🎞 نقد فیلم 🎞نام فیلم:کیک محبوب من 🎞نویسنده و کارگردانی مشترک : مریم مقدم و بهتاش صناعی ها ✅ کیک محبوب من فیلمی درباره موضوعات مرتبط با انسان بودن، تنهایی و تلاش برای یافتن گذشته‌ای است که خاطرات جوانی خوشایندی را در آن تجربه شده است. در ضمن این فیلم به درک زنانه و مردانه از تنهایی،گذشته و شیوه‌هایی برای بازیابی گذشته و پر کردن تنهایی نیز پرداخته شده است. تنهایی مسأله مهین و فرامرز است که به نوعی یادآور میهن و ضرورت فرا-مرزی نیاز به باهمبودگی موثر و مفرح است. مسأله فیلم سالمندی و تنهایی به عنوان امری متأخر و دستاورد دوران مدرنی است که والدین و فرزندان را در فاصله‌های مکانی و زمانی متفاوتی قرار می دهد. تنهایی ارمغان محتمل مادری فرزندار و مرد بدون فرزندی است که در نهایت با کنار هم آمدن آن‌ها حل می‌شود. البته در این فیلم سفارشی ساخت و بدون مجوز، تمامی این مناسبات به وضعیت‌های سیاسی نیز گره خورده که اصل ماجرا را در بخش‌های مختلفی به حاشیه برده است. ادامه دارد... ✍️دکتر سمیه خراسانی #رویداد_خانواده #نقد_فیلم #کیک_محبوب_من @familyevent

🎞نقد فیلم 🎞نام فیلم:کیک محبوب من 🎞نویسنده و کارگردانی مشترک : مریم مقدم و بهتاش صناعی ها ✅ تنهایی قابل انکار نیست. نیاز انسانی با هم بودن با اولویت و برجستگی با همبودگی دو جنس مخالف هر اندازه انکار شود در نهایت با یک تلنگر ساده می‎تواند انسان تنها را به زانو درآورده و ناگهان او را در مصمم به یافتن راهی برای پایان دادن به آن می‎سازد. مهین، زن همسر از دست داده ای که سی سال است تنها زندگی را می گذراند، ناگهان در یک دورهمی زنانه با اشاره تفریحی یکی از مهیمانان خود را در موقعیت پیدا کردن یک جفت می‎یابد. از نزدیکی جسمی به پیرمردی در نانوایی که از او اجتناب می‎کند تا آرایش کردن و لاک زدن و بازگشت به مکان های قدیمی که در دوران جوانی ایام مفرحی را در آن گذرانده است. مکانهایی که امکان یافتن جفتی شبیه خود را برای او محتمل می‎کند. اما هیچ چیز شبیه گذشته نیست؛ مهین نمی‎داند چطور با بارکد باید سفارش بدهد؛ کافه گلاسه دیگر سرو نمی‎شود و کارگردان در اشاره ای مغرضانه و غیر واقعی به جای صدای موسیقی که معمول هر کافی شاپی است ،بخصوص که در هتلی معروف و پر رفت آمد( هتل آزادی) باشد، صدای اذان را پخش می‎کند تا حجم تغییر را نشان دهد. مهین مطمئن می‎شود که امیدی به یافتن خاطرات قدیمی آنجا وجود ندارد. دو تلاش او برای یافتن یک همراه تنهای دیگر در این بخش به پایان می‎رسد و به نوعی او را از بازیابی گذشته ناامید می‎کند. ادامه دارد... ✍️دکتر سمیه خراسانی #رویداد_خانواده #نقد_فیلم #کیک_محبوب_من @familyevent

🎞نقد فیلم 🎞نام فیلم:کیک محبوب من 🎞نویسنده و کارگردانی مشترک : مریم مقدم و بهتاش صناعی ها ✅مهین ناامید از گذشته‌ای که تکرار نخواهد شد، به سمت دوستانش باز می‌گردد. دوستی که حاضر نمی شود با او برای ناهار بیرون برود. مهین تنها به گردشی کوتاه می‌رود که باز هم نویسنده آن را با ارائه تصاویری از گشت ارشاد آلوده می‌سازد. اما میز غذا نجات بخش است. غذا همواره می‌تواند نویدی برای گردهمایی باشد. غذا افراد را در لذت مشترکی قرار می‌دهد و همچنان یکی از منابع احساس فرح است. حضور مهین تنها، با نگاه خریدار به پیرمردهای حاضر در رستوران که باز هم نویسنده سفارشی نویس آن را با مکالمه‌ای در مورد وضعیت ناخوشایند زندگی، اعتراض و مرگ، تاریک می‌کند، مهین را در مواجه با فرامرزی قرار می‌دهد که در ضمن گفتگو با مردان دیگر متوجه تنهایی و محل کار او می‌شود. مهین با فرامرز آشنا می‌شود؛ به تجویز دوستانش صندلی جلو می‌نشیند و زندگی گذشته کم کم نمایان می شود. مهین لبخند می‌زند و احساس همسر بودن را به خوبی در چهره‌اش نمایش می‌دهد. گفتگوها راحت و صمیمی‌تر می‌شود و مهین از فرامرز دعوت می‌کند به خانه اش بیاید؛ البته با رعایت اصول امنیتی برای یک زن و مرد هفتاد ساله که دور از ذهن و غیرقابل پذیرش است. ✍️دکتر سمیه خراسانی #رویداد_خانواده #نقد_فیلم #کیک_محبوب_من @familyevent

🎞نقد فیلم 🎞نام فیلم:کیک محبوب من 🎞نویسنده و کارگردانیِ مشترک : مریم مقدم و بهتاش صناعی ها ✅ ورود فرامرز به خانه مهین بازگشت به زمانی بود که مهین در هتل و کافه و پارک به دنبال آن بود. مهین حالا می تواند لباس‌های زیبایی که از سفر دختران خارج نشینش در کمد دارد بپوشد و فرامرز با تعجب و لبخندی از دیدن او جوانتر شود. میزبانی مهین در بازیابی و خلق گذشته در زمان حال، با حضور یک شیشه نوستالژیک شراب قرمز آغاز می‌شود و با کیک محبوبش پایان می‌یابد. مهین برای فرامرز آشپزی می‌کند تا غذای خانگی بخورد و در هر وعده ای که در این زمان کوتاه، با هم غذا یا میوه می‌خورند شراب به نشانه تکمیل خوشی مصرف می‌شود. فرامرز روشنایی را به باغچه کوچک مهین باز می‌گرداند به مثابه ضرب المثل معروف که مرد چراغ خانه است و نبودش زندگی زن را تاریک و تکراری می‌کند. فرزند شاید بتواند جای مرد و شوهر رفته را پر کند اما اشاره سیاسی فیلم به اینکه نسل جوان قرار و دلیلی برای ماندن در ایرانی، در چنین وضعیتی ندارد، مادر را تنها گذاشته اند و مادر هم برای حفظ مایملکی که در این مملکت بی قانون نشان داده شده که هر غیبتی می‌تواند به تصاحب آن منجر شود( اشاره به مصادره های اوایل انقلاب) در این مملکت ماندگار شده است و در نهایت اینکه اینجا خانه‌اش است؛ روزگار و جوانی اش اینجا گذشته: کجا باید برود با این همه خاطره؟ ✍️دکتر سمیه خراسانی #رویداد_خانواده #نقد_فیلم #کیک_محبوب_من @familyevent

🎞نقد فیلم 🎞نام فیلم:کیک محبوب من 🎞نویسنده و کارگردانی مشترک : مریم مقدم و بهتاش صناعی ها ✅رقص مهین و فرامرز از جمله صحنه‌های تأمل برانگیز فیلم است. مهین لباس‌هایی را که کسی را نداشت برایش بپوشد و جایی را نداشت که برای رفتن آن‌ها را استفاده کند برای فرامرز می‌پوشد و فرامرز نیز با صداقتی ناشی از پیری یا ترفندی باقی‌مانده از جوانی، از زیبایی زنی هفتاد ساله‌ای که نشانه‌های گذر عمر حتی در کندی قدم برداشتنش نیز آشکار است، تعریف می‌کند و مهین نیز بدون تردید آن را می‌پذیرد. موسیقی حتما قدیمی است و مرد زن خندان می‌رقصند. اثرات مستی در حرکاتی که گاه از کنترل خارج می‌شود نمایان می‌شود و دو انسان تنها خوشحال از یافتن یکدیگر دقایقی را به جوانی پرتاب می‌شوند. اما خستگی پیری و گذشت عمر واقعی‌تر از خوشگذرانی جوانی است و آن‌ها را وادار به نشستن می‌کند. لحظات پس از رقص اکنون به آخر مسیر صمیمت زن و مردی می‌رسد که چند ساعتی بیشتر از آشنایی شان نگذشته است. اکنون به خلوت خصوصی یکدیگر وارد می‌شوند و در نهایت آنان را به سمت حمام گرفتن مشترکی می‌برد. تنهایی واقعیتی سهمگین تر از آن است که فرتوتی جسم، شکل و شمایل و هیکلی که گذران زمان نشانه‌های آشکاری بر آن بجا گذاشته است را مانع صمیمیت جسمی بداند. دو روح جوان و مشتاق همصحبتی، در دو جسم زمانزده زنده است و مهین و فرامرز را علی‌رغم تردید در مورد زیبایی و نازیبایی جسمی کنار یکدیگر قرار می‌دهد؛ و البته در این میان دلگرمی های فرامرز در راضی کردن مهین بی تاثیر نیست. ✍️دکتر سمیه خراسانی #رویداد_خانواده #نقد_فیلم #کیک_محبوب_من @familyevent