فلسفه تاریخ در غرب چگونه ممکن شده است؟ نخستین نمونه از چنین فلسفه‌ای را در «شهر خدا» نوشته الهی‌دان سرشناس مسیحی، سن آگوستین می‌یابیم. در این کتاب، تاریخِ آدمی از منظری مسیحی تفسیر شده است. این تفسیرِ مسیحی، متعارض با تصورات شرقی است که مبتنی بر پی‌درپی‌هم‌آییِ متناوب و همیشگیِ نابودی و احیای عالم است. آگوستین با بهره از نگرش مسیحیت نشان داد که تاریخ را جهتی است و سیر تاریخ به سوی این مقصدِ مقدّر، روان است. در این نگاه، حقیقتِ زمان، نه یک امر دورانی (دوری) بلکه امری خطّی است. #فلسفه_تاریخ_از_چشم‌انداز_مسیحی #ژاک_مارتین 🆔 @ETM313

مورخینِ خوب و شایسته، به فلسفه تاریخ نوعی عدمِ اعتماد طبیعی دارند. اما به راستی چرا چنین است؟ آنها در تجربه شخصی خود با رویدادهای تصادفی و محتمل و نیز پیچیدگی‌ها و عدم قطعیت‌ِ کار تاریخی و حتی آن خصلت درک‌ناپذیر بودنِ نسبی که تاریخ بدان دچار است، رویارو هستند. چه عاملی موجب می‌شود که مورخان به محض مواجه‌شدن با مفهوم فلسفه تاریخ چنان ناراحت و عصبانی شوند؟ آنها هنگامی به خشم می‌آیند که با جزمیتِ تحمل ناشدنیِ فلسفه‌هایی رویارو می‌شوند که ادعای عقلانی بودن دارند. #فلسفه_تاریخ_از_چشم‌انداز_مسیحی #ژاک_مارتین 🆔 @ETM313