محراب عاشق کاشی به کاشی عشق را لاجرعه می‌نوشید صدها غزل در قلب او از شوق می‌رویید محراب در عمق زمین بالاتر از بالا از آسمان هم آسمان‌تر بود بی‌تردید حیدر می‌آمد کاشی قلبش جلا می‌یافت حیدر می‌آمد ناگهان محراب می‌خندید مردم! اگر مهمانتان هر شب علی باشد این حال محراب غزل را خوب می‌فهمید محراب می‌داند فقط، شب‌ها علی تا صبح از ملک ری تا مکه را میداد، می‌بخشید هل یرحم المرزوق الّا رازق او می‌خواند رزق از زمین و آسمان بر شهر می‌بارید باران دخیل التماسش را به چشمش بست وقتی که اشک از گوشه‌ی چشم علی غلطید * -بارانی‌ام حال دلم اصلا به سامان نیست بر من بتاب امشب کمی یا ایها الخورشید.... پ.ن۱: خیلی تلاش کردم ولی اونی که میخواستم نشد، خب الکن و لالم نباید از خودم توقع بیجا داشته باشم... شعر از: زهرا رجبی ( #ضاقَ‌صَدری )

اونایی که رفتن معراج الشهدا میدونن...

نفس‌های آخر ماه‌رمضون، یاد نفس‌های آخر تو افتادم... جای شلوغ آدم نمیتونه خوب نفس بکشه، مخصوصا اگه نفس‌های آخرش باشه... دورت بگردم نکنه نفس‌های آخرمون دور از شلوغی حرم تو باشه، بذار ما هم لحظه‌های آخر سخت نفس بکشیم... #عزیزِعراقیِ‌من

اونایی که رفتن نهر خیِّن می‌دونن..!

غمِ غروبِ آخرین روزِ رمضانِ هزار و چهارصد و چهل و پنج*

ماه شوالم مثل فروردین ماست، همونقدر طولانی🚶‍♂

امسالم که فطریه‌مون گردن بابامون بود.

اسم دلتنگیِ آدمای احساساتی، دلتنگی نیست؛ مرگه!

اونایی که رفتن حسینیه‌ی تخریب میدونن:)💔.

پاشیم بریم نماز🚶‍♂ التماس دعا

یه زمانیم هر روز میومدیم حرمت دورت بگردم، نگیر ازمون لحظات خوبمونو... #رحمت‌الله

ذهن یه شاعر: