#سالروز_جنگ_احد حماسۀ سعادت‌نامه از نظام استرآبادی منظومه‌ای مفصل از اواخر قرن دهم هجری است که تاریخ را از میلاد تا رحلت پیامبر(ص) در بحر هزج روایت می‌کند. کتاب حاضر بریده‌ای از این منظومه است که داستان جنگ احد را بازگو می‌کند. چند بیت از منظومه: علی آن صفدر میدان مردی دُرِ عالم‌فروز کان مردی هژبر بیشۀ گردان به هیجا حریف غالب مردان به هر جا درآمد در مقابل تیغ در دست سر ره بر عدوی کینه‌جو بست به حیدر طلحه* گفت: ای طالب رزم چرا کردی سوی مُلک عدم عزم؟ ز نام اصلی خویشم نشان ده تن خود را ز شمشیرم امان ده مرا گفت: ای لعین نحس‌فرجام علی بن ابی‌طالب بود نام بگفت: آری به غیر تو که آرد که سویم بهر هیجا روی آرد؟ تویی ای شرزه‌شیر ببرهنجار که سازی خصم را چون خاک ره خوار * طلحه بن ابی‌طلحه، پرچمدار کفار در جنگ احد صفحۀ کتاب سعادتنامه در سایت فهام: https://fahhaam.ir/product/saadatname/ 🟢🔵🔴🟡 فهام: فرهنگ. هنر. ادبیات. مذهب @fahhaam

#نیمایی #محمدعلی_بهمنی با ساعت دلم وقت دقیق آمدن توست من ایستاده‌ام: مانند تک درخت سر کوچه با شاخه‌هایی از آغوش با برگ‌هایی از بوسه با ساعت غرورم امّا! من ایستاده‌ام: با شاخه‌هایی از تابستان با برگ‌هایی از پاییز هنگام شعله‌ور شدن من هنگام شعله‌ور شدن توست ها ... چشم‌ها را می‌بندم ها ...گوش‌ها را می‌گیرم با ساعت مشامم اینک: وقت عبور عطر تن توست 📚شاعر شنیدنی‌ست، صص 102 - 103 🟢🔵🔴🟡 فهام: فرهنگ. هنر. ادبیات. مذهب @fahhaam

#نیمایی #علیرضا_قزوه امید نانی نیست آسیاب قلبم می‌چرخد! تنها برای آن که موی سرم سفید شود! 📚عشق علیه‌السلام، ص 7 🟢🔵🔴🟡 فهام: فرهنگ. هنر. ادبیات. مذهب @fahhaam

سروش مولانا تقدیم می‌کند: سوی جو آور سبو شرح لُب لباب مثنوی با تدریس: دکتر قربان ولیئی 🔹️این کلاس در سه دوره برگزار می‌شود‌: چشمه نخست (شریعت): ۲۰ نشست چشمه دوم (طریقت): ۱۰۰ نشست چشمه سوم (حقیقت): ۳۰ نشست ◽️اطلاعات ثبت‌نام در چشمه نخست (شریعت): زمان: چهارشنبه‌ها. یک هفته در میان اولین جلسه: چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ مکان: خانه اندیشمندان علوم انسانی ساعت: ۱۵ تا ۱۶:۳۰ نوع برگزاری: فقط حضوری قیمت تک‌جلسه: ۲۳۰هزار تومان قیمت کل چشمه نخست: ۴میلیون و ۶۰۰هزار تومان اگر کل دوره نخست را ثبت‌نام کنید، با احتساب تخفیف: ۳میلیون و ۵۰۰ هزار تومان دانشجویان با ارائه کارت دانشجویی و اعضای دایره همراهان سروش مولانا مثل همیشه از تخفیف ویژه برخوردارند. اطلاعات بیشتر برای ثبت‌نام: @sorooshemowlana

#قصیده #پروین_اعتصامی #ابوالفتح_حکیمیان روزگار حادثه و سختی ای دل عبث مخور غم دنیا را فکرت مکن نیامده فردا را کنج قفس چو نیک بیندیشی چون گلشن است مرغ شکیبا را بشکاف خاک را و ببین آن‌گه بی‌مهریِ زمانه‌‌ی رسوا را این دشت، خوابگاه شهیدان است فرصت شمار وقتِ تماشا را از عُمرِ رفته نیز شُماری کن مشمار جدی و عقرب و جوزا را دور است کاروان سحر زین‌جا شمعی بباید و این شب یلدا را در پرده صد‌هزار سیه‌کاری است این تند سیر گنبد خضرا را پیوند او مجوی که گم کرده است نوشیروان و هرمز و دارا را این جویبار خُرد که می‌بینی از جای کنده صخره‌ی صمّا را آرامشی ببخش توانی گر این دردمند خاطرِ شیدا را افسون فَسای افعی شهوت را افسار‌بند، مرکبِ سودا را پیوند بایدت زدن ای عارف در باغ دهر، حنظل و خرما را زاتش به غیرِ آب فرو ننشاند سوز و گداز و تندی و گرما را پنهان هَگِرز می‌نتوان کردن از چشمِ خلق، قصه‌ی پیدا را دیدارِ تیره‌روزی نابینا عبرت بس است مردم بینا را ای دوست تا که دسترسی داری حاجت برآر اهل تمنا را زیراک جُستن دلِ مسکینان شایان سعادتی است توانا را از بس بخفتی، این تنِ آلوده آلود این روان مصفّا را از رفعت از چه با تو سخن گویند نشناختی تو پستی و بالا را مریم بسی به نام بُوَد لیکن رتبت یکی است مریم عذرا را بشناس ای کا راهنوَر دستی پیش از روش درازی و پهنا را خود‌رای می‌نباش که خود‌رایی راند از بهشت، آدم و حوا را پاکی گزین که راستی و پاکی بر چرخ برفراشت مسیحا را آن‌کس ببُرد سود که بی‌اندُه آماج گشت فتنه‌ی دریا را اوّل به دیده روشنیی آموز زان پس بپوی این ره ظلما را پروانه پیش از آن‌که بسوزندش خرمن بسوخت وحشت و پروا را شیرینی آن‌که خورد فزون از حد مستوجب است تلخی صفرا را ای باغبان، سیاه خزان آمد بس دیر کِشتی این گل رعنا را بیمار مُرد بس‌که طبیب او بی‌گاه کار بست مداوا را علم است میوه شاخه‌ی هستی را فضل است پایه مقصد والا را نیکو نکوست، غازه و گلگونه نَبود ضرور، چهره‌ی زیبا را عاقل به وعده‌ی بره‌ی بریان ندهد ز دست، نُزل مُهنّا را ای نیک، با بدان منشین هرگز خوش نیست وصله جامه‌ی دیبا را گردی چو پاکباز، فلک ببندد بر گردن تو عِقدِ ثریا را صیاد را بگوی که پَر مشکن این صیدِ تیره‌روزِ بی‌آوا را ای آن‌که راستی با من آموزی خود در رَهِ کج از چه نهی پا را؟ خون یتیم درکشی و خواهی باغ بهشت و سایه‌ی طوبی را نیکی چه کرده‌ایم که تا روزی نیکو دهند مزد عمل ما را انباز ساختیم و شریکی چند پرودگار صانعِ یکتا را برداشتیم مهره‌ی رنگین را بگذاشتیم لولو لالا را آموزگارِ خلق شدیم امّا نشناختیم خود الف و با را بت ساختیم در دل و خندیدیم بر کیشِ بد برَهمن و بودا را ای آن‌که عزم جنگ یلان داری اوّل بسنج قوت اعضا را از خاک تیره لاله برون کردن دشوار نیست ابر گُهرزا را ساحر، فسون و شُعبده انگارد نور تجلّی و ید بیضا را در دام روزگار ز یکدیگر نتوان شناخت پشه و عنقا را در یک ترازو از چه رَه اندازد گوهر‌شناس، گوهر و مینا را؟ هیزم هزار سال اگر سوزد ندهد شمیمِ عودِ مُطرّا را بر بوریا و دلق، کس ای مسکین نفروخته است اطلس و خارا را ظلم است در یکی قفس افکندن مردارخوار و مرغ شکرخا را خونِ سر و شرارِ دلِ فرهاد سوزد هنوز لاله‌ی حمرا را پروین به روزِ حادثه و سختی در کار بند، صبر و مُدارا را 📚دیوان پروین اعتصامی، صص ۳۹ _ ۴۲ 🟢🔵🔴🟡 فهام: فرهنگ. هنر. ادبیات. مذهب @fahhaam