از همان وقتی که راه افتادیم تا خود بافت توی ماشین خواب بودم. تنها چیزی که از جاده یادم می‌آید ماشین سفید رنگی بود که جاده را شکافت و رفت. مثل شهدای توی برزخ. وقتی رسیدیم و بیدار شدم زبانم عین چوب به سق دهانم می‌سایید. کمرم درد داشت. نمی‌توانستم تمام وزنم را روی کمر و لگنم بیندازم و مجبور بودم صاف بنشینم. مثل فنری که یکی از دورهایش ضعیف است و هر آن ممکن است دوتا شود و بپرد. اما کمر من نمی‌پرد. خودم می‌پرم. بگذریم. خانه‌ای که کارفرمای داماد گرامی به ما داده بود، خانه‌ی مادر خدابیامرزش بود. خانه‌ای که داشت بین وراث تقسیم می‌شد. حیاطی داشت سیمانی با باغچه‌ای در دو طرف. توی باغچه درخت‌های زردآلویی بود که برگ‌ها و شکوفه‌هاشان تازه سر از ساقه در آورده بودند. انتهای باغچه‌ی سمت چپ حوضی کم حمق بود به ابعاد یک تخت خواب. کَفَش پا که می‌گذاشتی برگ‌ها تا روی کفشت می‌آمدند. نیمی از حیاط سیمانی بود و نیمی دیگر که پله می‌خورد و می‌رفت بالا هم سیمانی. البته از آن سیمانی‌ها که تکه‌های نامنظم سنگ مرمر یا گرانیت را می‌چاپنند تویش. مثل نانی که فرو می‌شود توی پنیر خامه‌ای و نصفش از پنیر در نمی‌آید. درست در انتهای باغچه‌ی سمت راست، مقابل حوض، حمام و دستشویی بودند در کنار هم. روشور دستشویی بیرون، چسبیده بود به دیوار حمام. آینه‌ای به دیوار سیمانی آویزان بود. وارد خانه که شدیم، اولین چیزی که به ذهنم آمد تخت جمشید بود. ستونی درست وسط حال بود با نقش و نگار شیر. نمای ورودی پذیرایی مثل طاق بستان بود. دو طرفش هم سربازان، نیزه به دست روی دیوار بودند. روی تک تک دیوارهای خانه عقابی سفید در حال پرواز بود و اسب قهوه‌ای رنگی می‌خواست از چنگش فرار کند. اما نمی‌توانست. توی قابی که گچ‌اش کنده کاری شده بود، سه تا تابلو گذاشته بودند. یکی آیت الکرسی و یکی صلوات بر محمد(ص). یکی هم مادر پرستار دلم. دیواری که آنورش حیاط بود، دو تا پنجره کرم‌رنگ بود که تا سقف قد داشتند و می‌شد توشان نشست. توی پنجره‌ها پر بود از لوزی‌های فلزی که رنگشان پوست پوست شده بود.
کف حال تمامش موکت صورتی رنگ بود و یک قالی کرمان که رنگ قرمزش هنوز سر جاش بود. سقف هم یک پنگه سقفی مزین به خاموشی داشت که دور تا دورش لایه‌های نازک گچ از سقف جدا شده بود و مگس رویشان می‌نشست می‌ریخت. دور محدوده‌ی گچ‌های خراب هم با زنگ آهن مشخص شده بود.
هوای بافت سردتر از کرمان است. چند روز پیش از آن شب بافت برف آمده بود. اصلا آخرین برف‌های کرمان در بافت و بردسیر می‌بارد و در بهار آب می‌شود و هوا تا نیمه‌های بهار سرد است. می‌خواستم بروم توی ایتا اما دیدم نت ندارم...
#مهدینار✒️♣️
#شلم‌شوربا... با مزه‌ی بافت.
شاید
#قسمت_اول باشد.
@ezdehameeshgh
