اعداد و ارقامی که فرمول هایمان را بهم می زند... 🔺راجع به میزان مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری تحلیل ها و فراتحلیل های بسیاری خوانده و شنیده ایم. انتخابات از زمان هایی ست که در آن اعداد و ارقام به حرف می آیند و کلی مفاهیم منتقل می کنند که هم باید درست تحلیل شوند هم درشت! 🔹برای اکثر ما تحلیل آمار و ارقام حاصل از مشارکت پایین مردم در انتخابات، یک فرمول به دست می دهد و آن هم این است: «نارضایتی از شرایط بد اقتصادی به اضافه ناکارآمدی دولت به اضافه ناامیدی از رخداد تغییر مثبت با انتخابات.» 🔹 نشانه های این نارضایتی در جامعه مشهود است و شاید برای فهمیدنش نیاز نداشتیم منتظر نتایج انتخابات بمانیم. اما اگر در ار قام حاصل از مشارکت ریزتر و دقیق تر شویم، صحت فرمولمان زیر سوال می رود. یکی از این دسته ارقام، «میزان مشارکت مناطق محروم خوزستان در انتخابات اخیر» است. 🔹میانگین مشارکت محروم ترین مناطق خوزستان بیش از ۶۰ درصد است. وقتی این میزان مشارکت را که فاصله زیادی با متوسط مشارکت کل کشور دارد، کنار آمار و ارقام محرومیت های خوزستان می گذاریم، تحلیل ها و فراتحلیل ها و فرمول هایشان انگشت به دهان می مانند. 🔹بر تعجبمان افزوده می شود وقتی متوجه باشیم این محرومیت ها و کمبودها از نبود امکانات ومنابع نیست و اتفاقا سهم مناطق نفت خیز جنوب استان و سرزمین سدها در شمال استان از محرومیت ها بیشتر است و دلیلی ندارد جز #کم_توجهی و کم کاری و #تبعیض و نگاه امنیتی. 🔹خلاصه کلام اینکه اگر نارضایتی و ناامیدی دلیل عدم مشارکت در انتخابات است، چه کسی مستحق تر از مردم روستاهای #باغملک که در نزدیکی بزرگترین دریاچه های سد کشور از بی آبی رنج می برند و بالای ۷۰ درصدشان رای داده اند؛ یا مردم #هویزه که با وجود آمار بالای بیکاری جوانانش در مرکز بزرگترین میادین نفتی مشارکت عجیب و غریب ۸۲ درصدی را رقم زده اند! 🔹وقتی می خواهیم این ارقام را تحلیل کنیم، باید به جز محرومیت ها و دلایلش، دلارهایی که عربستان و امارات و انگلیس برای جدا کردن این مردم از نظام خرج کردند، زوزه هایی که رسانه هایشان شبانه روز در گوش مردم کشیدند و دور دور مگس تروریسم و وهابیت تکفیری گرد زخم و درد آنان را هم حساب کنیم؛ مسئولان بی عرضه ای که با پرداخت نکردن سهم مناطق محروم از منابع عظیم زیرپایشان بهانه لازم را ردیف کردند و با نگاه امنیتی به محرومیت ها دامن زدند هم بازیگر نقش مکمل خیمه شب بازی آنان بودند. 🔹با این همه، قیمت حضور مردم چند است؟ دلیل این مشارکت ها چه چیزی ست جز نجابت؟ جز اعتقاد واقعی به حفظ نظام که ریشه در باورهای دینی شان دارد و هشیاری نسبت به خطری که عدم حضور مردم برای کشور ایجاد می کند. آن ها همیشه ثابت کرده اند علقه شان با نظام حکایت دیگری دارد و از خیلی مدعیان انقلابی گری مرام و معرفتشان بیشتر است. 🔹به این فکر کرده ایم که چرا فقط وقتی گلوله ای شلیک می شود و لاستیکی کف خیابان آتش می گیرد و فریاد اعتراضی قاب رسانه های دشمن را پرمی کند، دوربین ها را به سمت خوزستان می چرخانیم؟ چرا صدای این آمار و ارقام را نمی شنویم؟ 🔹دلیلش این است که میزان مشارکت را چک سفید امضا می بینیم و به قول آن رفیق خوش قلمم «خوزستان نجیب» برایمان «جیب ایران» است و نتیجتا این ارقام صحه گذار تمام روش های غلط قبلی ست و با دیدنشان نفس راحتی کشیده همچنان بر همان ریل های کج پیش می رویم! 🔹اما نگاه دیگری هم وجود دارد. نگاه اصیل انقلابی که مصداقش سردار سلیمانی بود که معنای حضور مردم را خوب می فهمید. او دو هفته پیش از شهادتش به رئیس وقت کمیسیون بودجه گفته بود: « خوزستان را فراموش نکنید، به نظرم نتوانستیم دینمان را نسبت به خوزستان ادا کنیم، وضع زندگی مردم و شهرها به خصوص حاشیه اهواز و مناطق عرب نشین خوب نیست و باید به آنان توجه کنیم. توجه به خوزستان را مثل توجه به دفاع مقدس بدانید...» 🔻این نگاه، دلیل مرام و معرفت خوزستان را می فهمد و وقتی پای کار مردم می آید، منت بر سرشان ندارد. آنان را ولی نعمت می داند. چقدر به نگاه سردار به خوزستان محتاجیم... #رها_عبداللهی http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339