكَ السَّوَادِ فَأَقَامُوا عَلَى ذَلِكَ أَيَّاماً
●راوى مىگويد: هنگامى كه اهل بيت و بستگان امام حسين (علیه السلام) از شام به سوى مدينه رهسپار شدند، در مسير راه به سرزمين عراق رسيدند، به راهنماى كاروان گفتند: ما را از راه كربلا حركت بده، (او آنها را از راه كربلا حركت داد) وقتى كه به قتلگاه رسيدند، جابر بن عبد اللّه انصارى رحمه اللَّه و جماعتى از بنى هاشم و مردانى از خاندان پيامبر (صلی الله علیه و آله) را در آنجا ديدند كه براى زيارت قبر امام حسين (علیه السلام) به آنجا آمده بودند؛ پس همگى در يك وقت در آنجا اجتماع نمودند و با هم گريه و ناله و فرياد نمودند و #لطمه می زدند و به گونه اى مجلس عزا می گرفتند كه جگرها را میسوزاند و زنانى كه در آن نواحى بودند به آنها ملحق شدند و چند روز به عزادارى ادامه دادند.
📜اللهوف على قتلى الطفوف/ص196