#خطرات‌شهید‌مجید‌بقایی راوي: حميد تنهائيان در سال 48 و49 بنده وآقا مجيد كوچك بوديم هر دو از دانش‌آموزان مدرسه اميركبير و از اعضاي يك كلاس بوديم قرار شد تا صبح جمعه‌اي به روستاي (برج بموني آقا) برويم. با كمبود دوچرخه روبرو شديم عادت هم نداشتيم كه به كسي رو بزنيم و وسيله نقليه‌اش را به صورت قرض بگيريم كم‌كم مي‌خواستم منصرف بشوم و آن روز قيد تفريح را بزنم صبح زود كسي در زد. در را كه باز كردم آقا مجيد را سوار بر دوچرخه‌اش ديدم من نيازي به آن ندارم. گفتم: شما از كجا متوجه شديد؟ گفت: خوب فهميدم. به هر حال محبت كرد و دوچرخه اش را به من داد و رفت ما هم به اتفاق بعضي از دوستان به روستاي برج رفتيم ولي شكسته شدن (شافت) دوچرخه در موقع بازگشت حالم را گرفت و من را شرمنده كرد به شهر برگشتيم غروب كه به در خانه آقا مجيد رفتم گرفته و خجالت زده بودم و گفتم: آقا مجيد (شافت) دوچرخه شكست او كه حالت مرا دريافته بود ولي مي‌خواست كه مرا از شرمسازي رها كند آگاهانه و با سخني صميمانه گفت: نه خودش شكسته بود. من را با بهت زدگي برجاي خود رها كرد و خداحافظي نمود و وارد منزل شد. کانال رسمی شهید مجید بقایی #سردار_سرلشکر_شهید_مجید_بقایی @farmandemajid https://eitaa.com/joinchat/2782331172C961681c03d