دیشبی که سر سفره افطار تنها بوده‌ایم یا با رفیق هایمان سرگرم بگو و بخند و حتی تا سحر که با یک موسیقی ملایم زنگ هشدار بیدار شده‌ایم و شاید مهم ترین سوال آن لحظه‌مان این بوده که حالا چه بخوریم؟ یا بعد سیری سر سفره که برای مدتی به دیوار خیره شده‌ایم تا اذان بدهند و بعد که توی رخت خواب به آنی خوابمان برده یا با فکر اینکه فردا کجا بروم و چه بپوشم چشممان را روی هم گذاشته ایم؛ یک گوشه از این وطن پر از زخم، کسانی بی‌صدا جان سپردند؛ برای آرمانشان،برای اعتقادشان، و برای امنیتمان… شادی روحشان دقیقه ای فکر کنیم و دقیقه ای فاتحه بخوانیم و عمری بدویم ان‌شاالله… #چابهار