چرخه معیوب بازنمایی زنان در رسانه‌ها / صدا و سیما، ویترین سوئیت هوم‌ها و حجاب #استایل‌های #اینستاگرامی 🔸پیج‌های زرد #اینستاگرامی وقتی با دکور خانه‌ها و استایل‌ و نوع بستن روسری‌شان دل از مخاطبان ربودند، رسانه‌های رسمی و بخصوص برنامه‌سازان صدا و سیما هم نسبت به آنان اقبال نشان دادند. مهمانانی که از بین صفحات پر فالوور و به عنوان زنان و خانواده‌های تراز و موفق، کارشناسان هنری و حتی تولیدکنندگان لباس‌های ایرانی اسلامی که به اولین مدل‌های #حجاب در ایران تبدیل شدند، انتخاب شدند. البته شاید #اینستاگرامی بودن، دلیل کافی برای حضور نداشتن آن‌ها در رسانه‌ها نباشد. اما به نظر می‌رسد حضور افرادی که با نمایش برش‌هایی از زندگی خود و یا عرضه زیبایی‌های شان قدم به عرصه شهرت گذاشته‌اند، در صدا و سیما مهر تاییدی بر فعالیت آنان باشد. تا مخاطبان‌شان بیش از پیش به این باور برسند که این دسته از افراد سوئیت هوم و #حجاب_استایل، بهترین الگو در زندگی برای آنان هستند. 🔸#اینستاگرام به محلی برای بازنمایی هویت زنان تبدیل شده‌است. یک تصویر متفاوت و تقلیل یافته که در آن یک زن زیبا و موفق، مادر و همسری نمونه، بیش از هر چیز سرگرم امور سطحی‌ست. زنی که در هر صورت یک مصرف‌کننده است و در اکثر اوقات نیز در کنار اشخاص یا اشیاء دیگری تعریف می‌شود! و تمام وظیفه‌اش این است که همیشه آرایش‌کرده، زیبا و خوش‌پوش مقابل دوربین ظاهر شود و چیزی را تبلیغ کند! زنانی که در مسیر عرضه زیبایی‌های خود به سمت خود نمایی و مصرف گرایی رفته‌اند و حتی پوشیدگی را هم در عین به رخ کشیدن خود انتخاب کرده‌اند. شاید امتداد این نگاه به مزون‌های لباس هم برسد. جایی که تعدادی از آن‌ها در استفاده از مدل‌ها برای محصولات خود بر همین معیار‌های مادی تاکید می‌کنند و از زنان برای تزئین و ایجاد جذابیت در تبلیغ استفاده می‌کنند. @faslebidarri

‼️‼️زن ایده‌آل! در و دیوار تبلیغات تلویزیونی و شهری و شبکه‌های اجتماعی پر است از تبلیغاتی با مضمون زن ایده‌آل و تراز جامعه امروز، اما زن ایده‌آلی که در این بازار رو به گسترش تبلیغ می‌شود نه زنی است که روح داشته باشد، خلوت گزینی و حیات معنوی را بشناسد، خودش را پشت صورتک‌های مواد شیمیایی پنهان نکند، دغدغه‌ای فراتر از کوچکی و بزرگی دماغ و لب و باسن داشته باشد، به فلسفه و اندیشه و کتاب علاقه نشان بدهد، مطالعه دقیق و جدی (نه این شوآف‌های سخیف #اینستاگرامی با جلد و عنوان کتاب) را بخشی طبیعی از زندگیش باشد و.. بلکه زنی است که باید مدام به خودش برسد (که همین «رسیدن» هم خود حکایتی دارد) در شبکه‌های اجتماعی مدام مشاهده می‌شود که هزینه‌های ماهیانه یک دختر معیار و تراز جهان امروز را می نویسند: هزینه ترمیم ناخن: هزینه آرایشگاه: هزینه لوازم آرایشی: و... این زن معیار امروز تعریف شده برای #جامعه ماست و توسط رسانه‌ها برجسته و معرفی می‌گردد و زنان و دختران را به داوران بی‌رحم جسم خویش بدل کرده و روح و شخصیت و فردیت و همه چیز آنها را قربانی دستکاری جسم و ظاهر می‌کند. عموم این رسانه ها با تقلیل زنان به «بدن» الگویی از زن موفق را ارائه می دهند که جز «جسم اغواگر» چیز دیگری برای ارائه کردن ندارند. بسیاری از #زنان تحت تاثیر این رسانه ها خود به خشونت ورزانی ورزیده در حق جسم خود بدل می شوند و در هزارتوی آزار دهنده توجه بیش از اندازه به بدن گرفتار می آیند. آنها با اعمال جراحی های دردناک بر دماغ و گونه و لب و.. خود، با #اعمال رژیم های غذایی دردناک، با پرسه زنی ها مداوم در پاساژها و بوتیک ها و خریدهای متعدد، با آرایش های نامتعارف و زننده و امثالهم در یک سیکل دردناک خود آزاری گرفتار می ایند. #زنانی که در معرض چنین خشونتی قرار می گیرند، حتی برای دقایق و ساعتی که در تاکسی و دانشگاه‌اند هم مشغول چک کردن آرایش خویشند و برای لحظه ای فراغ بال و آرامش ندارند. چنین #زنانی کم کم به افرادی تک بعدی، افسرده، ناراضی و بیزار از خویش و بدون روح و فردیت تبدیل می‌شوند و بدون آنکه آگاه باشند در این دام مخرب و ویرانگر، زیبایی و #اصالت و شادکامی خود را از دست می‌دهند.