⚠️ عاقبت روضه‌خواندنِ بی سند ⚠️ ✍🏻 مرحوم #محدث_نوری أعلي‌الله‌مقامه‌الشّریف آورده است: 💢ﺳﻴﺪ فاضلی ﺍﺯ ﻣﻌﺘﺒﺮﻳﻦِ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻧﺎﻥ، شبی ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ، ﻭ ﻫﺮﻛﺲ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ بو ﻭ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ صحنه ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ، ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺩ بودم که ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺸﻴﺪ! ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻨﺒﺮی ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻪ پله‌های ﺯﻳﺎﺩی ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺳﻴﺪ ﺍﻧﺒﻴﺎﺀ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﺎی ﺁﻥ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﺮ ﭘﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﺧﻠﺎﻳﻖ؛ ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺑﺖ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺭﺳﻴﺪ، ﻣﺮﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻭ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻓﺮﻣﻮﺩند: ﭼﺮﺍ ﺫﻟﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪی ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺬﻟﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﺭی ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩی⁉️ ﭘﺲ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﭼﺎﺭﻩ ﻧﺪﻳﺪﻡ ﭘﺲ ﻣﻨﻜﺮ ﺷﺪﻡ ﻛﻪ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻡ. ﭘﺲ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭﺩی ﺑﻪ ﺑﺎﺯﻭﻳﻢ ﺭﺳﻴﺪ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻴﺦ ﺁهنی ﺩﺭ ﺁﻥ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ. ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩ، ﻣﺮﺩی ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ دستش ﻃﻮﻣﺎﺭی ﺍﺳﺖ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩ، ﮔﺸﻮﺩﻡ، ﺩﻳﺪﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮﺟﺎ ﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺛﺒﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ، ﻫﻤﺎﻥ ﻓﻘﺮﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﭘﺲ ﺣﻴﻠﻪ‌ای ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﻡ ﺁﻣﺪ. ﮔﻔﺘﻢ: مجلسی ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺩﻫﻢ «ﺑﺤﺎﺭالانوار» ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ؛ ﭘﺲ ﺑﻪ یکی ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻡ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩند: ﺑﺮﻭ ﺍﺯ مجلسی ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮ. ﭘﺲ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻨﺒﺮ، ﺻﻔﻮﻑ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﺟﻨﺐ ﻣﻨﺒﺮ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺁﻥ ﺧﺪﺍی ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ منتهی می‌ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ عالِمی ﻣﺆﻟﻔﺎﺗﺶ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻳﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ شده. ﺷﺨﺺ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺍﻭﻝ، ﻣﺮﺣﻮﻡ مجلسی بود. ﭼﻮﻥ پیک ﺣﻀﺮﺕ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺳﺎﻧﺪ، ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻛﺘﺐ، ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩ، ﮔﺮﻓﺖ ﺁﻭﺭﺩ، ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩند که کتاب را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﻫﺪ. ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺗﺤﻴﺮ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻢ، ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﻏﺮﺽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺀ، ﺧﻠﺎصی ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻬﻠﻜﻪ ﺑﻮﺩ. ﭘﺲ ﭘﺎﺭﻩای ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ورق ﺯﺩﻡ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺎﻝ ﺣﻴﻠﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮم ﺁﻣﺪ، سﭘﺲ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺘﻞ ﺣﺎﺝ ﻣﻠﺎﻫﺎﺩﻱ ﺑﺮﻏﺎنی ﺩﻳﺪﻡ. ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺧﺎﺩمی ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ، ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ، ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ. ﺩﺭ ﺻﻒ ﺷﺸﻢ ﻳﺎ ﻫﻔﺘﻢ، ﺷﺨﺺ ﺷﺸﻢ ﻳﺎ ﻫﻔﺘﻢ ﺣﺎجی ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﻮﺩ. ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻭﺭﺩ. سپس ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻥ ﻓﻘﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻢ. ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﻑ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺭﺍﻩ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ. ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻥ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﻫﺮﺍﺳﺎﻥ، تا اینکه ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪم، ﺟﻤﺎعتی ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺻﻨﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩم ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩم ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩم ﻭ گفتم: "من ﺩﺭ ﺧﻮﺩ قدرت ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺷﺮﻭﻁ ﺭﻭﺿﻪﺧﻮﺍنی ﺭﺍ نمی‌ﺑﻴﻨﻢ و ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ می‌ﻛﻨﻢ ﻭ ﻫﺮکس ﻣﺮﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ می‌ﻛﻨﺪ، ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻜﺸﺪ." و ﺑﺎ ﺁﻥﻛﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﻣﺒﺎﻟﻎ کثیری ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ میﺭسید، ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﭘﻮشیده ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍنی ﻛﺸﻴﺪ. 📚 دارالسلام، ط_بیروت، ج ٢ ص ٢٦٠ 🔴 حالا نیز وقتی برخی وعاظ و مادحین، سندی برای مطلب خود ندارند، می‌گویند در فلان کتاب آمده! زیرا که می‌دانند همه افراد قادر به فحص در این کتاب شریف نیستند، و یا در دسترس همگان نیست.

#روضه_های_جعلی #روضه_های_بی_سند ⚠️ وقتی سند برخی روضه‌ها، به استاد و مادربزرگ و پدر و پدر بزرگ، ختم می‌شود!! ... ✍🏻 مرحوم #محدث_نوری رحمه الله ( در لؤلؤ و مرجان، باب تنبیهات ) ضمن اشاره به اینکه برخی اخبار نامعتبر و بی‌سند، در دهان‌ها افتاده و اثری از آن‌ها در منابع نیست، می‌نویسد : ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ، ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮبی - ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﺳﺒﺎﺏِ ﺻﺤّﺖ ﺳﻨﺪ ﻭ ﻗﻮّﺕ ﻣﺘﻦ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ، ﻛﻪ بعضی ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺑﻠﺎﻏﺖ ﺍﺳﺖ - در میان ﺭﻭﺿﻪﺧﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺍﺋﺮ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻮﺕ ﻗﻠﺐ ﺑﺎﻟﺎی ﻣﻨﺎﺑﺮ می‌ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ، ﻭ ﺑﺮﺍی ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﻭی ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻣﻌﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻣﺎﺗﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﺣﻜﺎﻳﺎﺕ، ﺭﻭنقی ﺗﺎﺯﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﺮﻳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﻭ ﻟﻜﻦ ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ﻣﺘﻄﺎﻭﻟﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺧﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﺎعتی ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﻭ ﺧﺒﺮه ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺑﺼﻴﺮﺕ، ﺑﻪ ﻗﺪﺭ توان ﻭ ﺑﻀﺎﻋﺖ، ﺩﺭﺻﺪﺩ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﺄﺧﺬ ﺁﻥ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺎبی ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﺍﻳﻦ نوع ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ، ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺍﺛﺮی ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺍﺳﺎﺗﻴﺪ ﻓﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻭ ﺧﺒﺮ ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻛﺘﺐ بی ﺣﺼﺮ ﻭ ﺣﺪ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻋﺼﺮﻫﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﻧﺸﺎنی ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ؛ حتی ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺟﻤﺎعتی ﻛﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺴﺎﻣﺤﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻘﻞ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺿﻌﻴﻔﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ؛ ﻭ ﻣﻜﺮﺭ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﺯ ﻣﺄﺧﺬ ﺷﺪ، ﮔﺎهی ﺣﻮﺍﻟﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ بعضی ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎء ﻛﻪ ﺍﺯ ﺻﻨﻒ ﻣﺴﺎﻣﺤﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎم اند، ﻋﻤﺮی ﺻﺮﻑ ﻛﺮﺩیم ﻭ ﺭﻧﺞ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻛﺸﻴﺪیم، ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ، ﺣﻮﺍﻟﻪ بی ﻣﺤﻞ ﺑﻮﺩ؛ ﮔﺎهی ﺣﻮﺍﻟﻪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎبی ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺻﻠﺎ ﺫﻛﺮی ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻫﻞ ﻓﻦ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ #ﻣﻘﺘﻞ ﻋﺎلمی ﺟﻠﻴﻞ ﻛﻪ ﺍﺣﺪی ﺩﺭ ﻣﺆﻟﻔﺎﺗﺶ ﺍﺳمی ﺍﺯ ﻣﻘﺘﻞ ﻧﺒﺮﺩﻩ؛ ﻭ ﮔﺎهی ﺣﻮﺍﻟﻪ ﺑﻪ ﺑﻠﺎﺩی ﻣﺜﻞ ﺑﺤﺮﻳﻦ ﻭ ﻗﻄﻴﻒ، ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﺗﻔﺤﺺ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻗِﺴﻢ‌ﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﻋﺬﺍﺭ، ﻃﻔﺮﻩ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳِﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺟﺎﻧﺐ مخفی ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﺟﻤﻠﻪ‌ای ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﻣﻌﺘﺒﺮﻳﻦ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻭ ﺑﻨﺎی ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺗﺤﺮﺯ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻍ گفتن ﺟﺰمی ﺍﺳﺖ، ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺎید ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺣﻤﻞ ﻛﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺻﺤﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎی ﺍﺧﻮﺕ ﻣﺴﻠﻤﺎنی ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ، ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﻋﺼﺮ ﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ، ﺍﻧﺪﻙ ﺍﻧﺪﻙ ﺑﻨﺎی ﺟﻤﻊ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﺎهی ﺑﻪ ﻗﻮﻝ بعضی ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮعهٔ «ﻭﺍﻟﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ» ﻭ ﮔﺎهی ﺩﺭ «کتاب ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﻐﻔﻮﺭ» ﻭ ﮔﺎهی ﺩﺭ «ﻣﻘﺘﻞ ﻓﺎﺿﻞ ﻛﺬﺍئی» نقل ‌شده ﻭ ﮔﺎهی ﺑﺮﺍی ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﻢ ﺗﺎﺯﻩ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ می‌ﺷﻮﺩ و قوت می‌گیرد ... { @etelaresanihamedan }