🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️
🚩
#بکاء_امام_سجاد_علیه_السلام_بر_امام_حسین_علیه_السلام
#معین_البکاء
#یا_جداه_لاندبنک_صباحاومساء_ولابکین_علیک_بدل_الدموع_دما
▪️قال الصادق (علیه السلام )
رأس البکائین ثمانیة:آدم، و نوح، و یعقوب، و یوسف، و شعیب، و داود، و فاطمه و زین العابدین»(۱)
🚩 حضرت زين العابدين (علیه السلام) یکی از افرادي هستند كه بر مصائب حضرت سيّدالشهدا بسيار گريست. ایشان يكي از بكّائين در طول تاريخ به شمار مي‌روند.
دوران زندگاني حضرت سجاد (عليه‌السلام) همواره همراه با بکاء بود. گریستن آن حضرت در نماز و قرائت ادعيه مشهور است ولي عمده اشک ایشان بر مصائب کربلا بود.
🚩 امام حسین (علیه السلام) در آخرین لحظات عمر شریفشان به امام سجاد (علیه السلام) وصیت فرمودند :
«پسرم! به شیعیانم سلام مرا برسان و به آنها بگو: پدرم غریبانه از دنیا رفت، پس بر او با ناله و ندبه کنید و شهید از دنیا رفت پس بر او اشک بریزید و بگویید ».(۲)
▪️ «يا ولدي بلغ شيعتي عني السلام فقل لهم إن أبي مات غريباً فاندبوه و مضي شهيداً فابکوه»
🚩 بنابر سخن امام حسین (علیه السلام) به فرزندشان ، همه شیعیان موظف شدند تا بر مصائب و شهادت امام حسین (علیه السلام) بکاء کنند.
🚩 فاندبوه ؛ فابکوه
امر ندبه و بکاء(وصیت اباعبدالله الحسین به شیعیانشان ) را حضرت سجاد (علیه السلام) به همه خلق ابلاغ ، و صورت های مختلف آن را در هر مکان و در هر زمانی برای خلق بیان فرمودند.
◼️ حضرت طفل می دیدند گریه می کردند ؛ آب می دیدند گریه می‌کردند ، هرجا نام و یادی از کربلا می شد می گریستند.
🚩 سيدبن طاووس از امام صادق(علیه السلام) روايت مي‌کند که فرمود: حضرت سجاد (علیه السلام) چهل سال بر پدرشان گريستند، روز را روزه می‌گرفت و شب عبادت می‌کردند.
هنگام افطار، چون غلامشان آب و غذا برایشان می‌آورد ایشان می‌فرمودند : پسر پيامبر گرسنه و تشنه شهيد شد. و آنقدر می‌گريستند تا غذا از اشکشان تر می‌شد و آب پر از اشک می‌گشت.
🚩 ابن شهر آشوب گويد: حضرت سجاد (علیه السلام) آنقدر گريست تا بيم نابينايي بر ایشان بود. (۳)
⬅️ مبین این بکا و ندبه خود محیا و سیره امام سجاد علیه السلام بوده است .
از بعد از شهادت اباعبدالله علیه السلام تا زمانیکه حضرت به شهادت رسیدند ؛ سیره زندگانی شریفشان بکا و ندبه بوده است.
⬅️ شاخصه حضرت ، بکاء بر پدر گرامی شان می باشد.
◼️ بکاء به واسطه بکاء حضرت سجاد(علیه السلام):
🚩 در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است:
«وَ كَانَ جَدِّي إِذَا ذَكَرَهُ بَكَى حَتَّى تَمْلَأَ عَيْنَاهُ لِحْيَتَهُ وَ حَتَّى يَبْكِيَ لِبُكَائِهِ رَحْمَةً لَهُ مَنْ رَآه»؛
جدم امام سجاد (علیه السلام) هنگامی که به یاد سیدالشهداء می افتاد چنان می گریست که محاسن مبارکشان پر از اشک می شد و هرکس حالت حضرت را مشاهده می کرد دلش حزین شده و به گریه می افتاد.(۴)
🚩 زمانیکه امام سجاد (علیه السلام) به همراه اهل البیت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) به مدینه بازگشتند به محض ورودشان به مدینه، در خیمه ای ساکن شدند و داخل شهر نرفتند تا به بکاء و عزاداری بپردازند:
پس از خبردار شدن اهل مدینه از شهادت و ورود خاندان آل الله به شهر، مردان و زنان مدینه با گریه و شیون و زاری به آنجا شتافتند.
حضرت سجاد (علیه السلام) دائماً می گریستند و با بکاء امام سجاد (علیه السلام) صدای مردم نیز به گریه بلند شد.
کار به جایی رسید که آن مکان یکپارچه ضجه و گریه شد.(۵)
⬅️ بکاء و عزاداری پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) توسط امام سجاد (علیه السلام) و سایر اهل بیت (علیهم السلام) که به فرمایش و سفارش وجود مبارک امام حسین (علیه السلام) است، جملگی ، نصرت و اعانت در اجابت کلام " هَلْ مِنْ مُعِينٍ یعیننی " حضرتشان است .
که حضرات آل الله نه تنها با بکاء خویش حضرت اباعبدالله را نصرت و اعانت کردند بلکه با سیره ی خود در اقامه ی روضه و بکاء بر آن مصائب عظمی ، خیل عظیمی از شیعیان را به این فوز عظیم نائل فرمودند.
⚜️ امام حی ما حضرت صاحب العصر والزمان (عجل الله تعالی فرجه) نیز این اکسیر اعظم بکاء، که معادل با یاری و نصرت اباعبدالله (علیه السلام ) می باشد را در کلام نورانی خویش در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جد گرامی شان اینگونه بیان می فرمایند:
🚩«یا جداه! فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِي الدُّهُورُ، وَ عَاقَنِي عَنْ نَصْرِكَ الْمَقْدُورُ،... فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً.
جدّ غریبم! اگر زمانه مرا به تاخیر انداخت و نتوانستم تو را در کربلا یاری کنم، پس صبح شام بر تو ندبه گریه میکنم.
📓📓📓📓📓📓📓
(۱)بحارالأنوار:۳۵/۴۳
ریاض الابرار فی مناقب الائمه الاطهار، ج ۱، ص۱۹
(۲) معالي السبطين، ج٢، ص٢۰
(۳)مناقب، ج ۴، ص ۱۶۶
(۴) عوالم العلوم، ج ۱۷، ص ۴۶
(۵)اللهوف، ص ٢۰۱
🚩
🚩
🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️
ا🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️
ا🚩
#هرخانه_یک_حسینیه
#همه_روضه_خوان
#لأندبنك_صباحاومساء_ولأبکین_علیك_بدل_الدموع_دما
#معین_البکاء
#بکاء_امام_سجاد_علیه_السلام_بر_امام_حسین_علیه_السلام
❇️ بکاء حضرت زین العابدین (علیه السلام) بر امام حسین (علیه السلام):
🔷 دوران زندگاني حضرت سجاد (عليه‌السلام) همواره همراه با بکاء بود. گریستن آن حضرت در نماز و قرائت ادعيه مشهور است ولي عمده اشك آن حضرت بر شهادت حضرت سيد الشهداء (علیه السلام) و مصائب کربلا و شهادت عزیزانشان بود. این مهم در روایات متعددی بیان شده است:
🔷 امام سجاد (عليه السلام) مي فرمودند:
«هرگاه شهادت اولاد حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام) را به ياد مي آورم اشکم جاری می شود.» (۱)
🔷 ابو حمزه ثمالی از زیادی بکاء امام سجاد (علیه السلام) سوال نمود. حضرت پاسخ فرمودند:
یعقوب پسر اسحاق بن ابراهیم در شمار پیغمبران است و نیز پسر پیغمبر بود و دوازده تن پسر داشت، از میان آنها یکی را خداوند مفقود داشت. از حدت حزن و شدت اندوه موی سرش سفید شد و پشتش خمیده گشت و بینایی او از زیادی گریه از بین رفت و حال آنکه پسرش زنده بود و به زندگانی او امید داشت،
⬅️ اما پدر مرا و برادران مرا و هفده تن از اهل بیت مرا در پیش چشمانم به شهادت رساندند. اکنون بگو، چگونه حزن من به پایان رسد و گریه من بی نهایت شود. (۲)
🔷 در روایتی دیگر آمده است: روزی حضرت علی بن الحسین (علیهما السلام) به جانب پسر عم خود عبدالله بن عباس بن علی بن ابی طالب (علیهما السلام) نگریست و سخت بگریست. سپس فرمودند:
روزی چون روز امام حسین (علیه السلام) دیده نشد. سی هزار مرد سپاهی او را در پرده افکندند و همگان خود را در شمار این امت می پنداشتند و (تقربا الی الله) قصد جان او را داشتند و چند که ایشان را به اندرز و پند موعظه کرد، نپذیرفتند و از طغیان و سرکشی و ستم بارگی او را شهید کردند. (٣)
🔷 در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است:
«وَ كَانَ جَدِّي إِذَا ذَكَرَهُ بَكَى حَتَّى تَمْلَأَ عَيْنَاهُ لِحْيَتَهُ وَ حَتَّى يَبْكِيَ لِبُكَائِهِ رَحْمَةً لَهُ مَنْ رَآه»؛
جدم امام سجاد (علیه السلام) هنگامی که به یاد حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) می افتاد چنان می گریست که محاسن مبارکشان پر از اشک می شد و هرکس حالت حضرت را مشاهده می کرد دلش می سوخت و به گریه می افتاد. (۴)
👈🏻 حال آنکه امام حی ما حضرت ابا صالح المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) صباحا و مساء بر جد غریبشان اشک می ریزند و در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جدشان حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) می فرمایند:
✨یا جداه! فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِي الدُّهُورُ، وَ عَاقَنِي عَنْ نَصْرِكَ الْمَقْدُورُ،... فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما» (۵)؛
جدّ غریبم! اگر زمانه مرا به تاخیر انداخت و نتوانستم تو را در کربلا یاری کنم، پس صبح و شام بر تو ندبه میکنم و به جای اشک بر تو خون می گریم.
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
📚 (۱) بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۱۰٩؛
(۲) مثیر الأحزان، ج ٢، ص ۱۱۵؛
(٣) الخصال، ج ۱،ص ٢۷٢؛
(۴) عوالم العلوم، ج ۱۷، ص ۴۶٢؛
(۵) بحارالأنوار، ج٩٨، ص٢٣۸؛ فرازی از زیارت ناحیه مقدسه.
🚩
🚩
🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩◾️🚩
ا🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️
ا🚩
#هرخانه_یک_حسینیه
#همه_روضه_خوان
#لأندبنك_صباحاومساء_ولأبکین_علیك_بدل_الدموع_دما
#معین_البکاء
#بکاء_امام_سجاد_علیه_السلام_بر_امام_حسین_علیه_السلام
❇️ بکاء حضرت زین العابدین (علیه السلام) بر امام حسین (علیه السلام):
🔷 دوران زندگاني حضرت سجاد (عليه‌السلام) همواره همراه با بکاء بود. گریستن آن حضرت در نماز و قرائت ادعيه مشهور است ولي عمده اشك آن حضرت بر شهادت حضرت سيد الشهداء (علیه السلام) و مصائب کربلا و شهادت عزیزانشان بود. این مهم در روایات متعددی بیان شده است:
🔷 امام سجاد (عليه السلام) مي فرمودند:
«هرگاه شهادت اولاد حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام) را به ياد مي آورم اشکم جاری می شود.» (۱)
🔷 ابو حمزه ثمالی از زیادی بکاء امام سجاد (علیه السلام) سوال نمود. حضرت پاسخ فرمودند:
یعقوب پسر اسحاق بن ابراهیم در شمار پیغمبران است و نیز پسر پیغمبر بود و دوازده تن پسر داشت، از میان آنها یکی را خداوند مفقود داشت. از حدت حزن و شدت اندوه موی سرش سفید شد و پشتش خمیده گشت و بینایی او از زیادی گریه از بین رفت و حال آنکه پسرش زنده بود و به زندگانی او امید داشت،
⬅️ اما پدر مرا و برادران مرا و هفده تن از اهل بیت مرا در پیش چشمانم به شهادت رساندند. اکنون بگو، چگونه حزن من به پایان رسد و گریه من بی نهایت شود. (۲)
🔷 در روایتی دیگر آمده است: روزی حضرت علی بن الحسین (علیهما السلام) به جانب پسر عم خود عبدالله بن عباس بن علی بن ابی طالب (علیهما السلام) نگریست و سخت بگریست. سپس فرمودند:
روزی چون روز امام حسین (علیه السلام) دیده نشد. سی هزار مرد سپاهی او را در پرده افکندند و همگان خود را در شمار این امت می پنداشتند و (تقربا الی الله) قصد جان او را داشتند و چند که ایشان را به اندرز و پند موعظه کرد، نپذیرفتند و از طغیان و سرکشی و ستم بارگی او را شهید کردند. (٣)
🔷 در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است:
«وَ كَانَ جَدِّي إِذَا ذَكَرَهُ بَكَى حَتَّى تَمْلَأَ عَيْنَاهُ لِحْيَتَهُ وَ حَتَّى يَبْكِيَ لِبُكَائِهِ رَحْمَةً لَهُ مَنْ رَآه»؛
جدم امام سجاد (علیه السلام) هنگامی که به یاد حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) می افتاد چنان می گریست که محاسن مبارکشان پر از اشک می شد و هرکس حالت حضرت را مشاهده می کرد دلش می سوخت و به گریه می افتاد. (۴)
👈🏻 حال آنکه امام حی ما حضرت ابا صالح المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) صباحا و مساء بر جد غریبشان اشک می ریزند و در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جدشان حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) می فرمایند:
✨یا جداه! فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِي الدُّهُورُ، وَ عَاقَنِي عَنْ نَصْرِكَ الْمَقْدُورُ،... فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما» (۵)؛
جدّ غریبم! اگر زمانه مرا به تاخیر انداخت و نتوانستم تو را در کربلا یاری کنم، پس صبح و شام بر تو ندبه میکنم و به جای اشک بر تو خون می گریم.
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
📚 (۱) بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۱۰٩؛
(۲) مثیر الأحزان، ج ٢، ص ۱۱۵؛
(٣) الخصال، ج ۱،ص ٢۷٢؛
(۴) عوالم العلوم، ج ۱۷، ص ۴۶٢؛
(۵) بحارالأنوار، ج٩٨، ص٢٣۸؛ فرازی از زیارت ناحیه مقدسه.
🚩
🚩
🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️
🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️
🚩
#بکاء_امام_سجاد_علیه_السلام_بر_امام_حسین_علیه_السلام
#معین_البکاء
#یا_جداه_لاندبنک_صباحاومساء_ولابکین_علیک_بدل_الدموع_دما
▪️قال الصادق (علیه السلام )
رأس البکائین ثمانیة:آدم، و نوح، و یعقوب، و یوسف، و شعیب، و داود، و فاطمه و زین العابدین»(۱)
🚩 حضرت زين العابدين (علیه السلام) یکی از افرادي هستند كه بر مصائب حضرت سيّدالشهدا بسيار گريست. ایشان يكي از بكّائين در طول تاريخ به شمار مي‌روند.
دوران زندگاني حضرت سجاد (عليه‌السلام) همواره همراه با بکاء بود. گریستن آن حضرت در نماز و قرائت ادعيه مشهور است ولي عمده اشک ایشان بر مصائب کربلا بود.
🚩 امام حسین (علیه السلام) در آخرین لحظات عمر شریفشان به امام سجاد (علیه السلام) وصیت فرمودند :
«پسرم! به شیعیانم سلام مرا برسان و به آنها بگو: پدرم غریبانه از دنیا رفت، پس بر او با ناله و ندبه کنید و شهید از دنیا رفت پس بر او اشک بریزید و بگویید ».(۲)
▪️ «يا ولدي بلغ شيعتي عني السلام فقل لهم إن أبي مات غريباً فاندبوه و مضي شهيداً فابکوه»
🚩 بنابر سخن امام حسین (علیه السلام) به فرزندشان ، همه شیعیان موظف شدند تا بر مصائب و شهادت امام حسین (علیه السلام) بکاء کنند.
🚩 فاندبوه ؛ فابکوه
امر ندبه و بکاء(وصیت اباعبدالله الحسین به شیعیانشان ) را حضرت سجاد (علیه السلام) به همه خلق ابلاغ ، و صورت های مختلف آن را در هر مکان و در هر زمانی برای خلق بیان فرمودند.
◼️ حضرت طفل می دیدند گریه می کردند ؛ آب می دیدند گریه می‌کردند ، هرجا نام و یادی از کربلا می شد می گریستند.
🚩 سيدبن طاووس از امام صادق(علیه السلام) روايت مي‌کند که فرمود: حضرت سجاد (علیه السلام) چهل سال بر پدرشان گريستند، روز را روزه می‌گرفت و شب عبادت می‌کردند.
هنگام افطار، چون غلامشان آب و غذا برایشان می‌آورد ایشان می‌فرمودند : پسر پيامبر گرسنه و تشنه شهيد شد. و آنقدر می‌گريستند تا غذا از اشکشان تر می‌شد و آب پر از اشک می‌گشت.
🚩 ابن شهر آشوب گويد: حضرت سجاد (علیه السلام) آنقدر گريست تا بيم نابينايي بر ایشان بود. (۳)
⬅️ مبین این بکا و ندبه خود محیا و سیره امام سجاد علیه السلام بوده است .
از بعد از شهادت اباعبدالله علیه السلام تا زمانیکه حضرت به شهادت رسیدند ؛ سیره زندگانی شریفشان بکا و ندبه بوده است.
⬅️ شاخصه حضرت ، بکاء بر پدر گرامی شان می باشد.
◼️ بکاء به واسطه بکاء حضرت سجاد(علیه السلام):
🚩 در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است:
«وَ كَانَ جَدِّي إِذَا ذَكَرَهُ بَكَى حَتَّى تَمْلَأَ عَيْنَاهُ لِحْيَتَهُ وَ حَتَّى يَبْكِيَ لِبُكَائِهِ رَحْمَةً لَهُ مَنْ رَآه»؛
جدم امام سجاد (علیه السلام) هنگامی که به یاد سیدالشهداء می افتاد چنان می گریست که محاسن مبارکشان پر از اشک می شد و هرکس حالت حضرت را مشاهده می کرد دلش حزین شده و به گریه می افتاد.(۴)
🚩 زمانیکه امام سجاد (علیه السلام) به همراه اهل البیت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) به مدینه بازگشتند به محض ورودشان به مدینه، در خیمه ای ساکن شدند و داخل شهر نرفتند تا به بکاء و عزاداری بپردازند:
پس از خبردار شدن اهل مدینه از شهادت و ورود خاندان آل الله به شهر، مردان و زنان مدینه با گریه و شیون و زاری به آنجا شتافتند.
حضرت سجاد (علیه السلام) دائماً می گریستند و با بکاء امام سجاد (علیه السلام) صدای مردم نیز به گریه بلند شد.
کار به جایی رسید که آن مکان یکپارچه ضجه و گریه شد.(۵)
⬅️ بکاء و عزاداری پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) توسط امام سجاد (علیه السلام) و سایر اهل بیت (علیهم السلام) که به فرمایش و سفارش وجود مبارک امام حسین (علیه السلام) است، جملگی ، نصرت و اعانت در اجابت کلام " هَلْ مِنْ مُعِينٍ یعیننی " حضرتشان است .
که حضرات آل الله نه تنها با بکاء خویش حضرت اباعبدالله را نصرت و اعانت کردند بلکه با سیره ی خود در اقامه ی روضه و بکاء بر آن مصائب عظمی ، خیل عظیمی از شیعیان را به این فوز عظیم نائل فرمودند.
⚜️ امام حی ما حضرت صاحب العصر والزمان (عجل الله تعالی فرجه) نیز این اکسیر اعظم بکاء، که معادل با یاری و نصرت اباعبدالله (علیه السلام ) می باشد را در کلام نورانی خویش در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جد گرامی شان اینگونه بیان می فرمایند:
🚩«یا جداه! فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِي الدُّهُورُ، وَ عَاقَنِي عَنْ نَصْرِكَ الْمَقْدُورُ،... فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً.
جدّ غریبم! اگر زمانه مرا به تاخیر انداخت و نتوانستم تو را در کربلا یاری کنم، پس صبح شام بر تو ندبه گریه میکنم.
📓📓📓📓📓📓📓
(۱)بحارالأنوار:۳۵/۴۳
ریاض الابرار فی مناقب الائمه الاطهار، ج ۱، ص۱۹
(۲) معالي السبطين، ج٢، ص٢۰
(۳)مناقب، ج ۴، ص ۱۶۶
(۴) عوالم العلوم، ج ۱۷، ص ۴۶
(۵)اللهوف، ص ٢۰۱
🚩
🚩
🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️
ا🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️
ا🚩
#هرخانه_یک_حسینیه
#همه_روضه_خوان
#لأندبنك_صباحاومساء_ولأبکین_علیك_بدل_الدموع_دما
#معین_البکاء
#بکاء_امام_سجاد_علیه_السلام_بر_امام_حسین_علیه_السلام
❇️ بکاء حضرت زین العابدین (علیه السلام) بر امام حسین (علیه السلام):
🔷 دوران زندگاني حضرت سجاد (عليه‌السلام) همواره همراه با بکاء بود. گریستن آن حضرت در نماز و قرائت ادعيه مشهور است ولي عمده اشك آن حضرت بر شهادت حضرت سيد الشهداء (علیه السلام) و مصائب کربلا و شهادت عزیزانشان بود. این مهم در روایات متعددی بیان شده است:
🔷 امام سجاد (عليه السلام) مي فرمودند:
«هرگاه شهادت اولاد حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام) را به ياد مي آورم اشکم جاری می شود.» (۱)
🔷 ابو حمزه ثمالی از زیادی بکاء امام سجاد (علیه السلام) سوال نمود. حضرت پاسخ فرمودند:
یعقوب پسر اسحاق بن ابراهیم در شمار پیغمبران است و نیز پسر پیغمبر بود و دوازده تن پسر داشت، از میان آنها یکی را خداوند مفقود داشت. از حدت حزن و شدت اندوه موی سرش سفید شد و پشتش خمیده گشت و بینایی او از زیادی گریه از بین رفت و حال آنکه پسرش زنده بود و به زندگانی او امید داشت،
⬅️ اما پدر مرا و برادران مرا و هفده تن از اهل بیت مرا در پیش چشمانم به شهادت رساندند. اکنون بگو، چگونه حزن من به پایان رسد و گریه من بی نهایت شود. (۲)
🔷 در روایتی دیگر آمده است: روزی حضرت علی بن الحسین (علیهما السلام) به جانب پسر عم خود عبدالله بن عباس بن علی بن ابی طالب (علیهما السلام) نگریست و سخت بگریست. سپس فرمودند:
روزی چون روز امام حسین (علیه السلام) دیده نشد. سی هزار مرد سپاهی او را در پرده افکندند و همگان خود را در شمار این امت می پنداشتند و (تقربا الی الله) قصد جان او را داشتند و چند که ایشان را به اندرز و پند موعظه کرد، نپذیرفتند و از طغیان و سرکشی و ستم بارگی او را شهید کردند. (٣)
🔷 در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است:
«وَ كَانَ جَدِّي إِذَا ذَكَرَهُ بَكَى حَتَّى تَمْلَأَ عَيْنَاهُ لِحْيَتَهُ وَ حَتَّى يَبْكِيَ لِبُكَائِهِ رَحْمَةً لَهُ مَنْ رَآه»؛
جدم امام سجاد (علیه السلام) هنگامی که به یاد حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) می افتاد چنان می گریست که محاسن مبارکشان پر از اشک می شد و هرکس حالت حضرت را مشاهده می کرد دلش می سوخت و به گریه می افتاد. (۴)
👈🏻 حال آنکه امام حی ما حضرت ابا صالح المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) صباحا و مساء بر جد غریبشان اشک می ریزند و در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جدشان حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) می فرمایند:
✨یا جداه! فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِي الدُّهُورُ، وَ عَاقَنِي عَنْ نَصْرِكَ الْمَقْدُورُ،... فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما» (۵)؛
جدّ غریبم! اگر زمانه مرا به تاخیر انداخت و نتوانستم تو را در کربلا یاری کنم، پس صبح و شام بر تو ندبه میکنم و به جای اشک بر تو خون می گریم.
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
📚 (۱) بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۱۰٩؛
(۲) مثیر الأحزان، ج ٢، ص ۱۱۵؛
(٣) الخصال، ج ۱،ص ٢۷٢؛
(۴) عوالم العلوم، ج ۱۷، ص ۴۶٢؛
(۵) بحارالأنوار، ج٩٨، ص٢٣۸؛ فرازی از زیارت ناحیه مقدسه.
🚩
🚩
🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩◾️🚩
هدایت شده از فاطمه بضعه منی 🌼🍃
ا🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️
ا🚩
#هرخانه_یک_حسینیه
#همه_روضه_خوان
#لأندبنك_صباحاومساء_ولأبکین_علیك_بدل_الدموع_دما
#معین_البکاء
#بکاء_امام_سجاد_علیه_السلام_بر_امام_حسین_علیه_السلام
❇️ بکاء حضرت زین العابدین (علیه السلام) بر امام حسین (علیه السلام):
🔷 دوران زندگاني حضرت سجاد (عليه‌السلام) همواره همراه با بکاء بود. گریستن آن حضرت در نماز و قرائت ادعيه مشهور است ولي عمده اشك آن حضرت بر شهادت حضرت سيد الشهداء (علیه السلام) و مصائب کربلا و شهادت عزیزانشان بود. این مهم در روایات متعددی بیان شده است:
🔷 امام سجاد (عليه السلام) مي فرمودند:
«هرگاه شهادت اولاد حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام) را به ياد مي آورم اشکم جاری می شود.» (۱)
🔷 ابو حمزه ثمالی از زیادی بکاء امام سجاد (علیه السلام) سوال نمود. حضرت پاسخ فرمودند:
یعقوب پسر اسحاق بن ابراهیم در شمار پیغمبران است و نیز پسر پیغمبر بود و دوازده تن پسر داشت، از میان آنها یکی را خداوند مفقود داشت. از حدت حزن و شدت اندوه موی سرش سفید شد و پشتش خمیده گشت و بینایی او از زیادی گریه از بین رفت و حال آنکه پسرش زنده بود و به زندگانی او امید داشت،
⬅️ اما پدر مرا و برادران مرا و هفده تن از اهل بیت مرا در پیش چشمانم به شهادت رساندند. اکنون بگو، چگونه حزن من به پایان رسد و گریه من بی نهایت شود. (۲)
🔷 در روایتی دیگر آمده است: روزی حضرت علی بن الحسین (علیهما السلام) به جانب پسر عم خود عبدالله بن عباس بن علی بن ابی طالب (علیهما السلام) نگریست و سخت بگریست. سپس فرمودند:
روزی چون روز امام حسین (علیه السلام) دیده نشد. سی هزار مرد سپاهی او را در پرده افکندند و همگان خود را در شمار این امت می پنداشتند و (تقربا الی الله) قصد جان او را داشتند و چند که ایشان را به اندرز و پند موعظه کرد، نپذیرفتند و از طغیان و سرکشی و ستم بارگی او را شهید کردند. (٣)
🔷 در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است:
«وَ كَانَ جَدِّي إِذَا ذَكَرَهُ بَكَى حَتَّى تَمْلَأَ عَيْنَاهُ لِحْيَتَهُ وَ حَتَّى يَبْكِيَ لِبُكَائِهِ رَحْمَةً لَهُ مَنْ رَآه»؛
جدم امام سجاد (علیه السلام) هنگامی که به یاد حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) می افتاد چنان می گریست که محاسن مبارکشان پر از اشک می شد و هرکس حالت حضرت را مشاهده می کرد دلش می سوخت و به گریه می افتاد. (۴)
👈🏻 حال آنکه امام حی ما حضرت ابا صالح المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) صباحا و مساء بر جد غریبشان اشک می ریزند و در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جدشان حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) می فرمایند:
✨یا جداه! فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِي الدُّهُورُ، وَ عَاقَنِي عَنْ نَصْرِكَ الْمَقْدُورُ،... فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما» (۵)؛
جدّ غریبم! اگر زمانه مرا به تاخیر انداخت و نتوانستم تو را در کربلا یاری کنم، پس صبح و شام بر تو ندبه میکنم و به جای اشک بر تو خون می گریم.
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
📚 (۱) بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۱۰٩؛
(۲) مثیر الأحزان، ج ٢، ص ۱۱۵؛
(٣) الخصال، ج ۱،ص ٢۷٢؛
(۴) عوالم العلوم، ج ۱۷، ص ۴۶٢؛
(۵) بحارالأنوار، ج٩٨، ص٢٣۸؛ فرازی از زیارت ناحیه مقدسه.
🚩
🚩
🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️ 🚩 ◼️