_

۵:۴۲ بامداد؛ ساعت به وقتِ اندیمشک... این طلایه‌دارِ هزار‌تکه‌یِ هزار شهیدِ فسرده روان، که سالهاست عطر خونین حلقوم دریده شده‌اش ایران را مست میکند.. این جانبازِ جانساز که سالهاست با دردهایش سوخته و ساخته و دم نزده! این پیرِ زنده که زنده کرده جانِ پیران‌ را... کاش مرا از قلبش دور نکند...

به فارسی تکلم کنیم🤝

توی کانال کمیل که قدم میزنی دیواره‌های کانال رد دست زائراست... به امید اینکه یه تیکه از استخون یه شهید پیدا کنن...

زندگی بی‌شهدا...

نفْسِ ما گولمون زد .. .

مگه میشه شلمچه بیای و چادرت خاکی نشه..

کجایی آقا مهدی؟

راستش باید اعتراف کنم، طلاییه عجب طلاییه...

آقا مهدی! امروز خاک‌های طلاییه رو جا به جا میکردم شاید اثری ازت پیدا شه، نبودی... آقا مهدی! کجایی؟ صدامونو میشنوی؟ ما چیزایی که تو دیدی رو ندیدیم، ولی اینجا جای باصفاییه...بیا تماشا کن! از چشم ما تماشا کن... چشمای ما کوره اما تماشا کن ببینی داریم میسوزیم از نبودت... آقا مهدی! ما رو مهمون ابدیِ طلاییه کن. آقا مهدی، یه نگاهیم به ما بنداز...

برایِ طلائیه‌یِ عزیزم... برای آقا مهدی... برای آقا ابراهیم...

میخانه را نبستند جام مرا شکستند دیگر پس از شهیدان عمرم ثمر ندارد...