🔰 دلسوزی ملک الموت برای دو نفر 📖 داستانک: 🔹 روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نشسته بود، عزرائیل به زیارت آن حضرت آمد، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از او پرسید: ✨ ای برادر! چندین هزار سال است که تو مأمور قبض روح انسان‏ها هستی، آیا در هنگام جان کندن آن‏ها دلت برای کسی رحم آمد؟ ♻️ عزرائیل گفت: در این مدت دلم برای دو نفر سوخت: 1⃣ روزی دریا طوفانی شد و امواج سهمگین دریا یک کشتی را در هم شکست، همه سرنشینان کشتی غرق شدند، تنها یک زن حامله نجات یافت، او سوار بر پاره تخته کشتی شد و امواج ملایم دریا او را به ساحل آورد و در جزیره‏ ای افکند، در این میان فرزند پسری از او متولد شد، من مأمور شدم جان آن زن را قبض کنم، دلم به حال آن پسر سوخت. 2⃣ هنگامی که شداد بن عاد، سال‌ها به ساختن باغ بزرگ و بهشت بی نظیر خود پرداخت و همه توان و امکانات ثروت خود را در ساختن آن صرف کرد، و خروارها طلا و گوهرهای دیگر برای ستون‏ها و سایر زرق و برق آن خرج نمود تا تکمیل شد. 🔹 وقتی که خواست از آن دیدار کند، همین که خواست از اسب پیاده شود و پای راست از رکاب بر زمین نهاد، هنوز پای چپش بر رکاب بود که فرمان از سوی خدا آمد که جان او را قبض کنم. 🔹 آن تیره بخت از پشت اسب بین زمین و رکاب اسب گیر کرد و مرد، دلم به حال او سوخت از این رو که او عمری را به امید دیدار بهشتی که ساخته بود به سر برد، سرانجام هنوز چشمش بر آن نیفتاده بود، اسیر مرگ شد. 🔹 در این هنگام جبرئیل به محضر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رسید و گفت: ای محمد! خدایت سلام می‏رساند و می‏فرماید: به عظمت و جلالم سوگند که آن کودک همان شداد بن عاد بود، او را از دریای بی کران به لطف خود گرفتیم، بی مادر تربیت کردیم و به پادشاهی رساندیم، در عین حال کفران نعمت کرد، و خودبینی و تکبر نمود و پرچم مخالفت با ما برافراشت، سرانجام عذاب سخت ما او را فرا گرفت، تا جهانیان بدانند که ما به کافران مهلت می‏دهیم ولی آن‏ها را رها نمی‏کنیم، ✨ چنان که در قرآن می‏فرماید: انَّما نُملِی لَهُم لِیَزدادُوا اِثماً وَ لَهُم عَذابٌ مُهینٌ؛ 🔹 ما به آن‏ها مهلت می‏دهیم تنها برای این که بر گناهان خود بیفزایند، و برای آن‏ها عذاب خوارکننده‏‌ای آماده شده است. (سوره آل عمران آیه ۱۷۸) 📚 منبع: جوامع الحکایات، ترجمه محمد محمدی اشتهاردی، صفحه ۳۳۰ #مطالب_آموزنده #نشر_خوبی‌ها 🍃🌹🍃 @fatemi222

🌸🍃﷽🍃🌸 💢 به اندازه آب خوردن ما را نمی‌خواهند! 📖 داستانک: 💬 مرحوم فشندی تهرانی می‌گوید: 🔹 «در مسجد جمکران اعمال را به جا آورده، به همراه همسرم بر می‌گشتم. در راه، آقایی نورانی را دیدم که داخل صحن شده، قصد دارند به طرف مسجد بروند. 🔹 با خود گفتم: این سید در این هوای گرم تابستان تازه از راه رسیده و [حتماً] تشنه است. به طرف سید رفتم و ظرف آبی را به ایشان تعارف کردم. [سید ظرف آب را گرفت و نوشید] و ظرف آن را برگرداند در این حال عرضه داشتم: آقا شما دعا کنید و فرج امام زمان را از خدا بخواهید تا امر فرج ایشان نزدیک شود! ✨ آقا فرمودند: «شیعیان ما به اندازه آب خوردنی، ما را نمی‌خواهند. اگر بخواهند، دعا می‌کنند و فرج ما می‌رسد». 🔹 این سخن را فرمود و تا نگاه کردم کسی را ندیدم. فهمیدم که وجود اقدس امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) را زیارت کرده‌ام و حضرتش، امر به دعا کرده است» 📚 منبع: [کتاب شیفتگان حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نوشته: احمد قاضی زاهدی جلد ۱، صفحه ۱۵۵] 😔 واقعا شنیدن این مطلب از مولایمان بسیار دردناک است که ایشان فرمودند که ما ایشان را حتی به اندازه‌ی آب خوردن هم نمی‌خواهیم.. 🍂 درست است؛ می‌دانیم که ما منتظر واقعی نبودیم؛ اما  این را می‌دانم که هر صبح جمعه در دعای ندبه با چشمان گریان می‌گوییم: 🔹 مَتی نَنتَقِعُ مِن عَذبِ مآئِکَ فَقَد طالَ الصَّدی 🙏 آری مولای مهربانم، کی از چشمه‌ی آب زلال تو بهره مند می‌شویم که تشنگی به درازا کشید… #مطالب_آموزنده #نشر_خوبی‌ها 🇮🇷 @fatemi222