#غدیر_حکومت_امامت (۱) رهبر معظم انقلاب دنیای اسلام که در زمان پیامبر اکرم بالنسبه وسعتی پیدا کرده بود، شاهد یک امر بسیار مهمی بودند و آن اعلام جانشینی امیرالمؤمنین بود. قضیه‌ی حادثه‌ی #غدیر را فقط شیعه نقل نکردند، محدثین اهل سنت و بزرگان اهل سنت هم بسیاری این حادثه را نقل کردند، ولی فهم آنها از مسئله گاهی متفاوت است؛ اما اصل این حادثه در بین مسلمین جزو مسلّمات محسوب می‌شود. این حادثه که تعیین جانشین برای پیغمبر در ماه‌های آخر زندگی ایشان -تقریباً هفتاد روز به پایان زندگی پیغمبر- بود، رخ داده است و در حقیقتِ خود نشان‌دهنده‌ی اهمیت مسئله‌ی #حکومت و #سیاست و #ولایت امر امت اسلامی از نظر اسلام است. اینکه امام بزرگوار ما و پیش از ایشان بسیاری از بزرگان فقها بر روی مسئله‌ی وحدت دین و سیاست و اهمیت مسئله‌ی حکومت در دین تکیه می‌کردند، ریشه‌اش در تعالیم اسلام و از جمله در درس بزرگ #غدیر است. این اهمیت موضوع را میرساند. همه‌ی مردمانی که از واقعه‌ی #غدیر_خم این معنا را می‌فهمند -یعنی ما شیعیان و حتی بسیاری از غیر شیعه که همین معنا را احساس کردند یا درک کردند از قضیه‌ی #غدیر- بایستی در همه‌ی دوران‌های تاریخ اسلام توجه کنند به اینکه مسئله‌ی حکومت یک مسئله‌ی اساسی و مهم و درجه‌ی اول در اسلام است؛ نمی‌شود نسبت به مسئله‌ی حکومت و حاکمیت بی‌اعتناء و بی‌تفاوت بود. نقش حکومت‌ها هم در هدایت مردم یا در گمراه کردن مردم امری است که تجربه‌ی بشر به آن حکم می‌کند. اینکه در نظام جمهوری اسلامی -چه در قانون اساسی، چه در بقیه‌ی معارف جمهوری اسلامی- این همه بر روی مسئله‌ی مدیریت کشور اسلامی تکیه می‌شود، به خاطر همین ریشه‌ی بسیار عمیق و عریقی است که در اسلام نسبت به این قضیه هست. این یک نکته است که نباید از نظر دور باشد. ۸۷/۹/۲۷

💠هدف قیام امام حسین (علیه‌السّلام) چه بود؟ «دوست دارند چنین بگویند که حضرت خواست حکومت فاسد #یزید را کنار بزند و خود یک حکومت، تشکیل دهد. این هدفِ قیام ابی‌عبداللَّه علیه‌السّلام بود. این حرف، نیمه‌درست است؛ نمیگویم غلط است. اگر مقصود از این حرف، این است که آن بزرگوار برای تشکیل حکومت قیام کرد؛ به این نحو که اگر ببیند نمیشود انسان به نتیجه برسد، بگوید نشد دیگر، برگردیم؛ این غلط است... در نقطه مقابل، گفته میشود: نه آقا، #حکومت چیست؛ حضرت میدانست که نمیتواند حکومت تشکیل دهد؛ بلکه اصلاً آمد تا کشته و #شهید شود!... این حرف را هم، ما در اسناد و مدارک اسلامی نداریم که برو خودت را به کام کشته شدن بینداز. ما چنین چیزی نداریم... به طور خلاصه، نه میتوانیم بگوییم که حضرت قیام کرد برای تشکیل حکومت و هدفش تشکیل حکومت بود، و نه میتوانیم بگوییم حضرت برای شهید شدن قیام کرد... هدف، عبارت شد از بازگرداندن جامعه‌ی اسلامی به خطّ صحیح. چه زمانی؟ آن وقتی که راه، عوضی شده است و جهالت و ظلم و استبداد و خیانتِ کسانی، مسلمین را منحرف کرده و زمینه و شرایط هم آماده است... #امام_حسین قیام کرد تا آن واجب بزرگی را که عبارت از تجدیدبنای نظام و جامعه‌ی اسلامی، یا قیام در مقابل #انحرافات بزرگ در جامعه‌ی اسلامی است، انجام دهد.»

بنده دلم می‌خواهد این جوانان و دانشجویان ما؛ چه دختر، چه پسر، و حتی دانش‌آموزان مدارس، روی این ریزترین پدیده‌های سیاسیِ دنیا فکر کنند و تحلیل بدهند. گیرم که تحلیلی هم بدهند که خلاف واقع باشد؛ باشد. خدا لعنت کند آن دست‌هایی را که تلاش کرده‌اند و می‌کنند که قشر جوان و دانشگاه ما را غیر سیاسی کنند. 🔻 کشوری که جوانانش سیاسی نباشند، 🔻 اصلاً در باغ مسائل سیاسی نیستند، 🔻 مسائل سیاسی دنیا را نمی‌فهمند، 🔻 جریان‌های سیاسی دنیا را نمی‌فهمند و تحلیل درست ندارند، ⁉️ مگر چنین کشوری می‌تواند بر دوش مردم، #حکومت و #حرکت و #مبارزه و #جهاد کند؟! بله، اگر حکومت استبدادی باشد، می‌شود. حکومت‌های مستبد دنیا، صرفه‌شان به این است که مردم، سیاسی نباشند، مردم درک و تحلیل و شعور سیاسی نداشته باشند. ⁉️ اما حکومتی که می‌خواهد به دست مردم، کارهای بزرگ را انجام دهد، نظام را می‌خواهد با قدرت بی‌پایان مردم، به سرمنزل مقصود برساند و مردم را همه‌چیزِ نظام می‌داند، مگر مردمش، به‌خصوص جوانان، و بالاخص جوانانِ دانشجویش، می‌توانند غیر سیاسی باشند، مگر می‌شود؟! عالِم‌ترین عالِم‌ها و دانشمندترین دانشمندها را هم، اگر مغز و فهم سیاسی نداشته باشند، دشمن با یک آبنبات‌تُرش می‌تواند به آن‌طرف ببرد؛ مجذوب خودش کند و در جهت اهداف خودش قرار دهد. این نکات ریز را، باید جوانان ما درک کنند. ۱۳۷۲/۸/۱۲