فراتر از مخرج مشترک مگر دشمن چه می‌خواهد! جز ناامید کردن مردم؟ جز به جان هم انداختن مردم؟ جز بدبینی به مسئولین؟ جز بی‌اعتمادی به نظام؟ جز دوقطبی‌های مضحک و کثیف؟ جز اتهام‌زنی؟ جز توهین و افترا؟ دشمن همین‌ها را می‌خواهد، درست است؟ خب همین‌ها را عده‌ای ریشو، مدعی، با اسم و رسم دار، استاد، هیئت علمی دانشگاه، عمامه به سر و غیره دارند انجام می‌دهند که! تازه همۀ اینها را با اسم «من انقلابی‌ام»، «صریح هستم»، «محافظه‌کار» نیستم، انجام می‌دهند. آن یکی‌شان می‌آید و در تلویزیون بدون سند و مدرک اتهام اخذ رشوه به نمایندۀ مجلس می‌زند و بعدش هم بدون خجالت برای مجلس لیست می‌دهد! هنوز جای خنجری که زده خوب نشده که به آقای شیخ کاظم صدیقی تهمت می‌زند. اگر همان ابتدا که افترا زد همگی به جای تشویق او را «هو» می‌کردند، جرأت این گنده‌گویی‌های بعدی را پیدا نمی‌کرد. آن دیگری‌شان نوک پیکانش قالیباف است و مجلس. چشمانش را می‌بندد و هرچه به دهانش می‌آید می‌گوید و هرچه به قلم، می‌نویسد. «انقلابی‌های حداقلی»، «ناانقلابی‌ها»، «پدرخوانده‌ها»، «کیف‌کش‌ها»، «اشراف» و... بخشی از عبارت‌های پرمهرشان! است. آن یکی به اسم دفاع از رهبری، دفتر رهبری را متهم به «تحریف مکرر و چندباره رهبری» می‌کند! بعد اینها همه خود را انقلابی هم می‌دانند. به‌خدا بعضی‌شان اگر جرأت می‌داشتند رهبری را هم می‌زدند. کما اینکه شاهد بودم در تعبیر رهبری نسبت به مجلس که گفت: «این مجلس انقلابی است»، موضع خلاف گرفتند. آقایان کجا می‌روید؟ مخرج مشترک پیش‌کش، شما خواسته یا ناخواسته، بدانید یا نه، رسماً پیاده‌نظام دشمن شده‌اید. کارتان از مخرج مشترک با دشمن فراتر رفته! کلاه‌تان را بالاتر بگذارید و ببینید دارید چه می‌کنید! امثال «مهدی نصیری»ها هم با عنوان انقلابی و دفاع از ارزش‌های انقلاب و صراحت در انتقاد و انقلابیِ حداکثری و مطالبه‌گری آمدند، ولی بعد سر از ناکجاآباد درآوردند! دست بردارید، ادامه ندهید، توبه کنید. این ره که تو میروی به ترکستان می‌رود. این اداها و مسخره بازی‌ها را کنار بگذارید. راستی اینقدر مرد هستید که بنشینید و ثمرۀ کارهای‌تان را حساب کنید؟ ببینید شما چه دردی را درمان کردید؟ کدام حرکت انقلاب را سرعت بخشیدید؟ جلوی کدام منکر را گرفتید؟ جز این است که خودتان مروج بزرگ‌ترین منکرات شدید؟ همان رهبرِ مظلومی که شما داعیه‌دار دفاع از او هستید، گفت: «حرف حقی که پازل دشمن را کامل می‌کند را نگویید»! به همین جمله چقدر عمل کردید؟ تازه سلمنا که حرف‌های شما حق باشد که بسیاری‌اش نیست. فرمود اگر حرف حقی هم داری که آن حرف، پازل دشمن را تکمیل می‌کند، نگو، ساکت شو. سکوت تو حق را قوی‌تر می‌کند. اما کلامِ حق تو، حق را ضعیف‌تر! کاش «یؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَیكْفُرُ بِبَعْضٍ» نبودید. کاش این‌قدر فهم داشتید که چه کلامی را چه زمانی، با چه مخاطبی و با چه ادبیاتی بگویید! پس کی قرار است مسائل را اصلی و فرعی کنید؟ کی بناست اهم و مهم کنید؟ چرا صراحت‌تان را به رخ دشمن اصلی نمی‌کشید؟ چرا شمشیرتان را به صورت او نمی‌زنید؟ دلم بیشتر از شما، برای آنهایی می‌سوزد که شما را باور دارند و دنبال شما راه افتاده‌اند. دلم برای آن جوانان مظلومی می‌سوزد که گرفتار اوهام و کج‌فهمی‌های شما شده‌اند. یکی از همین‌ها آمده به بخشی از وصیت‌نامۀ امام استناد کرده و باز نسخۀ جدید پیچیده! آخر آقای حسابی وصیت‌نامۀ امام سراسر ضد توست، در مقابل توست! وصیت‌نامه را از اول تا آخر بخوان! صاحب آن وصیت‌نامه سال‌ها امثال بازرگان و بنی‌صدر و منتظری و غیره را تحمل کرد به خاطر مصالح اقوی و اعظم! شماها می‌توانید از این کارها بکنید؟ قلب‌تان چنین سعه‌ای دارد؟ آدم این کارها هستید؟ آنچه ما از رفتار شما می‌بینیم با آنچه از امام خواندیم و شنیدیم خیلی فاصله دارد، حالا خود دانید! @fakhrian_ir

حق نداریم بیان کنیم به اخلاق خودمان برسیم؛ به اخلاق خودمان برسیم. اخلاق اهمیتش از عمل هم بیشتر است. فضای جامعه را فضای برادری، مهربانی، حسن ظن قرار بدهیم. من هیچ موافق نیستم با اینکه فضای جامعه را فضای سوءظن و فضای بدگمانی قرار بدهیم. این عادات را از خودمان باید دور کنیم. اینکه متأسفانه باب شده که روزنامه و رسانه و دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های گوناگون ارتباطی - که امروز روزبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌روز هم بیشتر و گسترده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر و پیچیده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر می‌شود - روشی را در پیش گرفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند برای متهم کردن یکدیگر، این چیز خوبی نیست؛ این چیز خوبی نیست، دل ما را تاریک می‌کند، فضای زندگی ما را ظلمانی می‌کند. هیچ منافات ندارد که گنهکار تاوان گناه خودش را ببیند، اما فضا، فضای اشاعۀ گناه نباشد؛ تهمت زدن، دیگران را متهم کردن به شایعات، به خیالات. همین جا من این را هم بگویم: اینکه در دادگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها - که در تلویزیون هم پخش می‌شد - از قول یک متهمی چیزی راجع به یک کس دیگری گفته می‌شود، من این را بگویم که این، شرعاً حجیت ندارد. بله، متهم هرچه دربارۀ خود در دادگاه بگوید، این حجت است. اینکه بگویند در دادگاه دربارۀ خودش اگر اعترافی کرد، حجت نیست، این حرف مهملی است، حرف بی‌ارزشی است؛ نه، هر اقراری، هر اعترافی، شرعاً، عرفاً و در نزد عقلا در یک دادگاه در مقابل دوربین، در مقابل بینندگان میلیونی که متهم علیه خود بکند، این اعتراف مسموع است، مقبول است، نافذ است؛ اما علیه دیگری بخواهد اعترافی کند، نه، مسموع نیست. فضا را نباید از تهمت و از گمان سوء پُر کرد. قرآن کریم می‌فرماید: «لو لا اذ سمعتموه ظنّ المؤمنون و المؤمنات بانفسهم خیرا»(۱) وقتی می‌شنوید که یکی را متهم می‌کنند، چرا به همدیگر حسن ظن ندارید؟ تکلیف دستگاه اجرایی و قضایی به جای خود محفوظ است. دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های اجرائی باید مجرم را تعقیب کنند، دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های قضائی باید مجرم را محکوم و مجازات کنند؛ با همان روشی که ثابت می‌شود و در قوانین اسلامی و قوانین عرفی ما هست و هیچ هم در این زمینه نباید کوتاه بیایند؛ اما مجازات مجرم که از طرق قانونی جرم او ثابت شده است، غیر از این است که به گمان، به خیال، به تهمت، یکی را متهم کنیم، بدنام کنیم، توی جامعه دهن به دهن بگردانیم. اینکه نمی‌شود. این فضا، فضای درستی نیست. یا دیگران - خارجی‌ها، بیگانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، تلویزیون‌های مغرض - علیه کسی یا کسانی حرفی بزنند، ادعا کنند که اینها فلان جا خیانت کردند، فلان جا خطا کردند؛ ما هم عین همان را پخش کنیم. این، ظلم است؛ این، مورد قبول نیست. رسانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بیگانه کِی دلشان برای ما سوخته است؟ کِی خواسته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند حقائق در مورد ما روشن بشود؟ که در این مورد بیایند حقیقت را گفته باشند! می‌گویند، حرف‌هایی می‌زنند، ادعاهایی می‌کنند. نباید گفت اینها شفافیت است. این، شفافیت نیست؛ این، کدر کردن فضاست. شفافیت معنایش این است که مسئول در جمهوری اسلامی عملکرد خودش را به طور واضح در اختیار مردم قرار بدهد؛ این معنای شفافیت است، باید هم بکنند؛ اما اینکه ما بیاییم این و آن را بدون اینکه اثبات شده باشد، بگیریم زیر بار فشار تهمت و چیزهایی را به آنها نسبت بدهیم که ممکن است در واقع راست باشد، اما تا مادامی که ثابت نشده است، ما حق نداریم آن را بیان کنیم؛ این آن را متهم کند، آن این را متهم کند؛ از رسانۀ بیگانه - رسانۀ مغرض انگلیس - شاهد برایش بیاوریم، بعد هم یک نفر از آن طرف پیدا بشود و کل نظام را به اموری که شایستۀ نظام اسلامی نیست و نظام اسلامی شأنش بسیار بالاتر است از این چیزهائی که بعضی به نظام اسلامی نسبت می‌دهند، متهم بکند، این اشکال بر آنها بیشتر هم وارد است. تهمت زدن به یک شخص گناه است، تهمت زدن به یک نظام اسلامی، به یک مجموعه، گناه بسیار بزرگتری است. ۱. سورۀ نور، آیۀ ۱۲ رهبر انقلاب در خطبه‌های نماز عید سعید فطر ۱۳۸۸٫۰۶٫۲۹ @fakhrian_ir

این بیانات تکلیف همه را مشخص می‌کند.

امامِ ضربه‌گیر مهم‌ترین کارکرد «امام» تنظیم‌گری و محرکیت است. تنظیم جامعه، تنظیم مردم. حرکت دادن مردم به سمت ارزش‌ها و اهداف. طبیعتاً او بهتر از همه، موانعی که در مسیر هست را می‌شناسد. او بهتر از بقیه اقتضائات حرکت در یک مسیر طولانی را بلد است. او مثل یک ناخدای کاربلد عمل می‌کند، حواسش به همه‌جا و همه‌چیز و همه کس هست. به موقع هشدار می‌دهد، به موقع انگیزه می‌دهد، به موقع تشویق می‌کند، به موقع تشر می‌زند و در صورت لزوم تنبیه هم می‌کند. او اهل «تکرار» مکررات نیست، بلکه چون میدان را می‌شناسد، تمام گفته‌های او دقیق و نقطه‌زن است. توجه به نقشۀ او موجب پیشرفت و بی‌توجهی به آن ما را عقب می‌اندازد. در این میان، عده‌ای به جای آنکه خود را با شاقولِ امام تنظیم کنند، امام را با خواسته‌های خود می‌سنجند. او را به «آنچه می‌فهمند» تطبیق می‌دهند. در اینجا امام می‌شود «ضربه‌گیر» اینها. پشت برش‌هایی از الفاظ و عبارات امام قایم می‌شوند تا بتوانند به خواسته‌هایشان برسند. البته اشتباه نشود! خواسته‌های اینها لزوما دنیا و پول و زر و منصب و مقام نیست. گاهی خواسته‌هایشان خیلی رنگ و لعاب مقدسی هم دارد. از قضا گاهی عناوین خواسته‌هایشان همان مطالبات امام است، لکن با قالبی که اینها دوست دارند. با چهارچوبی که اینها تشخیص می‌دهند. یعنی اینها تمامِ امام را یا نمی‌خواهند یا قبول ندارند. اینها بخشی از امام را می‌پسندند. آن بخشی که طبق میل اینهاست. مثل بعضی از دورو بری‌های امیرالمومنین علیه‌السلام که همه‌چیزِ علی را نمی‌خواستند. آن‌قدر «عدالت» را نه! آن‌قدر «توجه به تقوا و معنویت» را نه! آن‌قدر «عقلانیت» را نه! یک علیِ معمولیِ یه ذره بهتر از بقیه! آن علی‌ای را می‌خواستند که بتوانند از قِبَل او به آنچه می‌خواهند برسند! اینها شعارهای امیرالمومنین را هم داد می‌زدند اما نه همۀ شعارها را و نه همیشه! ملاک خودشان بودند نه «امام». چون تاریخ تکرار می‌شود پس می‌توان همان دست از آدم‌های عجیب اما به ظاهر دوست‌دار امیرالمومنین را هم الآن دید. @fakhrian_ir

بازهم مردم! فرمود حرف نوی ما برای جهان «مردم‌سالاری دینی» است. آنچه انقلاب ما را از همۀ انقلابی‌های دیگر متمایز می‌کند همین دو کلمه است. مردم و دین. از بن دندان معتقد است که مردم اصل‌اند و همه‌کاره و مشکل‌گشا. فرمود باید به مردم تکیه کرد و ظرفیت و ابتکارات مردمی را به میدان آورد. فرمود دولت بایستی مردمی باشد. فرهنگ را مردمی می‌داند. معتقد است فرهنگ یعنی ذهنیت‌های مردم و بایستی فرهنگ‌سازی به‌دست مردم باشد. سیاست را هم مردمی می‌داند. اقتصاد هم که جای خود. اما چرا مردم؟ چون هم آنها همه کاره‌اند و هم زورِ بازویشان از همه کس و همه چیز بیشتر است. مردم انقلاب را به‌وجود آوردند. مردم یعنی مردم. همه در نهضت مشارکت کردند، خُرد و کلان، زن و مرد، باسواد و بی‌سواد. جنگ را مرد پیروز کردند. مردم یعنی همه. از چمران تا برونسی. از فهمیده تا پیرمرد ریش سفید. حتی زنان و دختران در پشت جبهه و گاه در خط مقدم. چون همه آمدند و امام رحمه‌الله همه را پذیرفت و کسی را کنار نگذاشت، کسی را بی‌نقش رها نکرد، اتفاق‌هایی افتاد که جهان انگشت به دهان ماند. نه پیروزی در نهضت معمولی بود و نه پیروزی در جنگ. عامل پیروزی، ارادۀ مردمِ خداباور بود. فرمود اگر در اقتصاد عقبیم و مشکل داریم، چون مردم آنجا حضور ندارند. حضوری مثل حضور در نهضت و جنگ. فرمود مدل مدیریت در جنگ را بایستی در عرصۀ مدیریت کشور بیاوریم. آن الگو، الگویی است که هم منحصر به فرد است و هم امتحان پس داده و هم موفق. الگو، الگوی تکیه به فکر، اراده، ابتکار، قدرت و خواست مردم است. الگویِ حساب کردن روی مردم. آنجا که مردم کنار زده شدند، کشور عقب ماند، پیشرفت متوقف شد. این همه مسجد و حسینیه و هیئت و مدرسه و بیمارستان را چه کسانی ساختند؟ مردم. در سیل و زلزله چه کسانی آمدند؟ مردم. آنانکه مردم را فقط برای رأی دادن می‌خواهند یا نادان‌اند یا خائن. یا نمی‌دانند که نبایستی کارکرد مردم را در سیاست آن‌هم فقط در انتخابات خلاصه کرد. یا چون می‌خواهند بخورند و ببرند، حضور مردم را مانع می‌دانند. اما برای آنان که کشور مهم است و پیشرفت، نیک روشن است که بدون مردم نمی‌توان پیش رفت. فرمود با مطالعه به این نتیجه رسیده‌ایم که کلید حل مشکلات اقتصادی «تولید» است. البته نه با حرکت معمولی که بایستی «جهش» در تولید داشته باشیم و چون این کار سخت است، بزرگ است، جز «مردم» کسی نمی‌تواند آن را انجام دهد. این کار، کار دولت و امثال آن نیست. کار، کارِ خود مردم است. مردم و باز هم مردم. @fakhrian_ir

خدیجه علیهاالسلام آمد در خط مقدمِ نقشۀ خدا که توسط پیامبر بایستی اجرا می‌شد. این بانو حاشیه‌نشینِ رسالت پیامبر نبود. او فقط یک همسر نبود، که فرمانده لشکر رسول‌الله بود. خدیجه کبری نشان داد که می‌توان زن بود اما در اوج معنویت و تقوا هم بود، می‌توان زن بود اما در حرکت‌های بزرگ اجتماعی، نقش تعیین‌کننده داشت، می‌توان زن بود اما همه، از زن و مرد، به فهم تو، به دقت تو، به جهاد تو، به زهد تو، به تقوای تو، به حضور به موقع تو، رشک برند. خدیجه علیهاالسلام عیار زن بودن را بالا برد، به زن شرافتی دیگر بخشید، زن را از انزوای منفعلانه خارج کرد و او را به یک عنصر فعال و اثرگذار مبدل کرد. نگاه‌ها و ذهنیت‌ها به زن را عوض کرد. نشان داد از زن‌ کارهایی برمی‌آید که از صد مرد نه! @fakhrian_ir

🔸«اسرائیل تنها» عنوان جلد آخرین شماره مجله اکونومیست است که به انزوای رژیم صهیونیستی در جهان اشاره دارد. 🔸تصویر پرچم رژیم صهیونیستی بر شاخه‌ای نازک در طوفان، شکنندگی وضعیت اسرائیل پس از طوفان‌الاقصی را نشان می‌دهد که تنها به کمک آمریکا سرپا مانده است.

🔴 فرزند شهید سعید علیدادی: اسرائیلی‌ها بابامو تو خواب شهید کردند، ببینید اینا چقدر ترسو هستند!

اسرائیل «رفتنی»ست و اما مردم غزه گرسنه و تشنه. کربلای دیگری‌ست غزه. زنان و کودکان محاصره شده در چنگال خون‌آشام‌های وحشی و وحشی‌تر از آنها، دولت‌مردان آمریکا و اذنابشان و البته بعضی از حکام بی‌غیرت عرب. خبر طبخ غذا توسط ایران در غزه، چند روزی‌ست منتشر شده. ایران مثل همیشه این‌بار در جنگِ گرسنگی که در یک جنگ تمام‌عیار آتشین متولد شد، در کنار مردم مقاومِ غزه خواهد بود. ما پارۀ تن اسلام را فراموش نمی‌کنیم. ما مهم‌ترین مسألۀ امروز بشریت، یعنی غزۀ مظلوم و اما مقتدر را از یاد نخواهیم برد. ما با «مقاومت» فلسطین هستیم. ما در کنار همۀ مردم فلسطین و امروز در کنار مردم بی‌پناه غزه می‌مانیم. ما با شماییم... مردم عزیز ایران می‌توانند کمک‌های نقدی خود به مردم مظلوم فلسطین را به شماره حساب 99999 و شماره کارت 6037997544999999 نزد بانک ملی و یا به شماره حساب 4101034741999998 و شماره کارت 6367957078758336 نزد بانک مرکزی و یا از طریق شماره‌گیری کد دستوری #5*112* واریز کنند. @fakhrian_ir

عصر خدا راهپیمایی روزِ قدس امسال می‌تواند ضربۀ کاری‌تری بر پیکر بی‌رمق صهیونیست‌ها وارد کند. این رژیم غاصب و منحوس در «طوفان‌الاقصی» ضربه فنی شد. در باتلاق مقاومت گیر افتاده و نه راه پیش دارد و نه پس. آنها امروز تنهاتر از همیشه‌اند. و این است پایان ظلم و غصب! کشتی تمدن غرب در حال افول و غرق شدن است و سگ هارشان در منطقه زودتر غرق می‌شود. آیندۀ جهان بزودی جور دیگری خواهد بود. ما قطعاً با یک #نو_جهان طرفیم. در جهان جدید، جایی برای وحشی‌گری‌های وحشی‌های کروات‌دار و ادکلن زده نیست. در جهان نو، آدم‌ها دیگر تحمل «لیبرال دموکراسی» دروغین را نخواهند داشت. دیگر مردم حالشان از این پولدارهای مکار و خدعه‌گر دنیا به هم می‌خورد. مردم دنیا بعدِ شرق مادی، دلشان به غرب مادی خوش بود که دیدند نه از اینها هم آبی برایشان گرم نمی‌شود. سال‌هاست که عبور از غرب شروع شده. غرب دیگر آن غربِ گذشته نیست. نقاب‌ها افتاد، آبرویشان رفت. کلک‌هایشان را همه فهمیدند. حالا دیگر نوبت «اسلام» است. نوبت دین است. «عصر خدا» با تولد انقلاب اسلامی شروع شد و روز به روز دارد بیشتر پیش می‌رود. آینده، آیندۀ آزادی و عدالت و معنویت خواهد بود و این سرنوشت حتمی آیندۀ جهان است. «وَ نُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ». ارادۀ تکوینی خدا در ضمن ارادۀ تشریعی مؤمنان در حال تحقق است و هیچ مفرّی از این آیندۀ محتوم نیست. امروز مومنان سهم زیادی در سرعت بخشی به افول تمدن غرب دارند. تمام شد دوران گردن‌کشی طواغیت و سلطه‌گران! #نو_جهان #عصر_خدا #ارادۀ_مومنان @fakhrian_ir

این اندیشه، ظرفیت تمدن‌سازی دارد... @fakhrian_ir