• تحلیل • #شیّاد ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️ کیست؟ .. آن که به وضوح کاری که دشمنان مسلّم اسلام، انقلاب و ایران می خواهند و آنها را خوشحال می کند انجام می دهد، ولی خود را دلسوز دین و ملت معرفی می کند؛ .. آن که همۀ سخنان گذشتۀ خود را زیر پا گذاشته است و هیچ حیایی نمی کند؛ .. آن که با همۀ کسانی که مقابل انقلاب ایستاده بودند، یا هر موقع در این کشور کاره ای شده اند کاری برای مردم نکرده اند، هم نوا می شود و همه باهم در طرحهای مشکوکی علیه جریان انقلابی هم داستان می شوند، ولی هیچ نصیحت دلسوزانه ای او را بیدار نمی کند؛ .. آن که بی منطق و بی عقل سخن می گوید بلکه توهین می کند، ولی شرم نمی کند؛ این جالب نیست که به طور کامل در طرح دشمنان بین المللی قرار بگیری، و با بی شرمی ادعاهای مردمی بکنی؟ به هیچ وجه نمی توان از کنار این نکته گذشت. انسانی که واقعاً دلسوز اسلام است ممکن نیست که با دشمنان اسلام هم داستان شود. حضرت امیر ع هم که قطعاً با انسانهایی خطاکار مواجه بود و حق مسلّم ایشان غصب شده بود، کاری نکرد که دشمنان اسلام را شاد کند و جامعۀ اسلامی را تضعیف نماید. موضع داعش خیلی جالب بود؛ مدعی بودند که ضد صهیونیزم هستند و مدعی بودند که منتظر امام زمان عج هستند ولی دشمن اصلی را ایران می شناختند و در این داستان با صهیونیزم هم صدا شده بودند(!)، حتی آن هنگام که مجروحان آنها را به اسرائیل برای مداوا می بردند، باز هم از خواب بیدار نشدند! رفتارشان هیچ شباهتی به اسلام نداشت و بالاترین بهانه ها را برای بدبین کردن جهانیان به اسلام فراهم می نمود، ولی ادعای اسلام ناب داشتند و همه را متهم و تکفیر می نمودند. در دورانی که دهها سخن مسلّم رهبر معظم انقلاب اثبات شده است و هر جا انقلابی عمل کرده ایم کارهای همین مردم پیش رفته است اینچنین بی شرمانه حرف از پوچ بودن سخنان راندن، نشان از مشکلاتی خارج از حوزۀ فکری دارد. این بی شرمیها بدون مکافات نمی ماند. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿شاخۀ گل صلوات، هدیه به روح بلند عمار یاسر رحمة الله و رضوانه علیه ☘️@faslefarhang

• تحلیل • #خبری_نیست ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️ هیچ خبری نیست. آری واقعا هیچ خبری نیست، تنها دسته‌ای شیاد می‌خواهند ما را سرگرم کنند و راه‌های حل مسائل کشور را با آشوب‌های رنگارنگ ببندند. کاملا معلوم بود که بانیان وضع موجود که به والله و تالله و بالله قسم خورده بودند که نمی‌گذارند دیگر دولت دست نیروهای انقلاب بیافتد، بی‌شرمانه نخواهند گذاشت دولت انقلابی کار مثبتی انجام دهد. همه‌پرسی یک فریب است، مثل مرگ مشکوک مهسا امینی و عملیات بی‌نظیر و هماهنگ و همه‌جانبه کل دشمنان ایران علیه نظام اسلامی پس از آن. خدا نخواست که این پلیدیها به نتیجه برسند و این کشتی زخم خورده به راه خود ادامه داد. همه‌پرسی این جریان فاسد یک سرگرمی شیادانه پنج، شش ماهه کل کشور است. مساله اصلی این است که خط خدمت ادامه پیدا نکند. دولت فرصت سازندگی نداشته باشد و دائما با حواشی هیجانی و پوچ سرگرم بشود. این که شیاد وقیحی مثل نصیری این وسط چه غلطی می‌کند را باید کسانی که از وضع و احوال ایشان باخبرند برملا کنند. دولت روحانی که عصاره یک جریان فاسد امنیتی بود طرح دقیقی را برای متوقف کردن ایران عزیز و پرشور ریخته بود و اجرا کرد. برجام کلا سرکاری بود و در همیشه انقلاب غفلت از نیروی درون‌زای ملت و در پیشگاه دشمنان بشریت زوزه کشیدن، خیانت به ملت ایران و تاریخ پررنج ایشان بوده است. به لطف الهی با ظرافت‌های مدیریت نورانی رهبری کشتی پلشتیهایشان به گل نشست و با تعجب شاهد گذر کاروان انقلاب از روی جنازه متعفنشان شدند. ┄┅••؛••┅┄ ما داریم به فضل الهی و در سخت‌ترین شرایط، ایران را می‌سازیم. خطا هست ولی برای جریان انقلاب بن‌بستی نیست. و بزرگترین درد این قوم یاجوج و ماجوج هم همین است. بامداد ٣١ فروردین١۴٠٢ مرز مهران همراه کاروان زیارتی عتبات عالیات ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿ شاخۀ گل صلوات، هدیه به روح عزیز و غیور شهید نواب صفوی اعلی الله مقامه الشریف ☘️@faslefarhang

• تحلیل • #داستان_خرمشهر #هشیاری_فرهنگی ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️نادانی انکار (انکار جنگ یا انکار مقاومت) «حسن باقری» گلایه داشت که بابا هشت ماه است که به‌وضوح معلوم است عراق حمله خواهد کرد، چرا انکار می‌کردید، چرا متوجه نشدید، چرا اینگونه در برابر آن ایستادید؟! شهر از دست رفته محسوب می‌شد. عده کمی به مقاومت می‌اندیشیدند. ما بالاخره حتی شکست خوردیم، ولی عده‌ای رادمرد و رادزن داشتیم که شکست را غیورانه نپذیرفتند. حق با کسانی بود که به بازپس‌گیری شهر می‌اندیشیدند. این خواست و این جنگاوری بالاخره نتیجه داد و به صورت معجزه‌آسایی در نبرد پیروز شدیم و فتح بزرگ خرمشهر رقم خورد. ▫️خرمشهر فرهنگی این که رهبری می‌فرمایند «خرمشهرها در پیش داریم»، معلوم است که فقط جنگ سرزمینی منظورشان نیست. ما در جنگ وسیعی هستیم. همه موجودیتمان، از جمله باورها و هویتمان در معرض تهدید است. باور کنیم. سالهاست رهبر معظم انقلاب تلاش دارند این را به جبهه انقلاب بباورانند. «تهاجم فرهنگی»، «قتل و غارت فرهنگی»، «شبیخون فرهنگی»، «تاراج فرهنگی»، «جنگ فرهنگی» و اصطلاحات بسیار این‌چنینی همگی توصیفات رهبری از این صحنه خونبار نبرد بوده است. ما هشیار نبوده‌ایم. افسوس که سالهای طولانی به انکار نظری یا حداقل عملی آن و بی‌خیالی و خفتگی نسبت به آن گذشت. اما پس از ملموس شدن جنگ و هزیمتهای آن، نوبت انکار مقاومت رسید. همان طائفه ناهشیار حالا مقاومت را بی‌ثمر معرفی می‌کردند. تنها دست و پایی آشفته، ناامید و مذبوحانه می‌زدند و فرصت‌ها را هدر می‌دادند. ما در جنگیم. هیچ نقطه‌ای را نباید به دشمن واگذار کرد. در این میدان باید با دشمنی و نفاق و جهالت و یأس و کوته‌فکری و سطحی‌نگری و آشفته‌کاری و ... همهٔ این بُزدلی‌ها جنگید. به امید حق تعالی پیروزی از آن ما خواهد بود. به فضل الهی ما مرد این میدان خواهیم بود. هرچند که مقاتله واقعا نابرابر است، فقط و فقط یکی دو مورد از استعدادهای جنگی دشمن در این نبرد، هیولای «هالیوود» و «فضای سایبری» است، ولی ما کفایت این مبارزه عمیق و بی‌رحم را در خود احساس می‌کنیم. ما به دلایل متعدد ده‌ها برابر توان دشمن در خود اقتدار این هماوردی را احساس می‌کنیم. ┄┅••؛••┅┄ ما بعون الله و مَدده بی‌مهابا می‌جنگیم و هزیمت سختی که آغاز صدها هزیمت دشمن خواهد بود بر آنها وارد خواهیم نمود. هرچند خرمشهر «جمعیت» را از دست دادیم، ولی مظلومانه و مقتدر حصر آبادان «حجاب» را خواهیم شکست و ان‌شاءالله «جمعیت» را هم پس خواهیم گرفت. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿شاخۀ گل صلوات، هدیه به روح بلند شهید بصیر و والا مقام سیدحسین علم‌الهدی اعلی الله مقامه ☘️@faslefarhang

• تحلیل • #ولنگاری_عجیب_فرهنگی #انفعال_رهبردی ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️ این طور نمی‌شود درست است که ما یکی از غنی‌ترین فرهنگها را برای برساختن یک زندگی نوین داریم، ولی با کم عملی و باری به هر جهتی و سهل انگاری و بی تعهدی بلایی به سر خودمان آورده ایم که اکنون عرصۀ فرهنگی به بزرگترین تهدید حیات نوین ما تبدیل شده است. این که کارهایی که به فرهنگ مربوطند حساب و کتاب نداشته باشد؛ هرکی به هرکی باشد، تا سطحی ممکن است به خاطر برخی حوادث وقوعش طبیعی باشد، ولی گاهی عمیق می‌شود در حالی که می‌توانسته خیلی بهتر باشد حتی پیشتر وضع بهتری داشته است. این دیگر قابل تحمل نیست. نمی‌شود فقط به معلولها پرداخت. ولنگاری و واگرایی در فضای فرهنگی خیلی وسیع و عمیق شده است. آنقدر که بازسازی جدی این عرصه را ضروری می‌کند. بازسازی جدی، نه نمایش‌ها و همایش‌های همیشگی. ما باید ترسیم موثری از ولنگاری فرهنگی داشته باشیم، سپس بپرسیم برای ریشه‌های این ولنگاری چه باید کرد. خود این ترسیم یک «کار» است، یک کار مهم و اثرگذار. ١. وقتی سکوهای سایبری دشمن آزادتر از هر کشوری در کشورمان فعال است، نمی‌شود هیچ مطلوب فرهنگی‌ای را در کشور به جایی رساند. این تحذیر بیست سال پیش تحلیل بود، الآن تجربه‌ای به بزرگی کوه دماوند پیش روی ما است و هنوز نادانی چون بختک جان ما را اسیر کرده است و سفهایی در جبهۀ انقلاب حرف از بقای این سکوها می زنند. واقعاً خنده‌دار است که با این حال و با این خنجر بزرگ در «قلبمان» مشغول درمان زخمهای فرهنگی باشیم! ٢. بحث سر پوشش و حجاب بانوان است. وقتی وضع پوشاک سالهای طولانی است که هیچ سامان فرهنگی و مدیریت عاقلانه ای ندارد و «به وضوح» در دست دشمن است، و وضعیّت به گونه ای است که حتی مجال را بر افراد عفیف و اهل مراعات بسته است، نمی‌شود وضع حجاب را خیلی بهتر از این کرد. ٣. وقتی سینمای خانگی شیوع عجیبی یافته و هیچ امر مثبتی را ترویج نمی‌کند و دائما مشغول تخریب ذهن و روان جامعه است، و حتی سریالهای تلویزیونی هم به قول حضرت آقا دائماً مردم را در حال مشاجره به نمایش می گذارد، نمی‌شود تعادل روحی برای جامعه به ارمغان آورد و آنها را به حفظ ارزشها دعوت کرد. ۴. وقتی باشگاه‌ها، نمایشگاه‌های مد و لباس، آتلیه‌ها، کلوپهای آموزش بازیگری، مراکز آموزش موسیقی، رقص و آواز و ... واقعا رها است و در این مراکز به راحتی فرهنگ کشور و جوانهای بیچاره و بی‌پناه ما سلاخی می‌شود، نمی‌شود با کارهای نمایشی چیزی را به پیش برد. ۵. وقتی هیجانات تورم اعصاب مردم را به هم می‌ریزد و القای ضعف حاکمیت می‌کند و کسی حواسش به ذهن و روان مردم نیست و گفتگو با مردم و جلب عنایت و همراهی و اهتمام مردم فراموش شده است، نمی شود از آنها غیرت ورزی دربارۀ اصلی ترین شاخصهای هویّت دینی جامعه را طلب کرد. ۶. وقتی گسل‌های فراوان مثل عبدالحمید زهی، به خاطر نادانیها و خباثت برخی کارگزاران در مناطق حساس زاهدان، و گسلهای دیگر در نقاط مختلف فعال می‌شود، و به همۀ جامعه القای ضعف و ناامنی می کند، نمی توان التزام به قانون را امید بست و احترام به قانون را طلب کرد. ٧. وقتی دانه درشت ها و معروفها در صف اول خطاکاری هستند، ولی متعرض آنها نمی‌شویم و بدین وسیله هم پیام ضعف و گیجی می‌فرستیم و هم اعلام نمایشی بودن کارها را میکنیم، نمی شود به اثرگذار بودن برخوردهای حاکمیتی در میان تودۀ مردم امیدوار بود. ٨. وقتی که همه اداره‌های مسؤولی که دل در گرو انقلاب دارند، باری به هر جهت شده‌اند و شدیدا اهل تواکل و از زیر کار در رفتن و بعضا سیاسی‌کاری و ...، به همین واسطه اصلا به موجودیت صفر، بلکه «مانع شکل‌گیری حرکت‌های مردمی» تبدیل شده‌اند، نمی شود به اقدامهای بزرگ و ماندگار و هوشمندانه و پر از هماهنگی و ... دل بست. ┄┅••؛••┅┄ وضع ما خیلی شبیه آن است که در زمستان سرد و استخوان سوز(قتل و غارت فرهنگی) در و پنجره باز باشد و ما بخواهیم با یکی دو بخاری خانه را گرم کنیم. کلاً صحنه عاقلانه نیست. سودمندترین کارهایی که در حال انجام است، یکی تلاشهای تودۀ مردم است که دارد وضع غرورآفرینی پیدا می کند و دیگری ورودهای جدی نیروی انتظامی است که هرچند محدود است، ولی بسیار پرمعنا و پرمغز است(امیدواریم که کارهای ستادی هم به جایی برسد و به این فهرست اضافه شود). این درست است، ولی صحنه صحنۀ نادرستی است و به این دو خیز ارزشمند نمی شود بسنده کرد. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿شاخۀ گل صلوات، هدیه به روح بلند حاج عبدالله والی رحمة الله علیه که «کار واقعی» می کرد و جان انقلاب در مغزش و روحش و رفتارش در جریان بود و با همۀ تنهائیها اثرگذاشت و هر چه زمان بگذرد آفتاب وجودش و کارنامۀ درخشانش نمایان تر خواهد شد. ☘️@faslefarhang

• تحلیل • #یُسر_همراه_عُسر #فرصت_شناسی ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️اگر عرضه داشتیم همین چند روز چند روحانی مورد سوء قصد قرار گرفتند و ظاهر امر این طور است که افرادی معمولی از کف جامعه به این کار مبادرت کرده اند. وقتی به سیاق حوادث نگاه می کنیم و استشمامی که از وضعیت جامعه و نوع این اتفاقات داریم، می فهمیم که مسأله به هیچ وجه این طور نیست. خیلی روشن است که یک طراحی پشت ماجرا است. حال در این اوضاع مسخره‌ترین تحلیل این است که بگوییم «مردم ناراحتند و حالا دارند آخوند میکشند» یعنی اگر کسی این حادثه‌ها را اتفاقی و طبیعی بداند معلوم می‌شود از یک ذائقه اجتماعی پخته‌ای برخوردار نیست. البته چند بزرگوار جامعه نشناس داریم که این کار را خواهند کرد و در خلوتهای خوشحال خود متنهای مطنطنی برای نصیحت ملوک فراهم خواهند آورد. این که عُرضه داریم خط و ربطها را دربیاوریم یا خیر، مسوولین خودش را دارد و امیدواریم بتوانند این کار را بکنند. ولی آیا نمي‌توانيم از این دشمنی‌های آشکار اسبابی برای آگاهی مردم فراهم کنیم؟ این حق مردم نیست؟ این خوراک مورد نیاز امروز مردم نیست؟ آیا هزینه نمی دهیم که رشد کنیم؟ آیا اینها هزینه های «بسیار بزرگ»ی نیست؟ این بیشتر و پیشتر از همۀ دلسوزان جامعه به خود روحانیت مربوط می‌شود. حضرت امام ره در گفتگویی با رایزنان فرهنگی ایران در خارج از کشور می فرمودند با همۀ بی عرضگیهایی که از خود نشان دادیم ولی بالاخره خدا خواست و این انقلاب صادر شد. یعنی از این بی عرضگی گلایه مند بودند. آن حقیقت تلخی که مسلّم است این است که ما نمی‌توانیم حقایق مسلّم را به گفتمان و باور عمومی مردم تبدیل کنیم. گفتمان یعنی یک معرفتی به باور عمومی تبدیل شود و مطالبه‌ای فراگیر را رقم بزند و بر سر زبان مردم بریزد و زمزمه بشود. گفتمان یک پدیدۀ اجتماعی است و بخشی از فرهنگ جامعه است. حضرت آقا معتقدند گفتمان از اقتدارات بالایی برخوردار است و از روحانیت خواسته‌اند که «باید تبلیغتان گفتمانساز و جریان‌ساز باشد». این یعنی یک تکلیف تخصصی، یعنی یک واجب لابدّ منه. ولی ما نمی‌توانیم حتی حقایق مسلّم را به گفتمان و باور عمومی مردم تبدیل کنیم. چرا؟ ریشه‌های این ضعف در چیست؟ تا کی باید این ضعف ادامه پیدا کند؟ چقدر باید هزینه بدهیم تا به این توانایی برسیم؟ تشکیلات داریم، امکاناتمان هم بیشتر از قبل شده، ولی اثرگذار نیستیم. مثل این که کارخانه تولید موشک زده‌ایم، کلی بودجه و کارمند در اختیار داریم، ولی چیزهای معمولی می‌سازیم. با این محصولات به‌هیچ وجه سرنوشت جنگ عوض نمی‌شود. «اداره»ی تشکیلات خیلی ما را به خود مشغول کرده است و نمی رسیم اثرگذار باشیم. این آفت «الگوهای فعلی حل مسأله» در کشور ما است. به هر کسی انتقاد داریم جای خود. این ضعف را چه موقعی و چگونه برطرف خواهیم کرد؟ چیزی که روشن است این است که «اثرگذاری» نقطه عطف توجهات ما و دغدغه تعیین‌کننده ما نبوده است. اگر هم به آن توجه داشته ایم، دستان ما را به انضباط کافی نکشانده است. ┄┅••؛••┅┄ ضعفها از نقطه های معرفتی شروع می شود. ما هیچ چیز را عمیق و مُشبع تحلیل نمی کنیم(و واقع این است که پیش از تحلیل، حتی جایگاه ثبوتی آن را هم به خوبی نمی دانیم. سرگشتگی در باب جایگاه حجاب یک نماد آشکار این ضعف تئوریک است). گویا هیچ کس چنین انگیزه ای ندارد و چنین محصولی عملاً «هیچ» مشتری ای در نهادهای متولی امور فرهنگی ندارد و طبعاً چنین سفارشی و چنین «فشارها» و «اصرارها»یی هم در آن کانونهای مسؤولیّت شکل نمی گیرد. این عملاً یعنی نه این که اگر تحلیلی بود به کار می گیریم، یعنی متولیان امور فرهنگی ببینند که بدون این تحلیل کارشان «واقعاً» لنگ است و مرتب بر سر همه فریاد بزنند که چرا این سوخت را آماده نمی کنید. ضعفها از نقطه های معرفتی شروع می شود و به ساحتهای راهبردی می رسد. گویا الگوهای تغییر فرهنگ در نظرگاه ما تا حدّی ساده و بسیط است. به همین جهت معمولاً سناریویی در کار نیست و این طور نیست که در اذهان چاره اندیش ما بیست اقدام پشت سر هم چیده شده باشد ــ چه برسد به این که یک بافت مترابط را تشکیل بدهد ــ و بنا باشد که از نقطه ای شروع کنیم و با این آرایش و این آهنگ جلو برویم و چیزی را به جایی برسانیم. ضعفها پس از نقطه های معرفتی و ساحتهای راهبردی به میدانهای مهارتی و کارآزمودگی نیروی انسانی می رسد. پس از آن هم به مهارت سپاه داری و لشگرکشی و همآوردی جبهه ای. فراموش نکنیم که این نقیصه بسیار شبیه آن است که یک دیده‌بان هیچ مهارت مؤثری در دیده‌بانی نداشته باشد، ولی سپاه را به دیدبانی خود دلخوش کرده باشد. ما گفتمانساز نیستیم. این نگاه نقد و سخن تلخ ابتدا متوجه همۀ ما روحانیّت است نه یکی دو مرکز خاص. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿شاخۀ گل صلوات، هدیه به روح بلند حضرت زینب پیامرسان عاقل، باتدبیر و موفق کربلا سلام الله علیها ☘️@faslefarhang