زندگینامه شهید چمران: ✅مصطفی چمران در سال 1311 در تهران، خیابان پانزده خرداد، بازار آهنگرها، سرپولک متولد شد. ✅ در رشته الکترومکانیک دانشگاه تهران تحصیل کرد. ✅با استفاده از بورس تحصیلی شاگردان ممتاز به امریکا اعزام شد و پس از تحقیقات‌علمی در جمع معروف‌ترین دانشمندان جهان در دانشگاه کالیفرنیا و معتبرترین دانشگاه امریکا –برکلی- با ممتازترین درجة علمی موفق به اخذ دکترای الکترونیک و فیزیک پلاسما گردید. ✅ در کلاس تفسیر قرآن مرحوم آیت‌ الله طالقانی، در مسجد هدایت، و درس فلسفه و منطق استاد شهید مرتضی مطهری شرکت داشت. ✅و از اولین اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران بود. در مبارزات سیاسی دوران مصدق از مجلس چهاردهم تا ملی شدن صنعت ‌نفت شرکت داشت. ✅ به از قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، همراه بعضی از دوستان مؤمن و هم‌فکر، رهسپار مصر شد و مدت دو سال، در زمان عبدالناصر،‌ سخت‌‌ترین دوره‌‌های چریکی و جنگ‌های پارتیزانی را آموخت و به عنوان بهترین شاگرد این دوره شناخته شد و فوراً مسئولیت تعلیم چریکی مبارزان ایرانی به عهده او واگذار شد. ✅او به کمک امام موسی‌ صدر، رهبر شیعیان لبنان، حرکت محرومین و سپس جناح نظامی آن، سازمان «امل» را براساس اصول و مبانی اسلامی پی ‌ریزی نمود. ✅شهیدچمران با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران، بعد از 23 سال هجرت، به وطن باز گشت. همه تجربیات انقلابی و علمی خود را در خدمت انقلاب گذارد و همه تلاش خود را صرف تربیت اولین گروه‌‌های پاسداران انقلاب در سعدآباد کرد. ✅در شغل معاونت نخست‌ وزیر در امور انقلاب شب و روز خود را به خطر انداخت و با فرماندهی دکتر چمران در عرض 15 روز شهرها و راه‌ها و مواضع استراتژیک کردستان به تصرف نیروهای انقلاب اسلامی درآمد و کردستان از خطر حتمی نجات یافت. ✅چمران بعد از این پیروزی بی‌نظیر به تهران احضار شد و از طرف رهبر عالیقدر انقلاب، امام‌خمینی(ره)، به وزارت دفاع منصوب گردید. ✅شهید مصطفی چمران در اولین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی، از سوی مردم تهران به نمایندگی انتخاب شد. ✅وی سپس به نمایندگی رهبر کبیر انقلاب اسلامی در شورای عالی دفاع منصوب شد. ✅ ستاد جنگ‌های نامنظم را در اهواز تشکیل داد. ✅یکی از کارهای مهم و اساسی او از همان روزهای اول، ایجاد هماهنگی بین ارتش، سپاه و نیروهای داوطلب مردمی بود که در منطقه حضور داشتند. ✅در جبهه‌ سوسنگرد، رشادت‌های زیادی را از خود نشان داد و از ناحیه پا به شدت مجروح شد، مدتی در بیمارستان بود، او دیگر نمی ‌توانست سکون را تحمل کند و با چوب زیربغل به پاخاست و بازهم آماده رفتن به جبهه شد. ✅بالاخره در سی ‌و یکم اردیبهشت ماه سال شصت، با یک حمله هماهنگ و برق‌ آسا، ارتفاعات الله ‌اکبر فتح شد که پس از پیروزی سوسنگرد بزرگترین پیروزی تا آن زمان بود. ✅پس از فتح سوسنگرد و ارتفاعات الله اکبر، فتح دهلاویه، در نوع خود عملی جسورانه و خطرناک و غرورآفرین به فرماندهی شهید چمران بود. نیروهای مؤمن ستاد پلی بر روی رودخانه کرخه زدند، پلی ابتکاری و چریکی که خود ساخته بودند. از رودخانه عبور کردند و به قلب دشمن تاختند و دهلاویه را به یاری خدای بزرگ فتح کردند. این اولین پیروزی پس از عزل بنی ‌صدر از فرماندهی کل قوا بود که به عنوان طلیعه پیروزی‌‌های دیگر به حساب آمد. ✅شهید چمران در خط مقدم جبهه سوسنگرد، در نزدیک‌ترین نقطه به دشمن، پشت خاکریزی ایستاد و به رزمندگان تأکید کرد که از این نقطه که او هست، دیگر کسی جلوتر نرود، چون دشمن به خوبی با چشم غیرمسلح دیده می ‌شد. 🥀خمپاره‌ها در اطراف او به زمین خوردند و با اصابت یکی از خمپاره‌ های صدامیان، یکی از نمونه‌ های کامل انسانی که مایه مباهات خداوند است، یکی از شاگردان متواضع علی(ع) و حسین(ع) به ملکوت اعلی پیوست. 🌸شادی ارواح مطهر شهدا صلوات🌸

"حضرت امام خمینی" رحمه‌الله یک روز پس از شهادت دکتر "مصطفی چمران" در صبح یکم تیرماه هزار و سیصد و شصت در حسینیه جماران درباره این شهید سخن گفتند.

🔊 منو دریاب آقا به کرمت محتاجم... #مدح_امام_رضا #سید_مجید_بنی_فاطمه

حلقه حاجات ما پنجره فولاد رضاست... 🌸عیدتون مبارک🌸

🗽 در جمهوری اسلامی ایران 6 تا 12 تیرماه را به عنوان هفته حقوق بشر آمریکایی نامگذاری کرده‌اند. با بررسی حوادث و اتفاقات سالهای گذشته پی می‌بریم که در این رویدادهای تلخ و ضد انسانی این هفته بیشترین نقش و تاثیرگذاری مربوط به آمریکا بعنوان یکی از بازیگران نظام بین الملل و مداخله‌گر در امور دیگران است. برای درک بیشتر موضوع شاید بهتر است بدانیم علت نامگذاری این هفته بنام "حقوق بشر آمریکایی" از سوی مؤسسات مردم نهاد (NGO) و برخی مؤسسات و سازمانهای رسمی و غیر رسمی به این دلیل است که در تاریخ تحولات و حوادث بیش از سه دهه از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به مواردی بر می‌خوریم که نقش و میدان‌داری واشنگتن به طور مستقیم و غیرمستقیم در این حوادث مشهود است. حوادث مهم این هفته می تواند چنین مواردی از تحولات ایران باشد: - 6 تیر 1360 سوء قصد و ترور نافرجام به جان رهبر معظم انقلاب توسط گروه تروریستی فرقان - 7 تیر 1360 بمب‌گذاری و انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی توسط منافقین - 7 تیر 1366 بمباران شیمیایی سردشت توسط صدام و مورد حمایت واشنگتن - 8 تیر 1360 ترور محمود کچویی رئیس زندان اوین توسط منافقین - 11 تیر 1360 ترور شهید آیت الله صدوقی امام جمعه یزد توسط منافقین - 12 تیرماه 1367 شلیک موشک به هواپیمای ایرباس ایران توسط ناو آمریکایی و شهادت 290 مسافر و خدمه آن حال با نگاهی به حوادث فوق به این نکته مهم پی می‌بریم که جنایات یاد شده در برخی موارد با واسطه همانند اقدام سازمان منافقین و برخی بی‌واسطه مانند حمله موشکی به ایرباس ایران توسط آمریکا انجام شده‌است. 🔥🗽🔥

گزارشی کوتاه از ماجرای ترور 6 تیر 1360 چهار پنج روز از عزل بنی‌صدر می‌گذشت. جنگ با عراق و شورش منافقین بعد از اعلام جنگ مسلحانه با جمهوری اسلامی، بحث داغ محافل بود. آیت‌الله خامنه‌ای که از جبهه‌ها برگشته و خدمت امام رسیده بودند، بعد از دیدار، طبق برنامه‌ی شنبه‌ها، عازم یکی از مساجد جنوب‌شهر برای سخنرانی بودند. خودرو حامل آیت‌الله خامنه‌ای که از جماران حرکت می‌‌کرد، آن روز مهمان ویژه‌ای داشت؛ خلبان عباس بابایی که می‌خواست درد دل‌هایش را با نماینده‌ی امام در شورای عالی دفاع در میان بگذارد. آن‌ها نیم‌ ساعت زودتر از اذان ظهر به مسجد ابوذر رسیدند و گفت‌وگوشان را در همان مسجد ادامه دادند.‌ نماز ظهر تمام شد. آقا رفتند پشت تریبون. نمازگزاران همان‌طور منظم در صفوف نماز نشسته بودند. پرسش‌های نوشته‌ی مردم را به سخنران می‌دادند. آقا در سخنرانی مقدمه‌ای ‌چیدند تا به این‌جا ‌رسیدند که: «امروز شایعات فراوانی بین مردم پخش شده و من می‌خواهم به بخشی از آن‌ها پاسخ بدهم.» بین جمعیت ضبط صوتی دست به دست شد تا رسید به جوانی با قد متوسط و موهای فری و کت و پیراهن چهارخانه و صورتی با ته‌ریش مختصر که آن روزها کلیشه‌ی چهره‌ و تیپ خیلی از جوان‌ها بود. خودش را رساند به تریبون. ضبط را گذاشت روی تریبون؛ درست مقابل قلب سخنران. دستش را گذاشت روی دکمه‌ی Play. شاسی تق تق صدا کرد و روشن نشد؛ مثل حالت پایان نوار، اما او رفت. یك دقیقه نگذشت که بلندگو شروع کرد به سوت کشیدن. آقا همین‌طور که صحبت می‌کردند، گفتند: «آقا این بلندگو را تنظیم کنید.» بعد خودشان را به سمت چپ کشیدند و از پشت تریبون کمی عقب آمدند و به صحبت ادامه دادند: «در زمان امیرالمؤمنین، زن در همه‌ی جوامع بشری -نه فقط در میان عرب‌ها- مظلوم بود. نه می‌گذاشتند درس بخواند، نه می‌گذاشتند در اجتماع وارد بشود و در مسائل سیاسی تبحر پیدا بکند، نه ممکن بود در میدان‌های... انفجار! آقا که هنگام سخنرانی رو به جمعیت و پشت به قبله بودند، با یک چرخش 45 درجه‌ای به طرف چپ جایگاه افتادند. اولین محافظ خودش را بالای سر آقا رساند. مسجد کوچک بود و همان یك محافظ، به تنهایی تلاش كرد كه آقا را بیاورد بیرون. امام جماعت، متحیر وسط مسجد مانده بود. چشمش به یك ضبط صوت ‌افتاد كه مثل یک کتاب، دو تکه شده بود. روی جداره‌ داخلی ضبط شكسته، با ماژیک قرمز نوشته بودند «عیدی گروه فرقان به جمهوری اسلامی». سمت راست بدن پر از ترکش بود و قطعات ضبط صوت. قسمتی از سینه کاملاً سوخته بود. دست راست از کار افتاده بود و ورم کرده بود. استخوان‌های کتف و سینه به راحتی دیده می‌شد. 37 واحد خون و فراورده‌های خونی به آقا زدند. این همه خون، واکنش‌های انعقادی را مختل ‌کرد. دو سه بار نبض افتاد. چند بار مجبور شدند پانسمان را باز کنند و دوباره رگ‌ها را مسدود کنند. کیسه‌ها‌ی خون را از هر دو دست و هر دو پا به بدن تزریق ‌می‌كردند، اما باز هم خون‌ریزی ادامه داشت. یک‌دفعه یکی از دکترها دست از کار کشید. دستکشش را درآورد و گفت: «دیگر تمام شد.» بی‌راه نمی‌گفت؛ فشار تقریباً صفر بود. یکی دیگر از دکترها به او تشر زد که چرا کشیدی کنار؟ فشار کم‌کم بالا آمد و دوباره شروع کردند. دکترها می‌گفتند آقا چند مرتبه تا مرز شهادت رفته‌ و برگشته. یک‌بار همان انفجار بمب بود، یك‌بار خون‌ریزی بسیار وسیع و غیر قابل کنترل بود، یك‌بار هم جمع شدن پروتئین‌ها در ریه و حالت خفگی. همه‌ی این‌ها گذشت، اما بیمار تب و لرز شدیدی داشت. دکتر باقی روی سطحی از پوست بدن کار می‌کرد كه برای ترمیم و پیوند به قسمت‌های آسیب‌دیده برداشته بودند. زخم‌ها زیاد بودند. بحث دکترها این بود که بالاخره تکلیف این دست چه می‌شود؟ شکستگیش رو به بهبود بود، ولی هیچ‌ علامت حرکتی نداشت. چند نفر از جراحان و ارتوپدها بحث می‌کردند که دست قطع شود یا بماند. امام مرتب پیغام می‌دادند و از اطرافیان می‌پرسیدند كه: «آقاسیدعلی چطورند؟» آقا فرمودند: بشکست اگر دل من به فدای چشم مستت سر خمّ می سلامت شکند اگر سبویی حالشان بهتر بود، اما هنوز قضیه‌ی هفتاد و دو تن را نمی‌دانستند. خیلی از چهره‌های انقلاب برای عیادت می‌آمدند، اما آقا مرتب از شهید بهشتی می‌پرسیدند: «چرا همه می‌آیند، اما ایشان نمی‌آید؟» شک کرده بودند که یک خبرهایی هست. به هر حال اسم همه شهدا و جریان دفتر حزب را برای آقا بیان کردند. *** شیرینی عیدی گروهک فرقان، به کام مردم نشست. هر وقت كه در حزب جلسه بود، آقا آخرین نفری بود که از حزب می‌آمد بیرون.

بخشی از اولین مصاحبه حضرت آیت الله خامنه‌ای در بیمارستان پس از حادثه ترور