🧔لذت مردانه برخی مردان، کار کردن را سگ‌دو زدن و خرج کردن را هدردادن پول می‌دانند و از اینکه مجبورند شبانه‌روز برای تامین خواسته‌های زن و بچه تلاش کنند، دل و روده آنها میخواهد بالا بیاید از شدت اعصاب‌خوردی. اگر غرزدن ورزش بود، قطعا آنها قهرمان المپیک میشدند! یک گروه دیگر از مردان داریم که با آنکه زرنگ است و غرغرو نیست و دغدغه تمام شدن موجودی کارت بانکی‌اش را ندارد، از خرج کردن و پول دادن، تن و بدنش می‌لرزد. پُزِ مرد بودن را به این می‌بیند که پولهایش را تبدیل به سرمایه کند و همه جا با افتخار از سرمایه‌هایش و دارایی‌هایش حرف بزند. انگار سرمایه‌هایش جزئی از پوست و گوشت اویند. اما گروه دیگر از مردان هستند که از پول درآوردن و خرج کردن برای عزیزانش کیف می‌کند، لذت می‌برد از کار و خرید. درآمد را به این چشم می‌بیند که می‌تواند با آن، عزیزانش را خوشحال و ذوق زده کند. ➖ این نوعی «لذت مردانه» است؛ یک لذت شیرین و عمیق. و یکی از بهترین لذتها. این لذت، از جایی آغاز می‌شود که یک مرد، توانایی خود را به چشم می‌بیند؛ توانایی ساختن، تأمین کردن، ساعات طولانی کار، از خودگذشتگی، تفکر و برنامه‌ریزی... اما اوج این لذت، وقتی است که حاصل این زحمت را برای عزیزانش خرج می‌کند. وقتی می‌تواند لبخند رضایت را روی صورت پدر و مادرش ببیند. وقتی می‌تواند آرامش و ذوق را برای همسرش به ارمغان بیاورد. وقتی می‌تواند آینده بهتری برای فرزندانش بسازد و نیازهایشان را برآورده کند. کافه اخلاق| عبدالله عمادی (معین) @ethicscafe

شاهد عینی 😊😍

فحش داریم تا فحش بر خلاف چیزی که تصور می‌شود در جامعه ما فحش دادن در جمع و رسانه عادی شده و قبحش از بین رفته، من معتقدم این قبح از بین نرفته، فقط پنهان شده است و به دلایلی نادیده گرفته می‌شود؛ مانند کاهش آستانه تحمل ملت، عدم مهارت کنترل هیجانات، گریز از تعارف و تظاهر و تمایل به رو بودن و واقعی بودن. مردم در این شرایط از هر چیزی که فضای آنها را از جدیت و واقعیت تلخ خارج کند و شاد کند، استقبال می‌کنند. این است که یک فحش در یک ترانه یا دیالوگ یا محاورات، آنها را حساس نمی‌کند. یا می‌خندند یا بی‌تفاوت می‌گذرند. اما اگر جایی احساس کنند یک فحش جدی است و مسخره‌بازی نیست، نمی‌توان گفت دیگر کسی حس نمی‌کند. اگر احساس کنند فقط یک لفظ نیست و معنای آن اراده شده، دیگر باد هوا تلقی نمی‌شود! بلکه اثر تخریبی و ویرانگر آن آشکار می شود و همدیگر را لت و پار می‌کنند. معمولاً کلمه‌ای که به نیت زخم زدن و خراب کردن از دهان فرد بیرون بیاید، تمییز داده می‌شود با کلمه‌ای که به نیت خنداندن و لودگی گفته شود. فحش اگر قبیح نبود، دیگر ویرانگر نبود. حساسیت اخلاقی جامعه، تعیین‌کننده انسانیت اوست. و در ملت ما انسانیت نفس می‌کشد به خصوص اگر پای هویت و اصالت او در میان باشد.#شاهنامه #حساسیت_اخلاقی کافه اخلاق| عبدالله عمادی (معین) @ethicscafe

پوستر ۴: «عالم اصغر» [انسان، جزئی از کیهان انسان، هماهنگ با کیهان] ▪️پوسترها این قابلیت رو دارن که مستقل نصب بشند یا چاپ بشند روی لباس، پرچم، کاشی، لیوان و... اینجا با هشتگ #پوستر_اخلاق، طرح‌های مفهومی مشتمل بر مفاهیم اخلاقی و پیامهای درست و الهام‌بخش رو معرفی میکنم. امیدوارم مورد حظ و استفاده شما قرار بگیره🥰 @ethicscafe

جنگجو باش نه جنگ‌طلب جنگجو بودن خوبه. آدم جنگجو جا نمی زنه. اما جنگ‌طلبی خوب نیست باید یه وقتایی مدارا کرد. جنگجو بودن، یعنی سرسختی در رسیدن به اهداف، نه خوی تهاجمی داشتن. جنگجوی حقیقی می‌دونه کی شمشیر بکشه و کی غلاف کنه. میدونه کی باید مقاومت کنه و کی باید برای پیشبرد اهدافش انعطاف نشون بده. نیروی او بر پایه تدبیر است، نه تهاجم کور. اما جنگ‌طلب، برای خواسته خودش، متعصبانه و بیرحمانه و ویرانگر با عالم و آدم درمیفته. آره خلاصه جنگ‌طلبی از حماقته و جنگجویی از شجاعت. کافه اخلاق| عبدالله عمادی (معین) @ethicscafe

وقتی عاشق می‌شوی، همه چیز قشنگ می شود با او دنیا همان دنیاست، اما رنگش عوض می‌شود. حتی خستگی‌ها شیرینند. حتی روزهای خاکستری، زیر پوستشان نور دارند. بله، وابسته می‌شوی اما وابستگی‌ات، زندگی‌ات را می‌سازد. این وابستگی، مثل ریشه‌های درخت است: همه چیزت را به زمین می‌چسباند، تا بتوانی بلندتر، آرام‌تر، با اعتمادتر رشد کنی. اصلا بیا عشق را اینطور تعریف کنیم: «تا وقتی او هست، همه چیز هست؛ حتی اگه هیچی نباشه.» یعنی تا وقتی او هست، اگر چه هیچ چیز کامل نیست! اما همه چیز، کافیست. #قناعت #سپاسگزاری #رشد کافه اخلاق| عبدالله عمادی (معین) @ethicscafe

دیدی گفتم ؟ دیدی دیدی؟ با توجه به فعال شدن مکانیسم ماشه از سوی دشمنان ما، تمام فضای جبهه انقلاب پر شده از دیدی دیدی گفتن؟! نسبت به برادران ما وقتی یکی بر اثر یک اشتباه دیگری، گرز دیدی دیدی را روی سر او میگیرد، معمولا میخواهد قدرت و برتری خود را ثابت کند. می‌خواهد ثابت کند که من می‌دانستم و تو نمی‌دانستی، من بهتر میفهم، حرف من درست است. یا اینکه با این کار می‌خواهد طرف مقابل را تنبیه کند و احساس شرم و گناه در او ایجاد کند. اینها هیچکدام انگیزه‌های اخلاقی نیستند. در نتیجه، عاقبت دیدی دیدی گفتن‌ها خیر نیست معمولا. شما در برخورد با فرزندت هم معمولا از دیدی دیدی گفتن نتیجه نمی‌گیری. چرا؟ علتش آن است که در فرد ایجاد مقاومت و دفاع می‌کند. وقتی شما در صدد اثبات برتری خود برمی آیی، او احساس کوچک شدن و کنف شدن می‌کند. این است که موضع دفاعی می‌گیرد. در نتیجه، احتمال اینکه اشتباه خود را بپذیرد و از آن درس بگیرد، بسیار کم می‌شود. ضمن اینکه تکرار این رفتار باعث ایجاد کینه و فاصله‌ می‌شود. رابطه را خراب می‌کند. طرف احساس می‌کند به جای یک حامی، با یک قاضی روبرو است. اخلاق مراقبت، در این موقعیت‌ها، درسهای جالبی برای ما دارد. #اخلاق_ارتباطی #اخلاق_مراقبت کافه اخلاق| عبدالله عمادی (معین) @ethicscafe