لطفاً بس!! ماجرا #کف_خیابان نیست 🔸برای تحلیل اغتشاشات اخیر، اگر کف خیابان متوقف شویم دچار یک خطای تودرتو و فاحش شدیم. ماجرای اغتشاشات اخیر با همه نمونه‌های گذشته متفاوت است و مهم‌ترین تفاوت آن سهم و نقش پلتفرم‌هاست. 🔹شبکه‌های اجتماعی تنها آتش‌بیار و معرکه‌گیر نبودند، بلکه #آتش‌ساز بودند. شبکه‌های اجتماعی تنها محلی برای قرار و مدار اغتشاش نبوده و نیست. شبکه‌های اجتماعی تنها محلی برای پوشش گسترده اغتشاشات نیست. تنها برای اطلاع‌رسانی شبکه برانداز نیست. برای خبر راست و دروغ نیست؛ از این نگاه‌های سنتی و بسیط خارج شویم. 👈 #این_شبکه‌ها، #همۀ_اغتشاشات_است؛ نه جزءِ وابسته و ضمیمه. گذشت روزگاری که رسانه صرفاً جهت اطلاع‌رسانی بود.  🔺نقش کلیدی و نهایی رسانه، ساخت تصویر در ذهن است و برای ساخت تصویر، فراتر از هشتگ‌سازی، نیازمند رویدادسازی است و لذا رویداد را ساختند تا تصویر را بسازند. 🔺هرکس در شبکه‌ها می‌چرخید احساس می‌کرد #شهر در کنترل تروریست‌های وطنی است و حال آنکه درواقع خبری نبود جز گروه‌های کوچک پراکنده و محلی که دانسته و ندانسته آمده بودند تا حلقه‌های تصویر ذهنی را تکمیل و نهایی کنند. ⭕️ متأسفانه هنوز یک نگاه ساده‌اندیشانه درباره عصر پلتفرم وجود دارد، که سیستم حکمرانی در کشور ما را دچار برآوردهای کج و معوج کرده است. #استقلال_حاکمیتی و قدرت حکمرانی در حال صدمه دیدن جدی است. خیال می‌کنند پلتفرم یک ابزار اطلاع‌رسانی صرف است؛ خیال می‌کنند ابزار سرگرمی است؛ خیال می‌کنند جزء و گوشه‌ای از زندگی است. خیال می‌کنند مردم تنها اوقات فراغت با پلتفرم می‌گذرانند. ⭕️ #آقایان_مسئول! پلتفرم،  همۀ زندگی است. خود زندگی است. مجاز نیست؛ واقعیت است. متوجه باشیم درباره چه چیز حرف می‌زنیم. ارادۀ انسان‌ها از ذهن آغاز می‌شود و پلتفرم در نقطه شروع ارادۀ انسان‌ها قرار گرفته است. ذهن را دستکاری می‌کند. رفتارها را رها کنید و ببینید چه چیز رفتار را می‌سازد. جنگ در ذهن است نه در کف خیابان. کف خیابان نشانه است و آیت، که بدانید در ذهن‌ها چه خبر است. پلتفرم‌ها تنها در ایام اغتشاش فعال نبودند. اساساً پروژۀ اغتشاشات اخیر، برای این روزها و چندروز پیشتر نیست. پروژۀ مستمر اهریمن است. یک سناریوی همیشگی که پایان نیز ندارد. بهوش نباشیم، زین پس چنین صحنه‌هایی را کف خیابان باید بیشتر بشماریم. 🔹اما سناریویی که اهریمن بر پلتفورم سوار کرده است چیست؟ 1⃣ تعمیم شتابزده و استقرای ناقص از مشکلات کشور. یعنی چی؟ یعنی به‌صورت مداوم و روزانه نقاط ضعف و ریز و درشت را به کل حاکمیت تعمیم دهد. چنانچه مخاطب در بلندمدت احساس کند با حاکمانی مواجه‌اند که با او دشمنی دارند. این پروژه، حس انتقاد او از وضع موجود را تبدیل به نفرت و خشم می‌کند. مشکلاتی که با هر فراز و نشیبی درحال اصلاح است و هرچه باشد ناشی از خیانت حاکمان نیست؛ چه آن‌که حاکم کسی نیست جز مردم. 👈 امّا این گام فریبنده یک حلقه تکمیلی کم دارد. مخاطب باید در واقع نیز احساس کند این حس درونی آدم‌ها درحال تبدیل به یک کنش بیرونی است؛ آن‌هم یک کنش همگانی. اگر این کنش بیرونی و همگانی را باور کند پروژه مسخ تکمیل می‌شود و او نیز به خیابان خواهد آمد و بی‌آن‌که بداند چه شده و به چه باید اعتراض کند و مطالبه‌اش چیست، می‌شود کلوخ‌انداز و آتش‌بیار و خدای نکرده آدمکش. 2⃣ پس حلقۀ دوم، رویدادسازی است؛ تا پروژه طراحی شده در ذهن کامل شود. کافی‌ست جمعی در یک گوشه جمع شوند وشعار دهند. چند سطل آشغال آتش کشیده شود. چندتائی شعار نوشته شود و… در نهایت برای اینکه این رویدادهای محلی، واکنش ملی و جهانی بگیرد سراغ زن و خشونت رفتند چون قدرت کانونمندی و توجه‌سازی دارد. ✅ دقت دارید ان‌شاءالله یعنی رویداد نمی‌سازند که براندازی کنند، خیابان را به آتش می‌کشند تا ذهن‌ها را تسخیر کنند. براندازی نهایی نتیجه فلج ذهنی و مسخِ شناختی است و خودبه‌خود رقم می‌خورد. 🔹آقایان مسئول! جنگ در ذهن است. هرکس ذهن را در اختیار بگیرد ارادۀ آدم‌ها را مختل می‌کند. اصلا مهم نیست آدم‌ها حتی چه اعتقاد و گرایشی دارند. شناخت‌شان از واقع تغییر کند ارادۀشان تغییر می‌کند. کم نبودند این روزها خواصی که در میانه حق و باطل و در وسط میدان متحیر ماندند و اگر با سیلی واقعیت هوشیار نشدند، زیر دست و پا له شدند. 🔸جنگ کف خیابان نیست. معطل نمایند. گذشت ۷۸ و ۸۸ و حتی ۹۸. نقطه شروع را در پلتفرم‌ها و قدرت شبکه بیابید. راه اصلاح بسیار است به‌شرط اینکه این ادراک کلیدی شکل بگیرد که یله‌سازی فضای مجازی که راه را برای جولان اهریمن هموار می‌سازد و مارپیچ سکوت ساختاری پلتفرم‌ها که راه را برای کنشگری جبهه حق می‌بندد، جامعه را مسخ می‌کند و معنای قدرت را تغییر می‌دهد و استقلال کشور را می‌گیرد و حاکمیت را مسلوب‌الاراده می‌سازد. #مهدیان http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339