#ضیافت_اخلاق_و_قرآن (۱۲) 🌻 مذهب علیه مذهب در یک تقسیم رایج اجتماعی، آدم‌ها را به مذهبی و غیرمذهبی تقسیم می‌کنیم. بر اساس تیپ و ظاهر یا طرز حرف زدن یا مدل خانواده و ... اما این تقسیم اشتباه است. یعنی غلط انداز است.× ➖مذهبی داریم که توروی پدرمادرش می‌ایستد! ➖مذهبی داریم که نمازش را نمی‌خواند! ➖مذهبی داریم که خمس نمی‌دهد! ➖مذهبی داریم که گند گره ابروهایش را با هیچ دندانی نمی‌شود باز کرد! ➖مذهبی داریم که با قوم و خویش خودش قهر است! ➖مذهبی داریم که خودارضایی می‌کند! ➖مذهبی داریم که پورن گراست! ➖مذهبی داریم که از کار کم می‌گذارد! ➖مذهبی داریم که اصلا مرجع تقلید ندارد! پس لطفا بیایید آدم ها را به مذهبی و غیرمذهبی تقسیم نکنیم. به جای آن بگوییم: متدین و غیرمتدین. یا باتقوا و بی‌تقوا ✓ خداوند ۸ بار در قرآن فرمایش کرد: ای کسانی که مذهبی هستید؛ باتقوا باشید. «یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله» [آیات توبه، ۱۱۹- احزاب، ۷۰- زمر، ۱۰ - حدید، ۲۸ و...] ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📅 ۲۶ فروردین ۱۴۰۲ @abdollahemadi

🌻چشمانت را ببند و حقیقت را ببین وارد مجلس که شدم، هیچکس مرا ندید. همه دور تا دور دیوار نشسته بودند و چند نفر هم وسط. نگاهی چرخاندم و اولین جای خالی که پیدا کردم نشستم. باز هم کسی تحویل نگرفت. بی‌درنگ چشمم افتاد به بغل‌دستی که دارد اشک میریزد؛ در حال دل دادن به مرثیه‌خوانی مداح جلسه، پرده چشمانش گویا فقط برای اشک ریختن باز بود! دیگر برای دیدن همه چیز بسته بود حتی من که میهمان ویژه مراسم بودم! به این طرفم نگاه کردم دیدم او هم در همین حال است. سری چرخاندم به بقیه، دیدم همه مشابه همین حال را دارند. چند دقیقه که گذشت، مداح- که او هم مرا نمی‌دید- اسمم را صدا زد تا ببیند آمده‌ام یا نه. جوابش را که دادم با خوشحالی دعوتم کرد تا جلوی جایگاه بروم. برای یک نابینا اصلا جایگاه چه جایگاهی دارد! به هر حال بلند شدم و در جایگاه قرار گرفتم. اولین بار بود بدون اینکه شصت تا چشم مرا بخورند، می‌توانستم صحبت کنم در کمال آرامش و امنیت! اولین بار بود که هیچ‌کس مرا با ظاهرم قضاوت نمی‌کرد و فقط با حرفم مرا می‌شنید و می‌شناخت. احساس جدید و خوشایندی داشتم. احساس میکردم در جمع کسانی قرار گرفته‌ام که اصیل‌تر و انسان‌تر از کسانی‌اند که خود را در محیط می‌بینند و بدون محیط و تعلقات و ارتباطاتش نمی‌توانند خود را بشناسند. آنها این موهبت را داشتند؛ فراغت نسبی از محیط، از آنها انسان‌های اصیل‌تری ساخته بود. مثلا سخنرانی که تمام شد از یکی از آنها که حافظ قرآن بود پرسیدم شما نور قرآن را دیده‌اید؟ با سرعت و قاطعیت گفت نور قرآن در قلبمه اگر نور قرآن نباشه نفس نمی‌تونم بکشم. یا محمد که سر سفره با ذوق و شوق عجیبی از آرزوی حورالعین می‌گفت و می‌خندید. با خنده‌اش همراه شدم و گفتم حورالعین فقط زن نیست ها! حورالعین یعنی چشم‌درشت که هم شامل زنان بهشتی می‌شود هم مردان بهشتی! پس زنان هم می‌توانند این دعا را کنند گفت چه بهتر، پس من یکی از آن چشم‌درشت‌ها می‌خواهم. تجسم کردم حتما خدا به جای عینک دودی درشتش، یک حوریه چشم‌درشت به او خواهد داد.. افطاری نابینایان، تجربه‌ای بود تا بفهمم چشم- همین چشم که نمی‌توانیم زندگی بدون آنرا تصور کنیم- یکی از مزاحمان جدی انسانیت و شرافت آدمیزاد است. تجربه‌ لذتبخشی بود تا به دیدنی‌هایم بصیرت و آگاهی بیشتری پیدا کنم و به این سخن امام رضا بیشتر ایمان بیاورم که «خوشبختی از آنِ کسی ست که قلبش به آن چیزهایی که می‌بیند مشغول و گرفتار نشود» ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📅 ۲۶ فروردین ۱۴۰۲ @abdollahemadi

#ضیافت_اخلاق_و_قرآن (۱۳) 🌻برگزاری نماز دست اندرکاران برگزاری یک مراسم می‌گویند: مراسم خوب، مراسمی است که تمام قسمت‌های آن، خوب برگزار شده باشد. 🔸خداوند، دهها بار در قرآن فرمود: اقیموا الصلوة: نماز را «برگزار» کنید. نگفت اقرئوا الصلوة. یا صلوا: یعنی نماز بخوانید. پس برگزاری نماز، یعنی: «درست انجام دادن همه بخش‌های آن» اگر می‌خواهید نمازتان خوب برگزار شود، به توصیه گردشگران حرفه‌ای عمل کنید؛ آنها معتقدند： [وقتی سیاحت می‌کنید، فقط به فکر رسیدن به مقصد نباشید. بلکه از همه مناظر و توقفگاه های بین راه لذت ببرید..] •• در رفتن به سمت خدا هم،_ یک بار که کار عجلگی نداشتید_، کمی بیشتر در سجده توقف کنید؛ فوق‌العاده زیباست... رکوع هم جای باصفایی ست... قنوت که دیگر عاالی ست.. ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📅 ۲۸ فروردین ۱۴۰۲ 𖧷- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -𖧷 پی‌نوشت: نور به قبر غزالی ببارد که مبحث ارتباط با خدا را وارد علم اخلاق کرد و علاوه بر فضایل، آنرا در کسب سعادت ضروری دانست. وی در کیمیای سعادت می‌گوید «اگر [خدای تعالی] چیزی دوست‌تر از [نماز] داشتی، فرشتگان خود را بدان مشغول داشتی، که ایشان همه اندر نماز باشند؛ گروهی اندر رکوع، و گروهی اندر سجود، و گروهی بر پای، و گروهی نشسته.» @abdollahemadi

#ضیافت_اخلاق_و_قرآن (۱۴) 🌻 دل‌سوزها به بهشت می‌روند خداوند مکالمه‌ای از بهشت را برای ما مخابره می‌کند که آنها از یکدیگر سوال می‌کنند. اما چه سؤالی؟ از جوابی که خدا نقل می‌کند بر می‌آید که محتوای این سؤال، احوال همدیگر در دنیا یا گذشته هم و علت بهشتی شدنشان باشد. خب چه جوابی می‌دهند؟ آنان در جواب، خود را به عنوان «مشفق در خانواده» معرفی می‌کنند و کلید بهشتی شدن خود را «شفقت در خانواده» و خانواده‌دوستی می‌دانند. مکالمه در سوره طور، آیات ۲۵-۲۶ نقل شده: وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ- قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِين مفهوم «شفقت» یعنی دلسوز باش، دلواپس باش، به فکر باش، توجه کن، خیرخواه باش. و «مُشفق» کسی است که به دیگری توجه می‌کند و در مورد او دل‌نگران است؛ نگران از آنچه ممکن است او را برنجاند یا نفعی که از دست او برود. آیا ما جزء مشفقان هستیم؟ آیا ما هم یکی از اعضای آن مکالمه بهشت خواهیم بود؟ یا شاید شریک مکالمه جهنمیان که بگویند ما در خانواده خود بی‌تفاوت بودیم، سرد بودیم، یخ بودیم، همه تلاش خود را برای نفع خانواده خود صرف نکردیم، در توسعه و شادی خانواده کم گذاشتیم! به فکر خودمان بودیم و دستی‌دستی، عزیزان خود را تباه کردیم! جان کلام: در حرارت خانواده دلت بسوزه، تا در حرارت آتش تنت نسوزه ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📅 ۲۹ فروردین ۱۴۰۲ @abdollahemadi

برخی میگویند هر وقت به حال کسی دلم سوخته، دلم سوخته از برخورداش. با اجازه بزرگترها اسم اینها را باید گذاشت دلسوزهای نامهربان! چون آدم مهربان که توقع نمی‌کند. آدم مهربان همدل است و احوال دیگران را درک می‌کند. دلسوزی، آداب و اصولی دارد که باید دانست. من در یک مقاله علمی، سعی کردم تعریفش کنم تا از رفتارهای مثلا دلسوزانه ولی غلط متمایز بشه 👇🏻

عنوان مقاله: تحلیل نقش دلسوزی هدایتگر اخلاق در متقاعدسازی مخاطب نویسنده: عبدالله عمادی، ماریه سیدقریشی آدرس مقاله: نشریه علمی پژوهشی اخلاق‌پژوهی، شماره ۵، زمستان ۱۳۹۸ آدرس اینترنتی: https://b2n.ir/x05177

به فرایند فهمیدن عمیق دین و به دست آوردن احکام و مقاصد دین، اصطلاحا «تفقه» یا «اجتهاد» گفته می‌شود. ببینیم قرآن در تک آیه ای که لفظ تفقه در آن آمده، چه معنا و مقصودی از اجتهاد در دین را مدنظر دارد؟ و اجتهاد در دین از دریچه این آیه به چه معناست؟ این آیه معروف است به آیه «نَفْر»..... @abdollahemadi

#ضیافت_اخلاق_و_قرآن (۱۵) 🌻 باقی بقایت «اگر می‌خواهی پس از مرگ فراموش نشوی، یا چیزی بنویس که قابل خواندن باشد یا کاری کن که قابل نوشتن باشد.» همینطور که داشت از در یخچال، بطری آبش را برمی‌داشت گفت: ولی برای من که مهم نیست اصلا! گفتم چی مهم نیست ؟ آب را سر کشید و گفت: اینکه بعد از مردنم به یادم باشند یا نه. تعجب کردم. چه حرف غیرمنتظره‌ای! چه نگاه رها و سیالی! فکر نمی‌کردم کسی با فراموش شدن در شلوغی تاریخ مشکلی نداشته باشد. با خودم گفتم خب شاید میل به نامدار بودن و فراموش نشدن، در واقع ادامه میل به بقاست؛ انسانی که دلش نمی‌آید عمرش به سر برسد، با این احساس و تمنا می‌خواهد خودش را در جهان ادامه دهد. به راحتی همان آب خوردن و با رهایی هر چه تمام، یخچال را بست و رفت. اما من حرفم را دوباره با خودم زمزمه کردم: «اگر می‌خواهی پس از مرگ فراموش نشوی، یا چیزی بنویس که آن را بخوانند یا کاری کن که از آن بنویسند.» احساس میکنم این میل به فراموش نشدن، برای حس بقای در این دنیا نیست بلکه به خاطر بقای در آن دنیاست اما چون این دنیا را به آن دنیا مربوط می‌دانیم، می‌گوییم اینجا یادی از ما بشود و لااقل خدابیامرزی به ما بگویند تا آنجا در حال ما اثری بگذارد. مفهوم باقیات‌الصالحات در ذهنم گل کرد و یاد آیه ۴۶ سوره کهف افتادم: المَالُ وَ البَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ البَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيرٌ أَمَلًا؛ اموال ‌و اولاد، زرق‌وبرق زندگی دنیاست. ازآن‌طرف، کارهای خوبِ ماندنی از نظر خدا ثواب ارزشمندتر و امیدبخشیِ بیشتری دارد. 🍁دوست دارم طوری زندگی کنم که مرا در شادی و نور جستجو کنند، نه در اندوه و تاریکی. دوست دارم آن روز که برای مرگم مجلس گرفتند، مجلس بزرگداشت و افتخار باشد نه مجلس ختم و عزا. می‌خواهم از امید بنویسم تا امیدبخش شوم. و از عشق لحظاتی بجا بگذارم که خون در رگ زمان جاری کند و از اخلاق، چنان مستی بیافرینم که هیچ خماری در پی‌اش نباشد. ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📅 ۳۱ فروردین ۱۴۰۲ @abdollahemadi

ای ماه باکلاس و ای ماه سادگی خوش بود زیر نور تو جریان زندگی با اینکه شور و شادی عید است در دلم، دلگیرم از نماندن تو مخلصت شوم از توجه همه عزیزانی که به یادداشت‌های قرآنی من توجه داشتند، سپاسگزارم. ۱۵ یادداشت با هشتگ #ضیافت_اخلاق_و_قرآن قابل دسترس و انتشار است. اگر احیانا دیدید بدون یادداشت‌های من قرآن نمی‌چسبد یا از دلتنگی‌شان خوابتان به هم خورده، حتما اطلاع دهید بعد از ماه رمضان هم ادامه بدهم تا خدای مشغول‌الذمبه شما نشوم. پیشاپیش عیدتان مبارک ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📸 فرزانه عمادی @abdollahemadi

🌻 آیا با عقل می‌شود عاشق شد؟ من عقل را مثل پاسبان خشک و خشنی نمی‌بینم که همیشه بالای سر آدم می‌ایستد تا چوب بر سرش بزند و به او راه و چاه نشان دهد. اگر به میل‌ها و هورمون‌های خودمان آگاه باشیم می‌توانیم بفهمیم عقل با آنهاست که گاهی سر ناسازگاری دارد. عقل هیچ وقت با عشق و عاطفه ناسازگاری نمی‌کند بلکه به کمکشان هم می‌آید. اصلا آدمی که در دنیا عاشق نشود عاقل نیست. فقط باید حوصله کند تا عواطف خردمندانه و انسانی‌اش از پس پستوی هیجان‌ها مثل یک خورشید فروزان خودش را بالا بکشد و بتابد. هیجان‌ها همان علائمی هستند که با دیدن شخص جذابی سریع در خودمان تجربه می‌کنیم: مثل تپش قلب، ترشح هورمونهای جنسی.. باید صبر کرد اینها کمی فروکش کنند و به حالت عادی بنشینید سر میز مذاکره، چایی بریزید و عقلتان را دعوت کنید. بنشینید همه چیز را حساب و کتاب کنید. «عقل عاشق»، یک توانمندی است که نشان می‌دهد عشق صرفا یک پدیده هیجانی نیست. به همین خاطر تنها افرادی به آن می‌رسند که از نظر تیپ شخصیتی، منطقی (رشنال) باشند نه هیجانی (اموشنال). یعنی افرادی که «من» نیرومندی دارند و در مقابل هوسها و وسوسه‌ها بهتر مقاومت می‌کنند. افرادی که کمتر احساساتی می‌شوند و بیشتر به واقعیت‌ها توجه دارند تا خواسته‌های خود. به همین خاطر وقتی وارد رابطه می‌شوند، فقط به منفعت شخصی خود توجه ندارند در نتیجه عواطف محکم و باثباتی دارند. 🔻خلاصه نازنین! عقل و دل همیشه دعوا داشته اند. اما من بینشان آشتی داده‌ام حالا که عاقلانه دوستت دارم. ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📸 فرزانه عمادی 📅 ۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ @abdollahemadi

🌻 نازک نارنجی چطور می‌شود که انسان_ این حیوان گل‌سرشت و زمخت_ آنقدرر نازک و شکننده می‌شود که از یک حرف ناگهان فرو می‌ریزد؟ چه اتفاقی در قلب انسان رخ می‌دهد که بلافاصله بدون لحظه‌ای درنگ، با مشاهده چیز ناخوشایند می‌رنجد؟ آیا زودرنجی چیز بدی ست؟ یا صرفا یک ویژگی شخصیتی و طبع فردی است؟ بعضی زودرنج ها خود را مثل گل لطیف توصیف می‌کنند و به خود می‌بالند که روحیه حساسی دارند و این دیگرانند که قدر لطافت آنها را نمی‌دانند و حساسیت آنها را درک نمی‌کنند! اما این واکنش را جدی ندانید! صرفا یک واکنش دفاعی است برای کم نیاوردن! تقریبا همه آنها از این صفت خود آزار می‌بینند و به هیچ وجه دوست ندارند زودرنج باشند. اغلب آنها اظهار می‌کنند که زودرنجی اصلا چیز خوبی نیست. بر این اساس می‌توان گفت زودرنجی- هر چه باشد؛ چه رذیله چه صفت منفی- نیاز به تغییر دارد. برای تغییر زودرنجی، در اولین گام باید دانست اصلا چرا بعضی‌ها زود می‌رنجند؟ چه می شود که میزان حساسیت آنها بالاست؟ برای فهم دلایل آن، سه فرض را تصور کنید: - اگر شما وسط بیابان برهوت باشید، کوچکترین صدا شما را می‌لرزاند که مبادا موجود خطری باشد. - اگر شما بین خود و دیگری یک نخ بسته و گره زده باشید، کمترین سستی در آن گره، شما را حساس می‌کند که مبادا گره باز شود و شما را جدا کند. - اگر بخواهید خانه خود را برای مهمان آماده کنید، چشم شما ریزترین آشغال و نامرئی‌ترین گَرد را می‌بیند که مبادا کم گذاشته شود و آبروی شما برود. این سه فرض روشن می‌کند که ریشه‌های زودرنجی، عبارت است از: [احساس تنهایی، ترس، تعلق و وابستگی، مهربانی، دقت و جزءنگری، داشتن استانداردها و ضوابط اخلاقی، مهرطلبی.] شاید ترکیب این عوامل زودرنجی را می‌سازد. پس زودرنج‌ها را بشناسیم؛ آنها لوس و بی‌جنبه نیستند بلکه در درون خود تنهایند، می‌ترسند، مهربانند، دقیقند، اخلاق‌مدارند، مهر و توجه را دوست دارند. 🔻در اخلاق اسلامی مفهومی هست به نام «حِلم». حلم یعنی شما انضباط روان داشته باشید در برابر هیجان خشم و احساسات به گونه ای که آرامش و سکونی را بدست آورید که مانع زود متأثر شدن شود. عنصر «زمان» در مفهوم حلم، تعیین‌کننده است به گونه‌ای که در حدیث معروف جنود عقل، ضد آن را «عجله» دانسته‌اند. پس انسان حلیم- صرف‌نظر از موضوع واکنش- کسی است که زمان واکنش خود را مدیریت می‌کند و بر آن تسلط دارد که کِی بشکند و واکنش نشان دهد. خلاصه آقا جدار قفسه سینه را می‌توان ضخیم کرد تا تیر حرفها دیرتر به قلب اصابت کند. دنیای امروز احتیاج به آدمهای پوست کلفت دارد. ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📅 ۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ @abdollahemadi